Αρχικά οι ειδικοί απεφάνθησαν την ανικανότητα του μέσου ανθρώπου ώστε η διαχείριση όλων των θεμάτων να ανατεθεί στους ¨επιλεγμένους¨ που έκτοτε καθοδήγησαν το πεπρωμένο κάθε έθνους. Στην συνέχεια ανέλαβαν να εκμηδενίσουν την ιστορική ιδιαιτερότητα κάθε λαού και κοινότητας ανθρώπων μετατρέποντάς τους σε ευκολοδιαχειρίσιμες, άμορφες μάζες και να εγκαθιδρύσουν την παγκοσμιοποίηση.
Στα μαζικά κόμματα, όπως γνωρίζουμε, οι αρχηγοί οργανώνουν τις γνώμες, καταργώντας την αυτονομία των πολιτών (αυτών που τάχα αντιπροσωπεύουν) ενώ οι πράκτορες ης εξουσίας διεισδύουν στην μάζα, φέροντας ανάλογα με τους καιρούς το κατάλληλο προσωπείο. Τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, παρόλη την φαινομενική πολυποικιλότητα και τον πλουραλισμό, συνδιαμορφώνουν την κοινή γνώμη και συμβάλλουν καθοριστικά στην επικράτηση ενός, κατά γενική ομολογία, χαμηλών προδιαγραφών πολιτισμού αλλά και ενός τύπου ανθρώπου δίχως βαθύ στοχασμό, κριτική ικανότητα και ορθολογισμό, εξουδετερώνοντας κάθε τι υγειές και πηγαίο.
Είναι αναμφίβολα μακρύς ο δρόμος που έχουμε διανύσει ως κοινωνία της μάζας, που μετατοπίζεται άβουλα κατά τα προστάγματα των κέντρων αποφάσεων ενώ έχουμε με την πάροδο του χρόνου αναπτύξει υψηλά επίπεδα απάθειας και αναλγησίας ώστε να έχουμε χάσει ακόμη και την επιθυμία για ανεξαρτησία !
Το κεφάλαιο, από την άλλη, υπακούει ακατάπαυστα στην μόνιμη και εγγενή αδυναμία που το διέπει, της συνεχούς αναζήτησης νέων πεδίων επέκτασης. Μέρος της στρατηγικής που έχει κατά καιρούς επιστρατεύσει αποτελούν,
- Η μεταφορά μονάδων παραγωγής στις χώρες του τρίτου κόσμου για την μείωση του εργατικού κόστους
- Η επιβολή πολέμων και η ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας
- Η αναζήτηση νέων τεχνολογιών που προβάλλονται πως τάχα έχουν οικολογικές διαστάσεις
- Η επέκταση στο χρηματοπιστωτικό πεδίο κεφαλαιακής συσσώρευσης, για να επιτευχθεί η σημερινή γιγάντια συγκέντρωση πλούτου που υπερβαίνει πολλαπλά το παγκόσμιο ΑΕΠ !
- Η επέκταση των επενδυτικών δικαιωμάτων που απειλούν και ακυρώνουν την εδαφική αυτονομία γεωργικών κοινοτήτων μετατρέποντας την γεωργική γή σε πεδία εξόρυξης με δραματικές επιπτώσεις στο περιβάλλον ενώ διαταράσσουν και εντείνουν τα προβλήματα επισιτισμού των πληθυσμών. Τραγική συνέπεια της εν λόγω τακτικής βέβαια αποτελούν οι εκτοπίσεις και μεταναστεύσεις πληθυσμών από όπου προκύπτει φθηνή εργασία ( για να μην ξεχνάμε ότι και κατά το πρώιμο καπιταλισμό είχε επιβληθεί η αποαγροτοποίηση και στην συνέχεια η προλεταριοποίηση των χωρικών)
- Κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας. Η Ελλάδα δεν αποτελεί την πρώτη και δεν θα είναι η τελευταία χώρα που θα την απωλέσει. Η εκποίηση της χώρας μας εντάσσεται στα πλαίσια της γενικευμένης αποδόμησης των εθνικών οικονομιών και σύντομα θα δούμε την εισβολή των « επενδυτών» κατακτητών.
- Δεν θα μπορούσαμε βέβαια να παραλείψουμε την Αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων που αποτελεί την γενική επίθεση στους μισθούς στις συντάξεις, την υγεία και την παροχή φαρμάκων, την εκπαίδευση ( που έχει πάψει προ πολλού να είναι παιδεία ) κτλ.
Με λίγα λόγια, είναι άλλη μια ιστορική στιγμή που επιβεβαιώνει την αρχή πως, οι επαγγελματίες πολιτικοί, εκείνοι οι «επιλεγμένοι», εφαρμόζουν κατά γράμμα τα σχέδια των οικονομικών κύκλων. Εν προκειμένω μάλιστα, θα «νομιμοποιήσουν» την Αναδιάρθρωση ( όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία άλλωστε έχει, εξ αρχής, ομολογήσει ότι θα είναι, ο Πρωθυπουργός της Αναδιάρθρωσης με οποιοδήποτε κόστος) υπερψηφίζοντας Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα και Νομοσχέδια.
Η κρίση λοιπόν που βιώνουμε είναι συνολική και όχι απλά οικονομική. Η μόνη μας ελπίδα είναι οι αγώνες των λαών που προβληματίζουν και φέρνουν σε δύσκολη θέση τους δεσμώτες μας οι οποίοι επιδιώκουν διαρκώς να μας περιορίζουν εντός των ορίων που κατασκευάζουν. Από τους αγώνες αυτούς, σημαντικό ρόλο θα παίξει το πόσο ενωτικοί και μαζικοί θα είναι, θα κριθούν όποιες επωφελείς αλλαγές προκύψουν.
Όσο για την περιφρόνηση του «ξενόφερτου» κυρίου των παρυφών της εξουσίας προς τον άθλιο Ελληνικό λαό (ξενύχτια γλέντια και μπουζούκια) απλά θα τον παραπέμψω στην βιβλιογραφία περί του ρόλου της κομματοκρατίας και της οικογενειοκρατίας που μαστίζει αυτόν τον τόπο. Γιατί ποιός δεν γνωρίζει ότι, στην χώρα των χιλιάδων «μαϊμούδων» Δημόσιων οργανισμών ( όπου στέγασαν τα όνειρά τους άβουλοι πολίτες) που εκτόξευσαν το δημοσιονομικό κόστος στα ύψη, την χώρα των χιλιάδων μιζαδόρων, δωροδοκημένων, «ανάπηρων», αναξιοκρατικώς διορισθέντων, καταχραστών δημόσιου πλούτου και γενικώς παρασιτούντων, όλα αυτά αποτελούν μέρος από τα έργα και τις ημέρες της φαμίλιας !
