Δεν είναι Τούρκοι όλοι οι Μουσουλμάνοι

Στα μέσα του 19ου αιώνα η ευρύτερη Θράκη ήταν μέρος της Ευρωπαϊκής κτήσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και υπήρχαν τρείς κύριοι αντίπαλοι που θα αγωνίζονταν σκληρά για να διεκδικήσουν τα εδάφη της και να οικειοποιηθούν την ιστορία της. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία , το μεσαιωνικό Βουλγαρικό κράτος και η Οθωμανική αυτοκρατορία. Μία αυτοκρατορία περιθωριοποιημένη μέσα στο πλαίσια του ιδιότυπου φεουδαρχισμού της και μειονεκτική απέναντι σε μια πολλά υποσχόμενη κεφαλαιοκρατική Δύση. Η διαφθορά της Διοίκησης , η παρεμβατικότητα των Μεγάλων Δυνάμεων και τα εθνικιστικά κινήματα των χριστιανών υπηκόων της, απειλούσαν να την καταλύσουν. Έτσι προέκυψε εν ολίγοις , το «Ανατολικό ζήτημα» με τους Ρώσους από την μια να επιδιώκουν έξοδο στο Αιγαίο , έλεγχο των Στενών και την κατάληψη της Κων/πολης και από την άλλη η Αγγλία να πασχίζει να διατηρήσει την ακεραιότητα της Αυτοκρατορίας , απωθώντας τους Ρώσους.
Τα εθνικά κινήματα του 19ου αιώνα καθόρισαν τις εξελίξεις στα Βαλκάνια , την κατάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και την δημιουργία νέων εθνικών κρατών, μέσα σ’ ένα μισαλλόδοξο ιδεολογικό περιβάλλον που τελικώς θα απέκλειε την ορθολογική ανάπτυξή τους. Είναι χαρακτηριστικό πως τα νέα Βαλκανικά κράτη υπέστησαν έντονες παρεμβάσεις από τις Μεγάλες Δυνάμεις και συγκροτήθηκαν κατόπιν Συνθηκών μετά από αιματηρούς πολέμους.
Αναπόφευκτα , μέσα στη δίνη των εθνικιστικών συγκρούσεων βρέθηκαν οι Πομάκοι της οροσειράς της Ροδόπης. Ένας σλαβόφωνος , μουσουλμανικός πληθυσμός , χωρίς εθνοτικές ιδεοληψίες και εξαπλωμένος σε μια ευρύτερη περιοχή , από τα ανατολικά σύνορα της Αλβανίας μέχρι τον Έβρο.
Ο Θρησκευτικός τους προσανατολισμός η γενικότερη υστέρηση καθώς και το γεγονός πως ζούσαν διασκορπισμένοι και απομονωμένοι θα εκμηδένιζε κάθε προοπτική για διαμόρφωση εθνικής συνείδησης και κινητοποίησης σε εθνοτική βάση. Ως εκ τούτου , κάποιοι αυτοπροσδιορίζονται «Θράκες» ή «απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου», αλλοι «Έλληνες Πομάκοι», επιδιώκοντας μια ισότιμη ένταξη στην Ελληνική κοινωνία και άλλοι αυτοπροσδιορίζονται «Τούρκοι» επιθυμώντας να επιλύσουν κάποια προβλήματά τους.
Κατά γενικό κανόνα δεν αυτοπροσδιορίζονται «Βούλγαροι» αν και η γλώσσα τους είναι ένα ιδίωμα της κοινής Βουλγαρικής γλώσσας.
Η εμπλοκή των Ρώσων στα Βαλκάνια και το κίνημα του πανσλαβισμού επέφεραν πολλά δεινά στους μουσουλμάνους της Ροδόπης, καθώς οι Βούλγαροι εθνικιστές τους προσέγγισαν με σκοπό να τους εκχριστιανίσουν στα πλαίσια της οικοδόμησης του Βουλγαρικού κράτους και της εξάπλωσης της εξαρχικής εκκλησίας, γιατί ως γνωστόν, η έκταση της εκκλησίας θα καθόριζε τα όρια του κράτους.
Η στρατηγική σημασία της Ροδόπης , ως κομβικό σημείο ελέγχου ολόκληρης της Θρακικής πεδιάδας αλλά και της αρτηρίας που συνέδεε μεγάλα αστικά κέντρα , είναι οι προφανείς λόγοι που μετέτρεψαν την περιοχή σε πεδίο βίαιων μαχών. Δεν μας εντυπωσιάζει λοιπόν το γεγονός ότι οι Πομάκοι αρχηγοί συντάχθηκαν με το Οθωμανικό στρατό στις συγκρούσεις του Ρωσοτουρκικού πολέμου. Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, αυτό θα ήταν η απάντηση στις βίαιες απόπειρες εκβουλγαρισμού τους από τις εθνικιστικές βουλγαρικές συμμορίες. Αξίζει να αναφερθεί πως οι Πομάκοι δεν προέβησαν σε ανθελληνικές ενέργειες κατά του πληθυσμού της Ροδόπης.
Όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία αναγνώρισε επίσημα τις ηγεμονίες της Βουλγαρίας και της Ανατολικής Ρωμυλίας που προέκυψαν από το Συνέδριο του Βερολίνου , οι ανυπότακτες περιοχές των ανεξάρτητων ορεσίβιων της Ροδόπης εκχωρήθηκαν ανταποδοτικά στην Οθωμανική αυτοκρατορία ( προς μεγάλη δυσανασχέτηση των Ρώσων ). Αντιθέτως, πολλοί ντόπιοι αρχηγοί , ανάμεσά τους και οι Πομάκοι , θεώρησαν την ένταξή τους στην Οθωμανική αυτοκρατορία ως άμεση προστασία από την εκδικητικότητα των Βουλγάρων.
Αξίζει να σταθούμε στις καταγραφές της εθνογραφικής εποπτείας του πληθυσμού της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από τις Μεγάλες Δυνάμεις , όπου εκτός των Τούρκων μουσουλμάνων στην Νότια Βαλκανική , καταγράφηκαν ως μουσουλμάνοι και Τάταροι, Πομάκοι, Τσερκέζοι, Αλβανοί , Τσιγγάνοι και λοιποί. Ανάλογα με τα κατά καιρούς συμφέροντα των Δυτικοευρωπαίων , οι Πομάκοι θα χαρακτηρίζονταν άλλοτε ως «Τούρκοι μουσουλμάνοι» , άλλοτε ως «Μωαμεθανοί Βούλγαροι» και άλλοτε «αυτόχθονες προσήλυτοι». Επίσημες αναφορές εξάλλου συνηγορούν στον εξισλαμισμό των Πομάκων, επί μητροπολίτου Φιλιππούπολης Γαβριήλ, στις αρχές του 17ου αιώνα. Αξιόλογο στοιχείο για την εξαγωγή συμπερασμάτων αποτελεί το γεγονός πως οι Πομάκοι διατηρούν τα έθιμα, τις τελετές και τις προκαταλήψεις των χριστιανών και επικαλούνται τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Νικόλαο μέχρι σήμερα. Κάθε χρόνο για παράδειγμα στην γιορτή του προφήτη Ηλία - που αντικατέστησε την γιορτή προς τιμή του Απόλλωνα θεού του Ήλιου - γίνονται θυσίες και παλαιστικοί αγώνες, έθιμο που ανάγεται στην αρχαϊκή εποχή και θυμίζει τις αρχές τωνΟλυμπιακώναγώνων. Κάποιοι Δυτικοί περιηγητές ανά την Βαλκανική , αναφέρουν την εκδοχή ότι οι Πομάκοι προσηλυτίστηκαν για να αποφύγουν τις πιέσεις του ορθόδοξου κλήρου. Αξίζει όμως επιπροσθέτως να αναφερθεί πως οι Πομάκοι ήταν απόγονοι πληθυσμών που ανήκαν στην αίρεση του βογομιλισμού οι οποίοι, όπως και οι Βόσνιοι , μετά την διείσδυση των Οθωμανών στα Βαλκάνια, ασπάστηκαν το Ισλάμ, μετά από ένα μεγάλο διάστημα βίαιων θρησκευτικών συγκρούσεων.
Όταν καταχωρήθηκε η Δυτική Θράκη στη Βουλγαρία, το 1913 , οι Τούρκοι αξιωματούχοι της Κων/πολης έστελναν υπομνήματα στις Μεγάλες Δυνάμεις, ζητώντας επίμονα την αυτονομία της Θράκης ! και αναλογική εκπροσώπηση στα Θρακικά εδάφη ! Ο πρόεδρος μάλιστα της Τούρκικης Γερουσίας και ιδρυτικό μέλος του Νεοτουρκικού κόμματος Ahmet Riza Bey, θα υποστήριζε δημόσια στη Σόφια, πως η Βουλγαρία και η Τουρκία είχαν κοινό συμφέρον, να εκδιώξουν τους Έλληνες από τη Θράκη ! Αλλά και σύμφωνα με τα λόγια του Κεμάλ Ατατούρκ από τον όρκο του, το 1920, « … Σκοπός μας είναι , η Δυτική Θράκη να παραμείνει σε Τουρκικά χέρια…. και σε κατάλληλο χρόνο να ενωθεί με την Μητέρα Πατρίδα… Οι αδελφοί μας της Δυτικής Θράκης πρέπει σε πρώτο βήμα να αγωνιστούν για να κερδίσουν την ανεξαρτησία και την αυτονομία της…»
Η συνθήκη της Λωζάνης αποδέχτηκε την ύπαρξη μειονοτικών πληθυσμών με θρησκευτικό και μόνο προσδιορισμό. Είναι πασιφανές όμως πως οι Νεότουρκοι δουλεύουν ακατάπαυστα προς την κατεύθυνση εκτουρκισμού των Πομάκων και λοιπών μουσουλμάνων της Θράκης, καθώς και των Κούρδων της Τουρκίας, στα πλαίσια της αδιαλλαξίας του Τουρανισμού και της «φαντασιακής» αναβίωσης ενός Τουρκομανικού κράτους από την Κίνα μέχρι τα Βαλκάνια. Αυτά δεν συμβιβάζονται με την επιθυμία ενός «σύγχρονου» κράτους να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( πράγμα που ούτως ή άλλως είναι ατόπημα ) γιατί στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε να μην ονομάζεται πλέον Ευρωπαϊκή.
Ας μη ξεχνούν οι Πομάκοι της Θράκης πως, ως πρόσφυγες , των Βαλκανικών πολέμων, στην Τουρκία δεν αναγνωρίστηκαν ως Τούρκοι, όχι μόνο από τους ντόπιους αλλά και από τους Τούρκους πρόσφυγες, που προέρχονταν από τα ίδια Πομάκικα χωριά της Ροδόπης ! Όσο για την σημερινή κυβέρνηση, μάλλον θα είναι ο σκηνοθέτης της τελευταίας πράξης του δράματος , που με το «εθνικό» εργαλείο Καλλικράτης, θα παραδώσει τους Πομάκους στα χέρια των Τούρκων.
Προς τους κυρίους δε της αντίπερα όχθης, απλά θα πω, πως δεν είναι Τούρκοι όλοι οι Μουσουλμάνοι της γής !

Η «Δημοκρατία» της μάζας

Σύμφωνα με τις ιδέες της κλασικής δημοκρατικής αντίληψης, ο λαός λογίζεται σαν έδρα κάθε νόμιμης εξουσίας και στο όνομα του γίνονται όλες οι διακηρύξεις. Αξίζει δε να αναφέρουμε, πως οι δημοκρατικοί θεσμοί εδραιώνουν την εφαρμογή της επικρατούσας κοινής γνώμης που προέρχεται από δημόσια συζήτηση. Κάθε άτομο εκθέτει τους στοχασμούς του για ένα συγκεκριμένο ζήτημα, χωρίς καμία ομάδα να μονοπωλεί τη συζήτηση και να καθορίζει την επικρατέστερη γνώμη.
Η αλάθευτη φωνή της λογικής της κοινής γνώμης αμφισβητήθηκε κατά την πορεία, από την «ανάγκη» να συζητούνται τα λεπτά και πολύπλοκα θέματα μόνο από τους ειδικούς και από εκείνους που άρχισαν να παίρνουν αποφάσεις στο όνομα του λαού...Όπως αντιλαμβανόμαστε , ο λαός δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως λαός της κοινής γνώμης όταν όλα τα ζητήματα , ακόμη κι εκείνα που καθορίζουν την ζωή του, δεν προβάλλονται και δεν αποφασίζονται από τον ίδιο . Όταν για τους Έλληνες πολίτες ακόμη κι η απλή πρακτική του δημοψηφίσματος είναι κάτι άγνωστο.
Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει την εξωτερική πολιτική, τα οικονομικά θέματα, τα τοπικά προβλήματα κ.α. για τα οποία παίρνει αποφάσεις η εξουσία με τρομακτικές συνέπειες για τους πολίτες. Αναμφίβολα η ελίτ της εξουσίας κρατά στα χέρια της τους κυριότερους οργανισμούς της κοινωνίας, διευθύνει τον κρατικό μηχανισμό , τις εταιρίες κτλ και διεκδικεί όλα τα προνόμια. Άλλωστε, η συνολική εικόνα της οικοδομήματος είναι προσιτή μόνο στην κορυφή της ιεραρχίας, η οποία αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη εξουσία , συντονισμό και αυταρχικότητα.
Τα άτομα , από την άλλη πλευρά , έχουν αρχίσει να μην εμπιστεύονται τον εαυτό τους, δεν μπορούν να διαμορφώσουν γνώμη, αποφεύγουν την ανάμιξη στις δημόσιες υποθέσεις και εξισώνονται προς τα κάτω. Ο λαός με λίγα λόγια, έχει μετατραπεί σε μια άμορφη μάζα και κυρίαρχη γνώμη είναι αυτή των τηλεοπτικών προγραμμάτων ! Δεν απορούμε πλέον , που τα υποταγμένα, χωρίς ατομική συνείδηση άτομα χειραγωγούνται και χάνουν την επαφή με παραδοσιακές αξίες και αρχές. Είναι έτοιμα δηλαδή για κάθε ανήθικη δοσοληψία, καθώς η ανηθικότητα καταντά θεσμός. Δεν νοείται επιτυχία που να μην είναι οικονομική ενώ είναι καταφανές πως κυρίαρχη λογική είναι η αξία του χρήματος. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν , γιατί οι πολιτικοί ασχολούνται με ανέντιμες συναλλαγές και εκδουλεύσεις κάθε είδους και γιατί κυριαρχεί η πελατειακή πολιτική.
Ύστερα απ’ όλα αυτά , δεν μας εκπλήσσει η απουσία παιδείας, ιδιαίτερα δε της ανθρωπιστικής, που προσανατολίζει προς το ηθικά ανώτερο , διαμορφώνει ηθική συνείδηση και ορθά κριτήρια για να διακρίνουμε το δίκαιο από το άδικο. Θα λέγαμε, αντιθέτως, ότι είναι μεθοδευμένη…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κοινωνία της μάζας δεν παράγει ευσυνείδητους πολίτες αλλά ελλιπείς προσωπικότητες, υποκριτές, αγύρτες και καπάτσους κερδοσκόπους …

Ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Υπάρχει η πρότερη καταγεγραμμένη εμπειρία της επιβολής « Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου» , όταν η Ελλάδα είχε πάλι , όπως τώρα , εμπλακεί στον ίδιο φαύλο κύκλο των δανείων και της διαφθοράς. Εκτός τούτου, μια σειρά χωρών στις μέρες μας υφίστανται την εποπτεία του ΔΝΤ με όλα τα συνεπακόλουθα. Όταν λοιπόν μια χώρα βρίσκεται κάτω από οικονομικό έλεγχο αυτό σημαίνει ότι, όλες ανεξαιρέτως οι πηγές εσόδων μπορεί να ανήκουν στους δανειστές της, εκ του οποίου και η επικείμενη κρατικοποίηση της ΔΕΗ, των Ελληνικών πετρελαίων , του ΟΠΑΠ και όποιου άλλου οργανισμού θεωρηθεί αναγκαίο.
Όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό τη εποπτεία της ΔΟΕ , οι επίδοξοι δανειστές μας δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τους Οθωμανούς , ώστε η ηττημένη και ταπεινωμένη Ελλάδα να ζητά δάνεια , για την αποπληρωμή πολεμικών αποζημιώσεων. Ντόπιοι και ξένοι κερδοσκόποι τότε ζητούσαν να μετατραπεί η χώρα σε προτεκτοράτο . Υπογράφαμε για δάνεια λόγου χάριν, των 100 δις και παίρναμε τα μισά γιατί ήμασταν σε αδιέξοδο, όπως σήμερα.
Τα αθέμιτα μέσα δεν έχουν πάψει να χρησιμοποιούνται . Όλοι βλέπουμε με υποψία τους «κουκουλοφόρους» , τους νεαρούς με τους σιδερολοστούς και τους παρακρατικούς να ρημάζουν το κέντρο της Αθήνας με αθώα θύματα.
Δεν λείπουν φυσικά και οι νέο-οθωμανοί Τούρκοι, που όπου νάναι έρχονται. Μήπως κατέχουν και αυτοί ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου !!
Πώς θα διαπραγματευτούμε όμως μαζί τους όταν σύμφωνα με διεθνείς εμπειρογνώμονες:
- Η χρεοκοπία και η αποχώρηση από το ευρώ είναι μάλλον αναπόφευκτες
- Οι πολιτικοί έχουν υποθηκεύσει την εθνική μας κυριαρχία .
Σε άλλη περίπτωση θα λέγαμε πως ευτυχώς , έχουν έγκαιρα φροντίσει να «θωρακίσουν» την χώρα με «υπερσύγχρονα» Γερμανικά υποβρύχια !
Ύστερα απ’ όλα αυτά , η τοποθέτηση τέως πρωθυπουργού στις πρόσφατες εξελίξεις είναι το λιγότερο εξοργιστικές καθώς ανάμεσα στα άλλα λέει πως, έφταιξαν οι πολίτες , γιατί ζητούσαν πολλές παροχές και ιδιαίτερες σχέσεις με την εξουσία και η πελατειακή πολιτική .
Κατά την θητεία του όμως , « άνθιζαν» οι αριθμοί και το χρηματιστήριο ( ποιος ξεχνά το ομώνυμο σκάνδαλο ; ) η ασύδοτη κατασπατάληση κρατικών και κοινοτικών πόρων, η πολιτική της μίζας και η ταπείνωση στα Ίμια. Για όλα αυτά έφταιξαν οι Έλληνες πολίτες ;
Οι επισκέπτες ελεγκτές πάντως στα υπουργεία μας, που θα επανέλθουν για έλεγχο, διαπίστωσαν την ύπαρξη ενός σκανδαλώδους κράτους. Βέβαια η καταπάτηση των δημοκρατικών θεσμών, η ανυπαρξία Δικαίου και η κατάλυση της δημοκρατίας, τους αφορά μόνο στο μέτρο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Για τους πιστωτές μας τους κερδοσκόπους, τους κατόχους Ελληνικών ομολόγων , ξένους και Έλληνες η Δημοκρατία , η αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο και η φιλοπατρία είναι λέξεις με χρηστική μόνο σημασία.
Καλούμαστε λοιπόν εμείς οι Έλληνες πολίτες να φορτωθούμε την χρεωκοπία με περικοπές μισθών και συντάξεων και προοπτικές περαιτέρω μείωσης της αγοραστικής μας δύναμης ( αύξηση άμεσων φόρων ) , με αύξηση της ανεργίας και την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας, χωρίς σχέδιο ανάκαμψης .
Αν όχι τώρα, πότε θα απαιτήσουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας της διαφάνειας και δικαιοσύνης για να τιμωρηθούν οι ένοχοι βαρύτατων εγκλημάτων εις βάρος των πολιτών και της πατρίδας τους ;