Η υποταγή των πολιτικών στους μηχανισμούς του χρηματοπιστωτικού συστήματος και η μετατροπή των κρατών σε αγορές, έχουν διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για το πέρασμα σε μια νέα εποχή. «Βλέπω» έλεγε ο λάτρης του αρχαίου Ελληνικού κόσμου, Φρ. Νίτσε, «αυτούς τους ερημίτες του χρήματος, διεθνείς και απάτριδες, που ελλείψει του πολιτικού ενστίκτου από την φύση τους, συνήθισαν να χρησιμοποιούν την πολιτική σαν μέσο που υπηρετεί το χρηματιστήριο και το κράτος και την κοινωνία σαν παραγωγή πλουτισμού».
Οι ίδιες σκέψεις οδηγούν και σήμερα στην διαπίστωση του εκφυλισμού της δημοκρατίας, την δυσπιστία στους πολιτικούς αντιπροσώπους και τις κυβερνήσεις, που στερούν τους πολίτες από δικαιώματα- που προκύπτουν από το Σύνταγμα κάθε χώρας- και την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες, ενώ είναι αισθητή η απουσία μιας ανθρωποκεντρικής παιδείας, που διαμορφώνει ανθρώπους με βαθειά σκέψη και αρετή.
Μέσα στο νοσηρό κλίμα μιας πολύπλευρης και περίπλοκης κρίσης, διαπιστώνουμε κι εμείς την ανικανότητα της Ευρώπης να διαχειριστεί την ιστορική εμπειρία και την βαριά κληρονομιά της. Όμως η Ευρώπη δεν αναρωτήθηκε έγκαιρα ούτε για τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας, τα διεθνή χρηματοπιστωτικά προβλήματα – ώστε να επιβάλλει κανόνες- και την ραγδαία αυξανόμενη φτώχεια. Σε τελική ανάλυση, όχι μόνο δεν κατάφερε να γίνει η Ευρώπη των λαών, όπως κάποιοι ευελπιστούσαν- αναδεικνύοντας τις αξίες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού- αλλά αναπροσαρμόστηκε στα μέτρα των αγορών και εφαρμόζει απάνθρωπες «μεταρρυθμίσεις» εις βάρος των λαών της.
Παρόμοια είναι άλλωστε η ατμόσφαιρα και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού όπου, ανησυχώντας για την καθημερινή επιβίωση οι Αμερικανοί πολίτες αναπολούν άλλες εποχές δημιουργίας και Δημοκρατικών αναζητήσεων όταν οι πρόεδροι Τ. Τζέφερσον και Τ. Ουάσινγκτον , στον ελεύθερο χρόνο τους μελετούσαν τον Βολταίρο και τον Ρουσσώ.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι είναι χιλιάδες οι φωνές διαμαρτυρίας γιατί δεν εισακούονται οι πολίτες από τους αντιπροσώπους τους. Διάχυτη είναι η αμφιβολία για την ποιότητα της δημοκρατίας και την ανυπαρξία Κράτους Δικαίου, ενώ διαβλέπουν ακόμη και την παραβατική επιθετικότητα ενός αμυντικού δόγματος, ευθυγραμμισμένο με τα συμφέροντα των εταιρειών και της πανίσχυρης πολεμικής βιομηχανίας.
Συμπιεσμένοι από την σχεδόν ανύπαρκτη κοινωνική προστασία και την αποσύνθεση του εκπαιδευτικού συστήματος, οι Αμερικανοί πολίτες αρνούνται τα δημόσια σχολεία ! Δεν είναι λίγοι οι γονείς που αναλαμβάνουν προσωπικά την μόρφωση και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, για να τους μεταδώσουν όχι μόνο γνώσεις αλλά και τους υπό διωγμό ηθικούς κώδικες και τις λαϊκές παραδόσεις, αξίες που αποτελούν την σοφία γενεών αλλά και πηγή έμπνευσης του Συντάγματος.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, οι διάφορες μορφές πάλης όπως και οι συγκεντρώσεις πολιτών, η οργή αλλά και οι βίαιες συγκρούσεις θα αποτελούν μέρος των επερχόμενων εξελίξεων. Γιατί σε μια κοινωνία, όπου επικρατεί η χαλάρωση των ηθών, η έκρηξη βίας είναι αναπόφευκτη, ιδιαίτερα όταν οι νεανικοί πληθυσμοί χάσουν κάθε ελπίδα για το μέλλον και οι φτωχοί διαπιστώσουν ότι το χάσμα με τον πλούτο όλο και μεγαλώνει.
Σε κάθε περίπτωση βέβαια γνωρίζουμε ότι , χάρη στην αρετή και την καθημερινή προσπάθεια εκατομμυρίων ανώνυμων ανθρώπων είναι σήμερα ο κόσμος λιγότερο αβίωτος και επισφαλής.
