Αν ανατρέξουμε στην ανθρώπινη πορεία ανά τον χρόνο, θα εντυπωσιαστούμε από την διαπίστωση πως το χάσμα ανάμεσα στον πλούτο και την φτώχεια δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Τουναντίον έχει οδηγήσει πολλές φορές την ανθρωπότητα σε μεγάλες αναταραχές. Η συγκέντρωση πλούτου διέφερε κατά εποχές ανάλογα με τα ήθη , την ελευθεριότητα των νόμων και τις επικρατούσες συνθήκες γενικότερα ενώ, σύμφωνα με την γνώμη ορισμένων σύγχρονων ιστορικών, το σημερινό χάσμα είναι μεγαλύτερο από κάθε άλλη εποχή μετά την ιμπεριαλιστική και πλουτοκρατική Ρώμη ! Ωστόσο η ιστορία του ανθρώπου είναι μια συνεχής μετάβαση από την μία κατάσταση στην άλλη και όπως έχει διαπιστωθεί , νομοτελειακά, την συγκέντρωση του πλούτου ακολουθεί η ειρηνική ή βίαιη αναδιανομή του.
- Στην αρχαία Αθήνα χαρακτηριστικά και ενώ η θέση των φτωχών πήγαινε από το κακό στο χειρότερο , ο πλούτος και η εξουσία ήταν συγκεντρωμένα στα χέρια των αφεντάδων και τα διεφθαρμένα δικαστήρια έπαιρναν συνεχώς αποφάσεις εναντίον των φτωχών. Η εκλογή του Σόλωνα αποτέλεσε την ενδεδειγμένη λύση. Σε διαφορετική περίπτωση η εξαγριωμένη πλειοψηφία του κόσμου ήταν έτοιμη να επαναστατήσει και θα επικρατούσε το χάος. Η αναδιοργάνωση της πολιτείας έσωσε την Αθήνα με την λήψη οικονομικών μέτρων την ανασύσταση της Δικαιοσύνης και την επικράτηση του Νόμου.
- Όταν , σε αντίθεση με την Αρχαία Αθήνα επικράτησαν επαναστατικές διαδικασίες υπήρξαν βίαιες συγκρούσεις, σφαγές πλουσίων και υφαρπαγή της περιουσίας τους, λεηλασίες, εμφύλιος πόλεμος και καταστροφές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα υπήρξε η Γαλλική Επανάσταση με την επικράτηση της οποίας πραγματοποιήθηκε η μεταβίβαση της ιδιοκτησίας και των προνομίων της αριστοκρατίας στην αστική τάξη.
Έχει ιδιαίτερη σημασία να γνωρίζουμε πως είναι φορές στην ιστορία που η πλειοψηφία των φτωχών ανταγωνίζεται και υπερνικά την δύναμη των ολίγων του πλούτου, ανατρέποντας την ανισότητα και αποκαθιστώντας την ισορροπία. Οι κατακτήσεις των ορδών του Τζένκις Χαν δεν ήταν αποτέλεσμα οικονομικής δύναμης αλλά ένα παράδειγμα που αναδεικνύει τον καθοριστικό παράγοντα της δύναμης και του πάθους της «μάζας».
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω , η παρακμή που ζούμε σήμερα δεν προδικάζει το τέλος του κόσμου. Ίσως απλά σημαίνει ότι η γνωστή οργάνωση του κόσμου δεν μπορεί να διαρκέσει άλλο… Είναι όμως σημαντικό να έχουμε επίγνωση της δύναμής μας και να δείχνουμε όταν χρειάζεται τα δόντια μας, όχι μόνο για να χαμογελάμε.
