Ο προσανατολισμός των Ελλήνων στο εξωτερικό προς αναζήτηση τροφής και μετάλλων και η εξεύρεση νέων πηγών εφοδιασμού , κατά τον 8ο και 7ο πΧ αιώνα, συνέτεινε στην αύξηση της ποσότητας χρυσού και αργύρου που τέθηκαν σε κυκλοφορία στον Ελληνικό κόσμο , υπό μορφή κοσμημάτων, συσσωρευμένου ιδιωτικού πλούτου ή αποθησαυρισμένου σε ναούς. Γοητευμένη από τη πολυτέλεια και την αφθονία η ελληνική αριστοκρατία ρίχτηκε στο θαλάσσιο εμπόριο για να εξασφαλίσει πλούτη , γόητρο και κυριαρχία. Την ίδια εμπορική ανάπτυξη είχαν γνωρίσει και οι Φοινικικές πόλεις , κατά τον 9ο πΧ αιώνα , με την διαφορά όμως πως στην Ελλάδα η ανθρώπινη κοινωνία κατήγγειλε το νέο καθεστώς ανομίας, όταν οι ισχυροί έχασαν κάθε αίσθημα αιδούς ! Ως αποτέλεσμα της ανανεωτικής προσπάθειας των Ελλήνων , που εκδηλώθηκε σε θρησκευτικό , πολιτικό, νομικό και οικονομικό επίπεδο, προέκυψε η θέσμιση της πόλης , ως έλλογου κοινωνικού βίου. Συνέταξα, είπε ο Σόλων , νόμους για τον κακό και για τον αγαθό , καθορίζοντας για τον καθένα μια δικαιοσύνη ορθή. Ως εκ τούτου , επέβαλε τον Νόμο στο κέντρο της πόλης. Κανόνας της νέας εποχής ήταν το «μηδέν αγαν» , το «μέτρον άριστον» και η αρετή , που είναι καρπός μακράς και επίπονης άσκησης. Η συμμετοχή πάντων στα κοινά και η δημοσιοποίηση ( κοινώς διαφάνεια ) δημιούργησαν κανόνες ισορροπίας και μετριοπάθειας που αντικατοπτρίζεται στο «γνώθι σαυτόν». Ο θεσμός δε του χρήματος αποτέλεσε αναπόσπαστο μέρος της συνολικής επιχείρησης των νομοθετών, ώστε να πάψει να αποτελεί σύστημα κυριαρχίας και υποταγής.
Η συνέχεια και η ενότητα του αρχαίου κόσμου διαταράχτηκε κατά την εποχή των Γερμανικών εισβολών στην Ευρώπη και της εξάπλωσης του Ισλάμ στην Μεσόγειο. Τα όρια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που άλλοτε συνέπιπταν με τα όρια της χριστιανοσύνης, περιορίστηκαν στην Ανατολή. Η οικουμένη «πέθανε» όταν διαχωρίστηκε σε Ανατολή και Δύση και στο προσκήνιο της Ιστορίας εμφανίστηκε η Φεουδαρχία , ο γνωστός Μεσαίωνας. Κατά συνέπεια λοιπόν , το 800 μΧ , ο Καρλομάγνος ( ο πρώτος εκπρόσωπος μιας ενωμένης Δυτικής Ευρώπης μετά την εγκατάσταση των Γερμανών ) αναγκάστηκε να καταργήσει το χρυσό νόμισμα και να το αντικαταστήσει με αργυρό. Το χρήμα και το κέρδος δεν έπαιζε πλέον κανένα ρόλο και η νομισματοκοπεία, που επινοήθηκε τον 7ο πΧ αιώνα από τους Λυδούς βασιλιάδες, ανατέθηκε στην Εκκλησία ! Ο κλήρος και οι ευγενείς αποτελούσαν την κορυφή της πυραμίδας, ενώ γύρω από τα κάστρα και τα τείχη του Μεσαίωνα θα σχηματιζόταν σιγά σιγά οι πόλεις.
Η θέσμιση της πόλης, για δεύτερη φορά στην Ιστορία , γύρω στο 1000 μΧ που με την κατάλυσή της προέκυψε το κράτος, παρεμφερής με εκείνη της αρχαίας Αθήνας, που όταν ανέτειλε το άστρο του Αλέξανδρου θα την αντικαθιστούσε το έθνος, υπήρξε το λίκνο της αστικής τάξης, δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για την διεξαγωγή του εμπορίου, όταν το φεουδαρχικό σύστημα είχε εξαντλήσει όλες του τις δυνατότητες. Πολυπληθείς εβραϊκοί πληθυσμού συγκεντρώνονταν στις πόλεις ασχολούμενοι με το εμπόριο, καθώς η τοκογλυφία απαγορευόταν αυστηρά από την Εκκλησία !! ( αλήθεια ποια είναι η άποψη της Εκκλησίας επί του θέματος σήμερα; ) με σκοπό την επιβολή της χριστιανικής ηθικής. Το ίδιο αυστηρά εξάλλου απαγόρευε την τοκογλυφία και ο Μουσουλμανισμός. Σταδιακά, οι ευγενείς θα προσέφευγαν στους εμπόρους για δανεισμό και θα τους προσκαλούσαν στα συμβούλιά τους, μια συνήθεια που έμελλε αργότερα να νομιμοποιηθεί. Οι εμπορικοί όμιλοι , στην νέα πόλη του 11ου μΧ αιώνα θα αναλάμβαναν τον σχεδιασμό της και θα ήταν οι κοινοτικοί της άρχοντες ! Μεταξύ άλλων, θα σχηματιζόταν νέα νομοθεσία για ζητήματα εμπορικού δικαίου ενώ νομιμοποιήθηκε η τοκογλυφία και η φεουδαρχική γη μετατράπηκε σε ελεύθερη ιδιοκτησία και θα μπορούσε να αποτελέσει εγγύηση για δανεισμό κεφαλαίων.
Ιδιαίτερη άνθιση του εμπορίου παρατηρήθηκε στις Φλαμανδικές πόλεις και τις Ιταλικές πόλεις του Βορρά, ιδιαίτερα δε στην Βενετία που δραστηριοποιήθηκε στο θαλάσσιο εμπόριο. Το πάθος του κέρδους εκδηλώθηκε για άλλη μια φορά ακατανίκητο, χωρίς θρησκευτικά όρια, για να καταλήξει στην ωμή βία επί των πιστών του Μωάμεθ , που κυριαρχούσαν στην Μεσόγειο, αλλά και επί των ανταγωνιστριών πόλεων , με σκοπό την κυριαρχία στις αγορές των μπαχαρικών και των υφασμάτων της Ανατολής. Μετά την ήττα των Βυζαντινών στο Ματζικέρτ, έγινε αντιληπτό πως η Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν έτοιμη να πέσει στα χέρια των Τούρκων ή ακόμη και των Σλάβων. Το Βυζάντιο βέβαια όπως γνωρίζουμε , δεν «πέθανε» το 1453 αλλά το 1204 με την άλωση από τους Σταυροφόρους, όταν τα φεουδαρχικά αυτά κατάλοιπα ξεχύθηκαν στην Ανατολή. Ο Σταυρός και το σπαθί αποτέλεσαν τον νέο μοχλό οικονομικής εξάπλωσης και μια νέα ζωή, πιο τρυφηλή από εκείνη της αρχαιότητας θα άρχιζε. Η εμφάνιση των τραπεζών ήταν μια καινοτομία που καλύτερα από κάθε ιστορικό αντικαθρεφτίζει ο Σαίξπηρ στον «Έμπορο της Βενετίας». Γνωστά έμειναν μάλιστα στην ιστορία τα θαλασσινά δάνεια που προοριζόταν για τον εξοπλισμό των πλοίων. Στην αρχή αρκετοί ήταν οι επίδοξοι τραπεζίτες που καταδικάστηκαν σε θάνατο για εγκλήματα που διέπραξαν, καθώς αποδείχτηκε πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτή στην συνείδηση του ανθρώπου η νέα ηθική , το δόγμα «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» και το καπιταλιστικό πνεύμα. Από την αρχή του 13ου μΧ αιώνα οι Ιταλοί τραπεζίτες επέκτειναν τις επιχειρήσεις τους βορείως των Άλπεων. Η «πρόοδος» ήταν γρήγορη , γιατί ανέπτυξαν την τεχνική των μεθόδων τους και σύντομα θα συμμετείχαν στην πολιτική. Αντιθέτως, χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, οι περίφημοι Κονκισταντόρες που κατέστρεψαν τους πολιτισμούς της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής και εξόντωσαν χιλιάδες Ινδιάνους για τα πολύτιμα μέταλλα που έκρυβε η γη τους , «έμειναν πίσω» γιατί δεν ανέπτυξαν το τραπεζικό σύστημα.
Στην εποχή του εικονικού χρήματος τα στελέχη των χρηματιστικών οίκων ανταγωνίζονται συγκρίνοντας τα ποσά ανταμοιβής τους στην κλίμακα των εκατομμυρίων δολαρίων, λόγω υψηλού ρίσκου λένε, την στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη παλεύουν να επιβιώσουν με $1 την μέρα !!Γνωρίζοντας την υψηλή τέχνη του χρήματος παράγουν χρήμα εκ του μη όντως ενώ οι αναταραχές , οι πόλεμοι, οι επιδρομές των σύγχρονων σιδερόφρακτων, οι πτωχεύσεις κρατών, οι ανατροπές νόμιμων κυβερνήσεων, οι νέου τύπου( πραγματικά μας εντυπωσιάζει η ευρηματικότητά τους) τρομοκρατικές ενέργειες, οι χολιγουντιανού τύπου λόγοι των πολιτικών, που τα ρυθμίζουν όλα πίσω από κλειστές πόρτες ή κάτω από το τραπέζι και η εξύμνηση της «Ανάπτυξης» σε έναν πλανήτη που δεν αντέχει άλλο, δεν είναι παρά το λάδι στα γρανάζια του μηχανισμού τους.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, την «πατρίδα» όπως πολύ χαριτωμένα λέει , χωρίς να καταφέρνει να μας πείσει ο Πρωθυπουργός, τον τόπο που γέννησε την πόλη και τον ορθολογισμό και με επιτεύγματα που ακόμη απασχολούν και εντυπωσιάζουν την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και διανόηση, χρειάστηκε μια «Σοσιαλιστική Αλλαγή» και ένας «χαρισματικός» ηγέτης για να φτάσει στην σημερινή εξαθλίωση.
Η ιστορία δεν έχει παρά να κλείσει τον κύκλο της άλλη μια φορά και να καταγράψει…
