- Μετά την Απελευθέρωση της Ελλάδας από τις Δυνάμεις Κατοχής, ο Γ. Παπανδρέου υποστήριζε σθεναρά πως η Εθνική Νέμεσις εναντίον των προδοτών της Πατρίδας θα ήταν αμείλικτη. Εντούτοις, τα Ειδικά Δικαστήρια Δοσίλογων - που σύντομα χαρακτηρίστηκαν ως «συνεργασθέντες μετά του εχθρού» - αν και συγκροτήθηκαν με σκοπό να τιμωρήσουν όσους «συνεργάστηκαν με τον εχθρό» για να τον βοηθήσουν ή να αποκομίσουν αθέμιτα οφέλη εις βάρος του σκλαβωμένου ελληνικού λαού, τελικά τους έδωσαν χάρη. Ύστερα από αυτό και σε αντίθεση με την φτώχεια και τα ερείπια της Ελλάδας, οι ατιμώρητοι προδότες όχι μόνο διατήρησαν την περιουσία που απέκτησαν αλλά εξοπλίστηκαν και επέστρεψαν ως τιμωροί ! Όσα επακολούθησαν, διαμορφώνοντας το γεμάτο σφοδρές συγκρούσεις και αντιθέσεις σκηνικό της Μεταπολεμικής Ελλάδας παραπέμπουν στο κενό Δικαιοσύνης, γιατί όποια άλλη αναφορά σε πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων κτλ αφορά ένα άλλο ζήτημα. Αξίζει όμως να σημειωθεί πως σε λίγο χρονικό διάστημα, η Δικαιοσύνη έστρεψε αδίστακτα το μένος της στην αντίστροφη κατεύθυνση και επέβαλε τις έσχατες των ποινών.
- Παρομοίως έπραξε και στην συνέχεια ο ( κατ’ ευφημισμόν ονομαζόμενος ) «Γέρος της Δημοκρατίας» όταν ανέλαβε την Εξουσία, κατηγορώντας την δεξιά- που γαλουχήθηκε μέσα στο γνωστό κλίμα τρόμου και ανομίας- για την σκανδαλιστική διαχείριση των χρημάτων του Σχεδίου Μάρσαλ. Δεν παρέπεμψε τους καταχραστές στην Δικαιοσύνη , με αποτέλεσμα, όχι μόνο την επιβράβευση της αδικίας αλλά και την παρεμπόδιση του έργου της ανόρθωσης της κατεστραμμένης Μεταπολεμικής Ελλάδας.
- Δεν είναι μάλλον τυχαίο το γεγονός πως δεν τιμωρήθηκαν ούτε οι δράστες της «καμένης γης» από τον Α. Παπανδρέου.
- Ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζει η παρεμβαλλόμενη καταδίκη των συνταγματαρχών , γιατί παραμένει η υποψία πως η Δικαιοσύνη επιτέλεσε το έργο της μερικώς, μιας και η ύπαρξη « κλειστών φακέλων» δεν μπορεί παρά να υπονοεί την περαιτέρω συγκάλυψη ευθυνών.
Εξετάζοντας με νηφαλιότητα τις πτυχές της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας διαπιστώνουμε πως η νοσηρότητα της Ελληνικής Δικαιοσύνης, υποθάλποντας συμφέροντα και σκοπιμότητες της πολιτικής εξουσίας, επιτρέπει σε κάθε Ελληνική κυβέρνηση να αφήνει πίσω της συντρίμμια χωρίς να πληρώνει το τίμημα και συντηρεί την παθογένεια της κοινωνίας, προκαλώντας την αναλγησία. Κανείς δεν μπορεί βεβαίως να υποτιμήσει τις συντεταγμένες που θέτει ο χώρος και ο χρόνος στα συμβάντα. Επί του παρόντος μάλιστα, δεν μπορεί να αγνοηθεί το δυσμενές Διεθνές περιβάλλον, η συστημικότητα της κρίσης και η κυριαρχία του πλούτου, που έχει μετατραπεί σε πολιτική δύναμη, εξουσιάζοντας α) τους θεσμούς, με σκοπό την επιβολή των μεταρρυθμίσεων στα νέα δεδομένα, κάνοντας χρήση του νομοθετικού και κατασταλτικού ρόλου μιας κυβέρνησης και β) τα media , για την καθοδήγηση και διαμόρφωση της Κοινής Γνώμης, έτσι που ενώ χάνουμε διαρκώς κάθε επαφή με τον ορθό λόγο, να έχουμε την εντύπωση πως αποφασίζουμε ελεύθερα.
Παρόλα αυτά, οι κλειστοί φάκελοι στα αρχεία της Δικαιοσύνης περιλαμβάνουν τις εγκληματικές ενέργειες εις βάρος της Ελληνικής κοινωνίας. Τις συναλλαγές που έχουν οδηγήσει τον λαό στην φτώχεια και την ανεργία, στην έλλειψη περίθαλψης και την υποβάθμιση της παιδείας ( συστατικά ενός απίστευτα εκρηκτικού μίγματος που όταν εκραγεί θα οδηγήσει στην τυφλή βία). Τις υποθέσεις κακοδιαχείρισης και υφαρπαγής κοινοτικού και δημόσιου χρήματος, για την πραγματοποίηση βασικών έργων υποδομής της χώρας που, ενώ υποσχόταν τον εκσυγχρονισμό της ζωής του Έλληνα πολίτη, αποτέλεσαν «ασκήσεις επί χάρτου» ! Τις πράξεις παραχώρησης της Εθνικής κυριαρχίας και του Εθνικού πλούτου .
Το κλείσιμο των φακέλων αυτών ( γιατί τάχα όλοι είναι απασχολημένοι με τα οικονομικά σχέδια «διάσωσης», τα νομισματικά διλλήματα και τους «εξ αριστερών» σωτήρες ) όπως ακριβώς συμβαίνει με το «κουκούλωμα» της βρωμιάς, το μόνο που υπόσχεται είναι ότι θα επιδεινώσει την νοσηρότητα και θα διαιωνίσει την καταστροφικότητα. Όποια κι αν είναι η εξέλιξη της κρίσης, η φτώχεια είναι αναπόφευκτη και αδιαπραγμάτευτη. Το ίδιο αδιαπραγμάτευτη όμως είναι και η πίστη μας στην αρχή πως, η Δικαιοσύνη αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της Κοινής Συμβίωσης.
Η Νέμεσις εναντίον των προδοτών της πατρίδας πρέπει να είναι αμείλικτη.
- Παρομοίως έπραξε και στην συνέχεια ο ( κατ’ ευφημισμόν ονομαζόμενος ) «Γέρος της Δημοκρατίας» όταν ανέλαβε την Εξουσία, κατηγορώντας την δεξιά- που γαλουχήθηκε μέσα στο γνωστό κλίμα τρόμου και ανομίας- για την σκανδαλιστική διαχείριση των χρημάτων του Σχεδίου Μάρσαλ. Δεν παρέπεμψε τους καταχραστές στην Δικαιοσύνη , με αποτέλεσμα, όχι μόνο την επιβράβευση της αδικίας αλλά και την παρεμπόδιση του έργου της ανόρθωσης της κατεστραμμένης Μεταπολεμικής Ελλάδας.
- Δεν είναι μάλλον τυχαίο το γεγονός πως δεν τιμωρήθηκαν ούτε οι δράστες της «καμένης γης» από τον Α. Παπανδρέου.
- Ενδιαφέρον ωστόσο παρουσιάζει η παρεμβαλλόμενη καταδίκη των συνταγματαρχών , γιατί παραμένει η υποψία πως η Δικαιοσύνη επιτέλεσε το έργο της μερικώς, μιας και η ύπαρξη « κλειστών φακέλων» δεν μπορεί παρά να υπονοεί την περαιτέρω συγκάλυψη ευθυνών.
Εξετάζοντας με νηφαλιότητα τις πτυχές της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας διαπιστώνουμε πως η νοσηρότητα της Ελληνικής Δικαιοσύνης, υποθάλποντας συμφέροντα και σκοπιμότητες της πολιτικής εξουσίας, επιτρέπει σε κάθε Ελληνική κυβέρνηση να αφήνει πίσω της συντρίμμια χωρίς να πληρώνει το τίμημα και συντηρεί την παθογένεια της κοινωνίας, προκαλώντας την αναλγησία. Κανείς δεν μπορεί βεβαίως να υποτιμήσει τις συντεταγμένες που θέτει ο χώρος και ο χρόνος στα συμβάντα. Επί του παρόντος μάλιστα, δεν μπορεί να αγνοηθεί το δυσμενές Διεθνές περιβάλλον, η συστημικότητα της κρίσης και η κυριαρχία του πλούτου, που έχει μετατραπεί σε πολιτική δύναμη, εξουσιάζοντας α) τους θεσμούς, με σκοπό την επιβολή των μεταρρυθμίσεων στα νέα δεδομένα, κάνοντας χρήση του νομοθετικού και κατασταλτικού ρόλου μιας κυβέρνησης και β) τα media , για την καθοδήγηση και διαμόρφωση της Κοινής Γνώμης, έτσι που ενώ χάνουμε διαρκώς κάθε επαφή με τον ορθό λόγο, να έχουμε την εντύπωση πως αποφασίζουμε ελεύθερα.
Παρόλα αυτά, οι κλειστοί φάκελοι στα αρχεία της Δικαιοσύνης περιλαμβάνουν τις εγκληματικές ενέργειες εις βάρος της Ελληνικής κοινωνίας. Τις συναλλαγές που έχουν οδηγήσει τον λαό στην φτώχεια και την ανεργία, στην έλλειψη περίθαλψης και την υποβάθμιση της παιδείας ( συστατικά ενός απίστευτα εκρηκτικού μίγματος που όταν εκραγεί θα οδηγήσει στην τυφλή βία). Τις υποθέσεις κακοδιαχείρισης και υφαρπαγής κοινοτικού και δημόσιου χρήματος, για την πραγματοποίηση βασικών έργων υποδομής της χώρας που, ενώ υποσχόταν τον εκσυγχρονισμό της ζωής του Έλληνα πολίτη, αποτέλεσαν «ασκήσεις επί χάρτου» ! Τις πράξεις παραχώρησης της Εθνικής κυριαρχίας και του Εθνικού πλούτου .
Το κλείσιμο των φακέλων αυτών ( γιατί τάχα όλοι είναι απασχολημένοι με τα οικονομικά σχέδια «διάσωσης», τα νομισματικά διλλήματα και τους «εξ αριστερών» σωτήρες ) όπως ακριβώς συμβαίνει με το «κουκούλωμα» της βρωμιάς, το μόνο που υπόσχεται είναι ότι θα επιδεινώσει την νοσηρότητα και θα διαιωνίσει την καταστροφικότητα. Όποια κι αν είναι η εξέλιξη της κρίσης, η φτώχεια είναι αναπόφευκτη και αδιαπραγμάτευτη. Το ίδιο αδιαπραγμάτευτη όμως είναι και η πίστη μας στην αρχή πως, η Δικαιοσύνη αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της Κοινής Συμβίωσης.
Η Νέμεσις εναντίον των προδοτών της πατρίδας πρέπει να είναι αμείλικτη.