-Ο ποιητής ομολόγησε πως έπρεπε να βωμολοχεί στους στίχους του για να κρατήσει το κοινό του.
-Τα ξεπέρασμα κάθε ηθικού φραγμού είχε ως συνέπεια , οι υποψήφιοι να εμφανίζονται με τα χρήματα στο χέρι για να εξαγοράσουν την ψήφο των πολιτών ή την ετυμηγορία των δικαστών.
-Όπου αποτύγχανε το χρήμα , υπήρχε ο εκβιασμός και η δολοφονία . Το έγκλημα στις πόλεις ήταν στο απόγειό του.
-Οι ανώτατοι άρχοντες κατέθεταν στο ταμείο τους διπλάσια από όσα κατέθεταν στο Ταμείο του Κράτους.
-Οι πλουτοκράτες εξαγόραζαν τους αριστοκρατικούς και τους δημοκρατικούς .
-Όσοι είχαν τον πλούτο πλήρωναν μονομάχους για να προστατεύουν την ζωή τους ενώ το προλεταριάτο ζούσε στην εξαθλίωση και οι χωρικοί λιμοκτονούσαν . Το μόνο που τους είχε απομείνει για να ζήσουν ήταν … η ανάσα τους !
Η Δημοκρατία , κατά τον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα, είχε πλέον πεθάνει.
Ομολογίες σπουδαίων ανθρώπων που έζησαν -όσο κι αν θυμίζει την δική μας- σε μιαν άλλη εποχή όταν η συγκέντρωση πλούτου στην Ρώμη είχε δημιουργήσει χάσμα ανισότητας, ηθική παρακμή και χάος , καταλήγοντας στην δίνη ενός εκατονταετούς ταξικού πολέμου.
Με άλλα λόγια , πρόκειται για αναλογίες που προκύπτουν σε συνθήκες κρίσης , από τον συγκεντρωτισμό της εξουσίας και την επιβολή της τρομοκρατίας των ισχυρών και της αλαζονείας του πλούτου.
Είναι ολοφάνερο πως η ανάδειξη υπερεθνικών κέντρων διακυβέρνησης παύει πλέον να αποτελεί μια σκοτεινή υπόνοια των αδυνάτων ή προμελέτη σχεδίου δράσης των ισχυρών, καθώς βλέπουμε τις χώρες να καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι. Μιλώντας βέβαια για την Ελλάδα- και κάποιες άλλες χώρες- υποθέτω ότι πολλοί θα έχουμε συμπεράνει πως «χρεοκόπησε» από το βάρος των δανείων και των χρεών της , υπακούοντας στην νομοτέλεια των αριθμών και της λογικής πως, όταν δεν παράγεις δεν μπορείς να καταναλώσεις και να «ευημερείς». Αναμφίβολα λοιπόν θα καταλήξουμε και στο συμπέρασμα της «εκ προμελέτης» υπαγωγής της «πατρίδας» σε μηχανισμούς Στήριξης και σε Μνημόνια που υποκαθιστούν το Σύνταγμά της.
Ωστόσο , η εξάπλωση της εξαθλίωσης και η διόγκωση των ανισοτήτων διαρκώς θα ενισχύουν την αναζήτηση μιας δικαιότερης κατανομής του πλούτου , ενώ για την πραγμάτωση του στόχου αυτού-την αποκατάσταση δηλαδή της ισορροπίας- σημαντικό ρόλο θα παίξει ο κανόνας του πολέμου των αντιθέσεων αλλά και οι εγγενείς τάσεις αυτοκαταστροφής της αλαζονικής εξουσίας.
Όταν, σε τελική ανάλυση , πέσουν οι μάσκες, θα πάψει να ισχύει το αυτονόητο της χειραγώγησης των λαών, τα πλήθη δεν θα κατευθύνονται και οι ισχυροί δεν θα μιλούν για τον «εκδημοκρατισμό των Βεδουίνων η την «δημοκρατία» στο Αφγανιστάν. Ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν θα υποστηρίζει πως κατέχει την μαγική συνταγή γιατί τάχα απέδειξε ότι το Ισλάμ και η Δημοκρατία μπορούν κάλλιστα να συνυπάρξουν !
Τότε , κατά γενική ομολογία , η Δημοκρατία θα έχει επισήμως πεθάνει και όταν κάποιος Έλληνας Πρωθυπουργός ξαναπροτείνει την δημιουργία ενός κέντρου Δημοκρατίας στην Ελλάδα, θα πρόκειται για ένα εργαστήριο μελέτης των αρχαίων Ελλήνων νομοθετών, φιλοσόφων και επιστημόνων που θα έχουν στο κέντρο τον άνθρωπο.
Η συνέχεια στα έργα και τις ημέρες του σοφού ανδρός , Γάϊου Ιούλιου Καίσαρα που έθεσαν τα θεμέλια μιας νέας εποχής.
