Η τεράστια οικολογική καταστροφή σε εξέδρα εξόρυξης πετρελαίου με την εκτός ελέγχου φωτιά και την μεγάλη διαρροή πετρελαίου και φυσικού αερίου , επί εβδομάδες , στην θαλάσσια περιοχή βορειοδυτικά της Αυστραλίας , προβληματίζει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Η ιδιοκτήτρια εταιρεία έχει δαπανήσει πάνω από 200 εκατομμύρια δολάρια για να σταματήσει τη διαρροή ρίχνοντας ειδική λάσπη χωρίς αποτέλεσμα, ενώ έχουν χυθεί στη θάλασσα εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου .
Το ζήτημα δεν είναι φυσικά το χρηματικό ποσό αλλά το μη αναστρέψιμο αποτέλεσμα. Η κάθε ρυπογόνα ιδιοκτήτρια εταιρεία – γιατί δεν μιλάμε για φυσικά πρόσωπα , επώνυμους ανθρώπους όπως όλοι εμείς οι επώνυμοι πολίτες – δηλώνει , δια στόματος του υπεύθυνου του Τομέα περιβάλλοντος , ιδιαίτερα ευαίσθητη στα περιβαλλοντικά θέματα. ( ειδικά προ εγκατάστασης ). Εγγυάται ότι , ούτε μια σταγόνα πετρελαίου , κυανίου κτλ δεν πρόκειται να χυθεί στον ωκεανό . Θα μας καθησυχάσει δε περιγράφοντας τον υπερσύγχρονης τεχνολογίας εξοπλισμό των εγκαταστάσεων για την προστασία των ανθρώπων και του περιβάλλοντος καθώς και την δυνατότητα διαχείρισης κρισίμων καταστάσεων.
Ο εν λόγω τομεάρχης γνωρίζει πολύ καλά τη δουλειά του και θα λέγαμε ότι και οι σπουδές του σίγουρα ακριβοπληρώθηκαν στο Harvard ή σε κάποιο «εγκεκριμένο» ίδρυμα.
Ούτε λόγος να γίνεται βέβαια όταν οι επιχειρήσεις πραγματοποιούνται στη Βουλγαρία ( υπόθεση Χρυσωρυχείου Κρτζαλι ) ή σε κάποια τριτοκοσμική χώρα.
Εκεί δεν υπάρχει η επίφαση καμίας ευαισθησίας και μπορούν να χρησιμοποιούνται πεπαλαιωμένες μέθοδοι, για χαμηλότερο κόστος παραγωγής. Θα λέγαμε μάλιστα ότι κάποιες περιοχές καθοδηγούνται στην τριτοκοσμικότητα και, για να αποτυπώσω σωστότερα την περιοχή μας στην Βαλκανιοποίηση , όπου η ανθρώπινη αξία θεωρείται κατώτερη και τον κατατεμαχισμένο τόπο τραβάει ο ένας από δω κι ο άλλος από κει για να τον κάνει προτεκτοράτο του.
Μπορούμε εμείς οι μικροί να κρίνουμε το μέγεθος αυτών των ανθρώπων , να αμφισβητήσουμε τα έργα των εταιρειών και τα επενδυτικά τους σχέδια όταν υποβαθμίζουν την ζωή μας ;
Κατά πρώτον το δίκαιο και η νίκη δεν ανήκουν αποκλειστικά στον ογκωδέστερο των αντιπάλων και από την άλλη η Δημοκρατία καθορίζει ότι κάθε αιρετός εκπρόσωπος
( Νομάρχης , Δήμαρχος , πολιτευτής κλπ, υπηρετεί το κοινό συμφέρον του τόπου και της πολιτείας. Οι εν λόγω εκπρόσωποι δεν είναι υπάλληλοι πολυεθνικών για να υποχρεώνονται στην αποδοχή των σχεδίων τους παρά αγωνίζονται για να λύσουν προβλήματα του τόπου τους στο πλευρό των πολιτών. Επομένως η δύναμή μας είναι μεγάλη.
Στην περίπτωση που έχουν επιλέξει τον εύκολο δρόμο ζωής , της υποχώρησης του χρηματισμού και της αποφυγής της σύγκρουσης όταν οι συνθήκες το απαιτούν, τότε πλέον κυριαρχεί η αναρχία.
Σε ότι αφορά τον περίφημο πετρελαιαγωγό , υποθέτω ότι το θέμα έχει μπει προσωρινά στο ψυγείο , με την πρόωρη απόσυρση του πρωθυπουργού και την αλλαγή κυβέρνησης . Επειδή όμως οι πολιτικοί οδήγησαν την Ελλάδα στο σημερινό χάλι ( οικονομική και ηθική εξαθλίωση ) και τα οικονομικά ανταλλάγματα είναι προκλητικά, οι πολίτες δεν πρέπει να εφησυχάζουμε ποτέ……..
