Τον 7ος μ.χ. αιώνα , μια κορυφαίας σημασίας ιστορική περίοδο για την ανθρωπότητα, ,η Βυζαντινή ανατολή δέχεται εισβολές από αραβικούς λαούς. Η ανάπτυξη του Ισλάμ είναι κεραυνοβόλος και έχει πρώτο στόχο να καταπιεί την Περσική και στην συνέχεια την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, πράγμα που θα το καταφέρει και σε μεγάλο βαθμό θα το οφείλει στον προσηλυτισμό των «Τούρκων» στην νέα θρησκεία.( Δεν ξεχνάμε βέβαια πως ο Μουσουλμανισμός είναι αραβικής προέλευσης και πως διαφέρει από το Ισλάμ στο ότι είναι ο τρόπος κοινωνικής και πολιτικής ζωής, που στηρίζεται αυστηρά στο Κοράνιο). Εκτεθειμένοι οι αιρετικοί πληθυσμοί της Βυζαντινής ανατολής στις επιδρομές των εισβολέων και αβοήθητοι από τη Βυζαντινή εξουσία , συχνά τους υποδέχονται ως λυτρωτές , μια και ομολογουμένως δεν ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένοι με τον επίσημο Χριστιανισμό. Η άρνηση αποδοχής εννοιών όπως της Αγίας Τριάδας και της Θεανθρώπινης φύσης του Χριστού, ήταν ο κύριος λόγος ύπαρξης κάθε φύσης αιρέσεων ( Αρειανοί , Νεστοριανοί, Παυλικιανοί, …) στο λίκνο του Χριστιανισμού, την Μικρά Ασία , που εύκολα θα αποδεχότανε μια απλουστευμένη θρησκεία , όπως ο Μουσουλμανισμός. Ο αυτοκράτορας Κων/νος Ε΄ μάλιστα μετακίνησε μεγάλους πληθυσμούς ρέμπελων αιρετικών της Μικράς Ασίας στην περιοχή της Φιλιππούπολης στη Βουλγαρία.
Οι Σελτζούκοι Τούρκοι, κάποιο από τα εκατοντάδες νομαδικά Τουρανικά φύλα της στέπας της κεντρικής Ασίας, που μετακινούνται αδιάκοπα και εγκαταστάθηκε στην Περσία, είναι οι πρώτοι που προσηλυτίστηκαν. Χάρη στο Ισλάμ μάλιστα – και όχι στον Μουσουλμανισμό- στη συνέχεια «συνέτριψαν» την Περσία με σκοπό να αναλάβουν τα ηνία του Μουσουλμανικού κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ισλαμισμός λειτουργεί ασχέτως «εθνολογικών» γνωρισμάτων και δεν αρνείται σε κανέναν τα κρατικά αξιώματα, αρκεί βέβαια να έχει προσχωρήσει στον Μουσουλμανισμό. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι «Τούρκοι», στην μακραίωνη ιστορία τους, αγκάλιασαν όλες τις μεγάλες θρησκείες και στηρίχτηκαν σε μη «Τουρκικούς» πληθυσμούς, απείρως πιο πολυάριθμους από τους ίδιους. Για τον λόγο αυτό, ιστορικά η λέξη «Τούρκος» δεν έχει εθνική και θρησκευτική σημασία. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι εισέβαλαν στην Μικρά Ασία τον 11ο αιώνα και το πρώτο μεγάλο κύμα προσηλυτισμού παρατηρείται τον 13ο και 14ο αιώνα στην Ανατολία, με αποτέλεσμα η Χριστιανική παρουσία να περιορίζεται πλέον στην Ιωνία, την Καππαδοκία και την περιοχή της Τραπεζούντας.( Το δεύτερο μεγάλο κύμα προσηλυτισμού παρατηρήθηκε στα Βαλκάνια , κατά τους πρώτους αιώνες της Οθωμανικής κυριαρχίας. Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η αίρεση του Βογομιλισμού που πρωτοεμφανίστηκε στη Βουλγαρία ! και εξαπλώθηκε σε όλη την Βαλκανική , κατέστησε αυτή τη φορά εύκολο τον ομαδικό εξισλαμισμό) . Οι ντόπιοι πληθυσμοί, που παρέμειναν στην ύπαιθρο της Ανατολής όπου και εγκαταστάθηκαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι, αναμείχθηκαν μαζί τους και «εκτουρκίσθηκαν», δίνοντας στους «Τούρκους» νέα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά. Αντιθέτως οι πολυπληθείς πόλεις και τα αστικά κέντρα δεν επηρεάστηκαν από την παρουσία τους και έτσι μεγάλοι πληθυσμοί διατήρησαν την ταυτότητά τους. Όταν στο προσκήνιο της ιστορίας εμφανίστηκαν οι ορδές των Μογγόλων του Τσένγγις Χάν, οι Σελτζουκίδες εξαφανίστηκαν δια παντός. Στην Μικρά Ασία απέμεινε μόνο ένα ολιγάριθμο πριγκιπάτο της οικογένειας του Οσμάν, (χωρίς να είναι ξεκάθαρη η καταγωγή τους), που σχημάτισαν ένα μικρό μπεηλίκη τον 13ο αιώνα. Οι Βυζαντινοί τους ονόμασαν Οθωμανούς Τούρκους, για να τους ξεχωρίσουν από τους Σελτζούκους Τούρκους. Ήταν αυτοί που είχαν την ευφυή ιδέα να σχηματίσουν το Νέο Στρατιωτικό Σώμα ( το Γενί Τσερί ) ώστε να αποκτήσουν ένα μεγάλο στράτευμα επαγγελματιών στρατιωτών.( έχει σημασία να γνωρίζουμε ότι, κατόπιν συμφωνίας με το Βυζάντιο πέρασαν οι Οθωμανοί στην Βαλκανική για να παρεμποδίσουν τις επεκτατικές ενέργειες των Σέρβων).
Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα πρώτα 170 χρόνια Οθωμανικής Κυριαρχίας , από τους 50 μεγάλους Βεζύρηδες μόνο οι 5 ήταν «Τούρκοι». Οι υπόλοιποι ήταν Αλβανοί , Νοτιοσλάβοι, Έλληνες και λοιποί προερχόμενοι από αιχμαλωσία , προσηλυτισμό ή παιδομάζωμα. Κατά την διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τα παιδιά που είχαν αποσπαστεί βίαια από την οικογένειά τους στην Βαλκανική, για να συμβάλλουν, κατά την γνώμη των Οθωμανών , στην ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού , ήταν εκατοντάδες χιλιάδες ! …Δεν μπορούμε επίσης να παραβλέψουμε πως η Οθωμανική εξουσία έκανε μαζικές μετακινήσεις υπόδουλων χριστιανικών πληθυσμών ( και όχι μόνο )από την Σερβία και την Βουλγαρία εγκαθιστώντας τους σε εγκαταλειμμένα χωριά. Ο Chr. Gandev , για παράδειγμα , κατόπιν μελέτης φορολογικών βιβλίων της εποχής σημειώνει πως οι Οθωμανοί μετακίνησαν βίαια στην Μικρά Ασία 68.000 οικογένειες , δηλαδή 360.000 άτομα, αφού πρώτα κατέστρεψαν 1300 χωριά και αστικούς οικισμούς.
Μπορεί λοιπόν οι στατιστικές κατά τον 18ο αιώνα να καταγράφουν μια τεράστια πλειοψηφία Μουσουλμάνων , αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρόκειται για συμπαγείς μάζες χιλιάδων «Τούρκων» νομάδων που ξεχύθηκαν στην Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια.Στην πραγματικότητα ενώ ο αριθμός των Τουρανών εισβολέων ήταν πολύ μικρός ο ρόλος του Ισλάμ υπήρξε καταλυτικός. Μάλιστα το παράδοξο που συμβαίνει , ιδιαίτερα σε εμάς τους Βαλκάνιους, είναι ότι πολύ συχνά συγχέουμε τις έννοιες, «Τούρκοι» - «Μουσουλμάνοι» και κατ’ αναλογία «Έλληνες» - «Χριστιανοί» . Άλλωστε η λέξη «Τουρκία» , δεν είχε χρησιμοποιηθεί στα Οθωμανικά κείμενα μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν εκείνος που επέβαλε , δια νόμου, την κοινή ονομασία Τούρκοι , σε όλους τους κατοίκους της Μικράς Ασίας, (μέχρι τότε όλοι ήταν Οθωμανοί υπήκοοι ), επιχειρώντας να ιδρύσει ένα εθνικό Τουρκικό κράτος. Ήταν μάλιστα αναγκαστική η απαγόρευση χρήσης οικογενειακών ονομάτων που υποδήλωναν ξένη εθνικότητα ( 1934 ) ενώ ακολούθησε και εκστρατεία εναντίον όλων όσων δεν μιλούσαν την Τουρκική γλώσσα. Ως εκ τούτου , ανάμεσα σε αυτούς που αποδόθηκε η ονομασία «Τούρκοι» ήταν : Ζεϊμπέκηδες της Σμύρνης, που ήταν μεν μουσουλμάνοι αλλά θεωρούσαν εαυτούς απογόνους των αρχαίων Θρακών. (Είναι γνωστό πως οι Θράκες ήταν το πλέον πολυπληθές φύλο μετά τους Ινδούς , κατά τον Ηρόδοτο ). Η βορειοδυτική Μικρά Ασία ήταν γεμάτη Θράκες ! Γιουρούκοι , που ισχυριζότανε πως είναι απόγονοι των αρχαίων Φρυγών , ενώ κατά άλλους πρόκειται για Τσιγγάνους που εγκαταστάθηκαν μόνιμα ( αρκετοί μάλιστα από αυτούς, με τις μετακινήσεις πληθυσμών, εγκαταστάθηκαν στην Θράκη ! ) Οφλήδες, που ζούσαν στην Τραπεζούντα και ήταν μουσουλμάνοι, ενώ μιλούσαν μια ιδιόμορφη Ελληνοτουρκική γλώσσα και μάλλον πρόκειται για απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Τάταροι, απόγονοι του Ταμερλάνου , Τσερκέζοι , που μετανάστευσαν τον 18ο αιώνα. Οι απόγονοι 350.000 ανταλλαγέντων μουσουλμάνων , μεταξύ των οποίων και οι περίφημοι Τουρκοκρητικοί. Ο μακρύς φυλετικός κατάλογος συμπεριλαμβάνει Εβραίους , Αρμένιους , Άραβες, Έλληνες, Καππαδόκες, Γαλάτες και λοιπούς. Για το τέλος αφήνω τους πολυπληθείς Κούρδους, που ενώ είναι απόγονοι των αρχαίων Μήδων , οι Τούρκοι εθνικιστές υποστηρίζουν πως πρόκειται για Τουρανικό φύλο που έφτασε στην Ανατολία πριν από 5.000 χρόνια !
Κατά την γνώμη γνωστών Τούρκων εθνικιστών, υπάρχουν πράγματι πολλοί πολίτες που οι παππούδες τους είχαν έρθει από την Αλβανία , τις Αραβικές χώρες και αλλού, οι οποίοι φυλετικά δεν είναι Τούρκοι αλλά είναι Τούρκοι στην θρησκεία , τη καλλιέργεια και το πνεύμα. Αντιφάσκοντας όμως, προσπαθούν να συνδέσουν το παρελθόν του Τουρκικού έθνους με κάποιους από τους μεγαλύτερους αρχαίους πολιτισμούς των Σουμέριων και των Χετταίων, υποστηρίζοντας πως τάχα πρόκειται για πρώιμες τουρανικές επισκέψεις στην Μικρά Ασία ! Έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση σε αρχαιολογικές ανασκαφές , επιχειρώντας επιστημονική τεκμηρίωση για την τουρκική καταγωγή των πολιτισμών της Ανατολίας, ενώ τα αρχαιολογικά ευρήματα υποτίθεται ότι αποδεικνύουν την θέση πως νομαδικά Τουρανικά φύλα δημιούργησαν τον Αιγαιακό πολιτισμό, την Τροία, τον Μινωικό πολιτισμό, ακόμη και το ελληνικό θαύμα της Ιωνίας ! .. ενώ γνωρίζουμε ότι η Μικρά Ασία είναι ένα εκπληκτικό χωνευτήρι λαών και πολιτισμών και ότι την κατοίκησαν Λύκιοι, Μοισοί, Λυδοί, Κιμμέριοι, Φρύγες, Χετταίοι, Έλληνες και λοιποί.
Είναι προφανές , ύστερα από όλα αυτά, πως οι σημερινοί Τούρκοι είναι ένα εθνολογικό μίγμα και πως ελάχιστοι είναι οι γνήσιοι Τούρκοι, απόγονοι μακρινών προγόνων της στέπας. Το ίδιο ισχύει αναλογικά και για τους μουσουλμάνους της Θράκης, σχετικά με την τουρκικότητα της καταγωγής τους.( Ελάχιστοι είναι άλλωστε οι λαοί που χαρακτηρίζονται από φυλετική καθαρότητα).
Πολλές πτυχές της Ιστορίας σίγουρα μας είναι άγνωστες , είναι όμως απόλυτα σαφές ότι ο εθνικισμός διαπνέεται από την εμμονή για την πατρώα γη, την αναζήτηση μιας αληθινής ή φανταστικής εστίας, την εδαφική φαντασίωση και τον διακαή πόθο για παραπέρα επέκταση που, αν μη τι άλλο , φωτογραφίζει τον «νεοοθωμανισμό».
