Τα δάκρυα του ηγέτη, γράφει ο Σενέκας, είναι ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται με
διάφορες μορφές στην ιστορία. Παραθέτει δε χαρακτηριστικά, τα δάκρυα του Σκιπίωνα
μπροστά στα ερείπια της Καρχηδόνας που ο ίδιος ισοπέδωσε και του Ξέρξη
για τους στρατιώτες του που θα
έχανε στο πεδίο της μάχης.
- Τα ίδια κροκοδείλια δάκρυα
βλέπουμε να συγκρατούν τάχα με
κόπο χρόνια τώρα κι οι δικοί μας , καθώς
– μη θέτοντας εν αμφιβόλω το
πολιτικό τους έργο - περιγράφουν
αδιέξοδα, μονόδρομους, και
στενωπούς που τους αναγκάζουν να μας επιβάλουν απάνθρωπα
μέτρα. Ύστερα βέβαια από όλα αυτά
, ο λαός βρίσκεται στο βούρκο που
άφησε πίσω του το παλιρροϊκό
κύμα σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμα του. Οι απώλειες είναι τεράστιες κι οι ένοχοι
πολλοί. Ο φακός όμως εστιάζει
επιλεκτικά πάνω στο τσαλακωμένο πρόσωπο ενός γηραιού κυρίου
που τα γκρίζα μαλλιά κι οι ρυτίδες δεν του χάρισαν σοφία, συγκαταλέγοντάς τον σε εκείνους
που προτίμησαν να ακολουθήσουν στην ζωή
τους τη μυρωδιά του χρήματος, στους γνωστούς διαδρόμους που οδηγούν στα μεγάλα σαλόνια. Αναφέρομαι δε
, εν προκειμένω , στους πολιτικούς
αλλά και στους δικαστές που οι μεν
αρνούνται να αναλάβουν αντρίκια
τις ευθύνες που τους αναλογούν
κι οι δε να τους δικάσουν
και στο τέλος όλοι
μαζί θα βάλουν ένα χεράκι να
στριμώξουν τις δικογραφίες στα κατάφορτα
αρχεία της δικαιοσύνης.
- Άλλοτε πάλι ,η θλίψη στα
πρόσωπα τους εναλλάσσεται με χαμόγελα
αισιοδοξίας όταν πρέπει να μας δώσουν
κουράγιο εκεί που εμείς, σκυμμένοι και τιμωρημένοι, προσπαθούμε
να γεμίσουμε με νερό τον χωρίς πάτο πίθο
των Δαναΐδων, καθώς όχι μόνο το ελληνικό αλλά και
το παγκόσμιο χρέος έχει σπάσει τα
ρεκόρ όλων των εποχών
και η βιωσιμότητα του
απαιτεί πλέον επιστημονική
φαντασία.
-Φορούν βέβαια ένα ακόμη πιο μεγάλο χαμόγελο για να τους
συνοδεύσει στα μακρινά τους ταξίδια , όπου θα βάλουν τα δυνατά τους να γοητεύσουν τους οικοδεσπότες για να
ξεπουλήσουν τη πραμάτεια τους
αλλά και να αναδείξουν τις
γνώσεις που απέκτησαν [ ώστε να μη πάνε
χαράμι όσα ξόδεψε ο πατέρας για τις πολυδάπανες σπουδές τους ]
αφήνοντας ωστόσο μια αίσθηση στο γυαλί, πως έχουν απλά ξεφυλλίσει ένα
«ταξιδιωτικό οδηγό».
Κατά τα άλλα, το μόνο που τους
λείπει πλέον είναι μια
μικρή δόση πρωτογενούς πλεονάσματος
για να ολοκληρωθεί το έργο τους … Στην πραγματικότητα άλλωστε,
το σημαντικότερο ήταν … να καταστραφεί η Καρχηδόνα !...
-Ακολουθώντας τη σκέψη του Σενέκα
κι ακούγοντας πλέον τα σπαρταριστά
τους γέλια –που δεν αντέχουν άλλο να συγκρατήσουν ύστερα
από τόση υποκρισία – φτάνω στα ελαττώματα μας που μας πιέζουν και μας κυκλώνουν από
παντού και μας κρατούν
δεμένους στα βάθη χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε την
αλήθεια. Να έχουμε μάλιστα το
θράσος να παραπονιόμαστε για την
υπεροψία κάποιων , ενώ οι ίδιοι δεν βρίσκουμε χρόνο να δούμε
τον ίδιο μας τον εαυτό. Να προσπαθούμε να επιβιώσουμε
επιλέγοντας να κρατηθούμε γερά σε
σανίδες σωτηρίας που δεν είναι
παρά τα σαθρά απομεινάρια
ενός διαλυμένου σκάφους ,θαρρείς κι η
ιστορία δεν μας δίδαξε
τίποτε.
- Κάτω από το αεικίνητο βλέμμα τους,
και αγνοώντας ή υποτιμώντας τα επαναλαμβανόμενα αρχετυπικά μοντέλα και τα
μοτίβα της ιστορίας, συντελούμε οι ίδιοι στην μοιραία επανάληψή τους καθώς παλεύουμε να κρατηθούμε στην ζωή
υιοθετώντας ψέματα, υπεκφυγές και ρεβανσιστικές
φαντασιώσεις, επαναλαμβάνοντας τα ίδια
λάθη.