Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πλούσιους φυσικούς πόρους και κατέχει μια τέτοια
στρατηγική θέση που θα μπορούσε να της εξασφαλίσει σημαντικό ρόλο στην χάραξη
της παγκόσμιας πολιτικής. Εντούτοις, εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών αναγκάζονται,
με την παραβίαση της λογικής, την τρομοκρατία και τον εκβιασμό, να αποπληρώσουν
αυτοί τα χρέη που άφησαν οι κυβερνήσεις και οι συνεργοί τους. Μέσα στην δίνη
των δανείων και των χρεών, η ιδιαιτερότητα της Ελληνικής πραγματικότητας χάθηκε
για άλλη μια φορά γιατί η χώρα κατέληξε πάλι στην επιβολή εκχώρησης του
δικαιώματος διακανονισμού των χρεών σε κυβερνήσεις δουλικά διακείμενες στους
πιστωτές.
Απαραίτητοι συνοδοιπόροι στην υλοποίηση των σχεδιασμών αυτών είναι οι
υπέρμαχοι του πλουραλισμού των Media. Αρκεί να ανακαλέσουμε από την μνήμη μας το τελεσίγραφο των Νατοϊκών
εκπροσώπων προς την Σερβική ραδιοτηλεόραση, πως πρέπει να διαθέσει ένα σεβαστό
καθημερινό τηλεοπτικό χρόνο στα Δυτικά Μέσα, με προφανή σκοπό τον προσεταιρισμό
της Κοινής Γνώμης. Για όσους μάλιστα δεν θυμούνται ακολούθησε η άρνηση, ο
βομβαρδισμός του κτιρίου και η δολοφονία αρκετών δημοσιογράφων.
Ως εκ τούτου, μπορούν ανεμπόδιστα πλέον όλοι οι Βαλκανικοί λαοί να
βυθίζονται καθημερινά στην αποχαύνωση τηλεοπτικών υποπροϊόντων της
«πεφωτισμένης» Δύσης, της Οθωμανικής και Νέο-οθωμανικής «μεγαλοπρέπειας» και
της παραβίασης της συλλογικής τους μνήμης. Επιλεκτικά θα αντιπαραθέσω, μάλλον
με επιείκεια, στην αντίληψη ορισμένων «διανοουμένων» που υποστηρίζουν πως
συγκεκριμένα ιστορικά πρόσωπα δεν αποτελούν ηρωικές μορφές, ότι η ιστορία
αναγνωρίζει εκατομμύρια γνωστών και άγνωστων, ηρωικών μορφών και απλών
καθημερινών ανθρώπων που αγωνίστηκαν για το καλό με κάθε κόστος. Το να
σχολιάζει λοιπόν κανείς τον «κακό» χαρακτήρα του Διάκου ή του Κολοκοτρώνη,
πίνοντας τον καφέ του και χωρίς να κινδυνεύει από εχθρικό βόλι, εκτός του ότι
παρουσιάζει εξαιρετικό βαθμό ευκολίας, αποτελεί ανεντιμότητα αλλά κυρίως
υποκρύπτει αρκετό δόλο. Άλλωστε, ακόμη κι αν οι ήρωες μας μοιάζουν ως προς τις
αδυναμίες, τα ελαττώματα και τα λάθη μας, η μεγάλη μας διαφορά από αυτούς είναι
η αυτοθυσία, που τους κάνει να ξεχωρίζουν.
Πέραν όμως όλων αυτών των παραπλανητικών «κατασκευασμάτων» που θα
συνεχίσουν να προβάλλονται, ο ορθολογιστικός τρόπος σκέψης βομβαρδίζεται
καθημερινά με μια συλλογιστική όπου θριαμβεύουν οι αριθμοί, τα χρηματικά και
οικονομικά μεγέθη που, αποτελώντας ακατανόητες συνθέσεις γραμματικών συμβόλων,
στραγγαλίζουν τον ανθρώπινο νου θαρρείς και δεν φτιάχτηκαν για να τον
υπηρετήσουν.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει το γεγονός πως και οι Έλληνες
ανησυχούσαν για την ίδρυση της Νομισματοκοπίας. Πως ακόμη μεγαλύτερη αναταραχή
προκάλεσε η επινόηση του χάρτινου χρήματος και η υιοθέτηση των κανόνων που το
διέπουν. Πως έχει παραχθεί ασύλληπτο διανοητικό έργο από γίγαντες της σκέψης,
βασισμένο στο ζήτημα της αλήθειας των πραγμάτων και της ανατροπής της λογικής που προκαλεί η
αναντιστοιχία ανάμεσα στα πράγματα και τα σύμβολα, χρησιμοποιώντας μάλιστα ως
χαρακτηριστικό παράδειγμα, την μετατροπή ενός χαρτιού σε χρυσάφι. Πως σπουδαίοι
ποιητές χαρακτήρισαν το χάρτινο χρήμα ως «σκιά χωρίς ουσία» και το θεώρησαν
παράλογο που ένα στείρο πράγμα μπορεί να πολλαπλασιάζεται.(Και να σκεφτεί
κανείς πως δεν γνώριζαν το ηλεκτρονικό )!
Η διατάραξη αυτή της ανθρώπινης λογικής – χωρίς να έχουμε το δικαίωμα
αποστασιοποίησης από τα λάθη ή απενοχοποίησης
( παραγραφής ) των εγκλημάτων – γίνεται αντιληπτή και σήμερα βιώνοντας
την αντιστοίχιση του χρέους με την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, της
προσωπικής μας ελευθερίας και όσων συνεπάγονται. Με ψεύτικες ελπίδες και
υποσχέσεις, έχουν χαθεί πολύτιμα χρόνια προσκόλλησης σε ιδεοληψίες περί της
ευρωπαϊκής προοπτικής και του ευρώ. Δεν λάβαμε καθόλου υπ’ όψη μας την εκδοχή
πως οι τεχνητές συμβάσεις τροποποιούνται αλλά και ανατρέπονται, παρά χρειάστηκε
ο υποβιβασμός της χώρας σε επαρχία, η φτώχεια, τα συσσίτια, η ανεργία ίσως και
η εμφάνιση κάποιων αποσχιστικών τάσεων της Αγγλίας ή και άλλων ευρωπαϊκών χωρών για να
προβληματιστούμε.
Το βόλεμα και η επιβολή του παραλογισμού των Μέσων Μαζικής
Διαχείρισης, που περιγράφει το σκοτάδι
έξω από τα τείχη, μας έκαναν να ζούμε τρέμοντας ακόμη και από μία «σκιά» .
Παγιδευμένοι στην «λογική» τους αδυνατούμε να συλλάβουμε το νόημα των λέξεων
που μας μεταφέρουν την εικόνα κάποιων ανθρώπων (με ελαττώματα και αυτοί) στα
ξερονήσια γιατί δεν… συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις.
Είναι ξεκάθαρο ότι το άμεσο μέλλον προμηνύει την απώλεια ακόμη μεγαλύτερου
μέρους της εναπομείνασας ελευθερίας μας, όμως η παραπληροφόρηση και ο
ενδοτισμός μάς αποτρέπουν από την δυναμική αντιπαράθεση, που μπορεί να σπρώξει
προς τα μπρός την ιστορία για την διαμόρφωση νέων συνθηκών και νέων τεχνητών
συμβάσεων. Η διανοητική μας σύγχυση εμποδίζει την λογική καταχώριση δεδομένων
και την εξαγωγή συμπερασμάτων.
Δεν χωρά αμφιβολία βέβαια πως ο Κολοκοτρώνης θα πικραινότανε με την
ανημποριά μας και πως όσα κι αν επινοήσουν ακόμη, η θέση μας στην Ιστορία δεν
θα είναι μαζί του.