ΚΑΡAΓΚΙΟΖ ΜΠΕΡΝΤΕΣ

                                     

     Παρά τις συνεχείς επιβεβαιώσεις βελτίωσης  των οικονομικών και τις πρωτογενείς πλεονασματικές εξαγγελίες, που θα συμβάλλουν στην μείωση του χρέους, βαδίζουμε προς το τέλος  άλλης μιας χρονιάς με την κρίση να βαθαίνει και να διαπερνά βίαια όλα τα εθνικά σύνορα, με σκοπό να τα αφανίσει. Οι βολές κατά των πυλώνων του κοινωνικού κράτους που υπέθαλπε την επανάπαυση και τις αυταπάτες το επιβεβαιώνουν. Η ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών της ζωής των πολιτών και η κλιμάκωση των ενεργειών της εξουσίας, με την επιβολή όλο και πιο σκληρών μέτρων και την εφαρμογή όλων και πιο αδίστακτων μεθόδων με την εξαγορά, τον εκβιασμό, τις παρακολουθήσεις και – στα πιο δύσκολα- με δολοφονίες το επαληθεύουν.

    Μέσα στην αντάρα και την αναμπουμπούλα, η πολιτική εξουσία αποκαλύπτει, επιτέλους, το σκληρό πρόσωπο που έκρυβε πίσω από προσωπεία και να υποστηρίζει απροκάλυπτα την συστράτευσή της με τις αγορές αποδεικνύοντας πως οι όρκοι στο Σύνταγμα, τον κοινοβουλευτισμό και την δημοκρατία είναι, αν μου επιτρέπεται η πρωθυπουργική ορολογία, Καραγκιόζ  Μπερντές. Τα πρόσωπα των φαύλων που μας έσυραν στο σημείο μηδέν για να μας σώσουν είναι γνώριμα. Δεν θα διαφωνήσουμε βέβαια μαζί τους, «λεφτά υπάρχουν» απλά είναι θέμα οπτικής γωνίας, καθώς υπάρχει πακτωλός λιμνάζοντος χρήματος που αναζητά επίμονα διέξοδο, δια του δανεισμού και της τοκογλυφίας, που ισχυρά θρησκευτικά κέντρα απέτυχαν να εξοστρακίσουν.

   Ούτως εχόντων των πραγμάτων, τηρώντας πιστά την φαυλοκρατική παράδοση, που κρατάει από την σύσταση του νεοελληνικού κράτους, η οικογενειοκρατία και οι κομματικές ολιγαρχίες συνεχίζουν το πελατειακό έργο έχοντας ως πρώτο μέλημα την προσκόλλησή τους στην εξουσία και τα προνόμια, παρακάμπτοντας κάθε έννοια νομιμότητας. Άλλωστε επιπλέον γνωρίζουμε πώς ακόμη και τεχνητές ! συνθήκες έχουν οδηγήσει Έλληνες «διαπραγματευτές» στα χλιδάτα γραφεία των δανειστών, για να αποχωρήσουν θαμπωμένοι από τον πλούτο, αποκομίζοντας δώρα και ανταλλάγματα. Δίνοντας δουλικές υποσχέσεις ότι θα επανέλθουν, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει κανείς από τους συμπατριώτες τους, ποια ακριβώς ήταν τα διαπραγματευόμενα ποσά, ποια ήταν τα ανταλλάγματα, οι όροι και τα δεσμά που τους χαλκεύαν.   Πίσω στην πατρίδα εκείνοι καμώνονταν πως πάνε να φτιάσουν κράτος.

     Γνωρίζοντας αυτά δεν μας ξαφνιάζει η φαύλη πολιτική εξουσία που έχουμε μπροστά μας. Φτιαγμένοι από τα ίδια φθηνά υλικά, μα πιο ραφιναρισμένοι, περασμένοι από μεγάλα σχολειά, καταδικάζουν στο σκοτάδι τα σπιτικά χιλιάδων συμπατριωτών τους με την διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, ενός αγαθού που άλλοτε αποτελούσε τον δείκτη πολιτισμού μιας χώρας, μετατρέποντάς τα σε … παράγκα του Καραγκιόζη. Με την διασπορά του τρόμου, τα χαράτσια πάνω σε κάθε κινητό και ακίνητο, με το μαύρο στην ενημέρωση - με σκοπό να την μονοπωλήσουν - την δικαιοσύνη, την παιδεία, … καμώνονται πως πάνε να νοικοκυρέψουν την πατρίδα τους. Στην πραγματικότητα με την εκποίηση του κράτους, με το πατρονάρισμα των θεσμών, την επιβολή κοινωνικοοικονομικών αναδιαρθρώσεων αλλά και την περιουσιακή απομείωση και τον ευτελισμό των πολιτών, επιβάλλουν βίαια τους κανόνες που θα διέπουν μια νέα εποχή δουλείας, ως γνήσιοι, στρατευμένοι νεοταξίτες.

    Παρακολουθώντας τις γενικόλογες διακηρύξεις και υποσχέσεις της ρητορικής τους, σε μια αντίστροφη πορεία που διαπερνά τους δρόμους των σκέψεών τους, πριν αυτές μετατραπούν σε λέξεις, καταλήγουμε στο βάθος των συμπλεγμάτων και την αντικοινωνικής συμπεριφοράς τους. Οι τεχνικές και οι μηχανισμοί που υιοθετούν για να εκμεταλλευτούν τις προσδοκίες, τις ανάγκες και τις αδυναμίες μας και οι διαδικασίες μαζικής υποβολής για να καταστείλουν τις αντιδράσεις μας και να ενεργοποιήσουν τον τρόμο, μας ταπεινώνουν. Καθώς η περιφρόνησή  τους για τον λαό γίνεται όλο και πιο φανερή πίσω από τις λέξεις στο βάθος του μυαλού τους έχει ήδη αρχίσει να παίρνει μορφή η φασίζουσα συμπεριφορά τους.

   Σε τελική ανάλυση η γενναιόδωρη υπόσχεση του πρωθυπουργού να μας προσφέρει free  Wi Fi, δεν νομίζουμε πως είναι ένα αθώο δωράκι … στον γάμο του Καραγκιόζη !

  

  

Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΙΖΩΝΕΤΑΙ

      Η ανάδειξη της Δύσης σε απόλυτη, από κάθε άποψη, ηγεμονία δεν αντιπροσωπεύει παρά μια απειροελάχιστη στιγμή της ανθρώπινης εξέλιξης. Καθοριστικός παράγοντας για την άνοδο αυτή, ανάμεσα σε άλλα ενδεχομένως εξίσου σημαντικά, ήταν η χρήση νέων πηγών ενέργειας. Η κυριαρχία της ωστόσο πάνω τους την στιγματίζει διαρκώς καθώς αποτελεί μόνιμο πεδίο αιματηρών συγκρούσεων, έχοντας μάλιστα αναδείξει τον εικοστό αιώνα ως τον πιο αιματηρό από κάθε άλλον.

     Πρέπει να σημειωθεί βεβαίως πως η δυνατότητα για περισσότερη «Ανάπτυξη», όπως αυτή την εννοεί, αποτελεί πλέον ένα ενδιαφέρον ερώτημα μιας και τα οικολογικά όρια έχουν ξεπεραστεί. Πως το μοντέλο της καπιταλιστικής ανάπτυξης βρίσκεται στα όριά του αδυνατώντας, από την φύση του, να δεχτεί περιορισμούς και επιβραδύνσεις ενώ το αγεφύρωτο  χάσμα που έχει δημιουργήσει, διαχωρίζοντας τον κόσμο σε πλούσιους και φτωχούς και η κατάρρευση του μύθου περί της κοινωνίας της αφθονίας, επιβάλλουν όλο και πιο επιτακτικά την ανάγκη μεγάλων αλλαγών όπως η αναδιανομή του πλούτου και η κατάργηση του γιγάντιου συστήματος ανισοτήτων καθώς και η ανάδειξη νέων παραγωγικών μοντέλων. Εν τούτοις, επιδίδεται στην άσκηση όλο και μεγαλύτερου ελέγχου και  καταπίεσης επιβάλλοντας την τρομοκρατία της ισχύος.

     Διάχυτες είναι οι εικόνες φρίκης σε ολόκληρη την – πολλά υποσχόμενη ενεργειακά – Ν.Α. Μεσογειακή επικράτεια ενώ η αιματοχυσία στην Συρία, όπως αυτή καταγράφεται στις κάμερες των ένστολων μισθοφόρων της Δύσης, δημιουργούν έντονο προβληματισμό και παραπέμπουν στην βαρβαρότητα. Προς επιβεβαίωση δε πως η χώρα μας ανήκει στον ίδιο γεωγραφικό ενεργειακό χώρο, βιώνουμε την κορύφωση του παραλογισμού καθώς ο στρατιωτικός βηματισμός με «παραλλαγή»  και άρβυλο, παραπέμπει τις μνήμες σε στιγμές άλλων εποχών. Αυτομάτως το παρελθόν προβάλλεται στον σύγχρονο κόσμο αναδεικνύοντας άγρια ένστικτα, ταπεινά κίνητρα, διαχρονικές τεχνικές και τεχνάσματα της εξουσίας, με εξέχουσα την προβοκάτσια για να επαληθευτεί πως η βαρβαρότητα καταπιέζεται από τον πολιτισμό αλλά ποτέ δεν ξεριζώνεται, όπως έγραψε ο Θουκυδίδης.

    Στην προσπάθεια μας να προσεγγίσουμε και να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο της βίας στην χώρα μας δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε τον ρόλο των ντόπιων οικονομικών συμφερόντων, της κυρίαρχης ιδεολογίας της Δύσης, την στρατιωτική της υπεροχή και την εγκατάσταση του ολοκληρωτικού παγκοσμιοποιημένου μορφώματος που δρα συντονισμένα με τους ρήτορες της Βουλής κάθε χώρας και που μοναδικός τους στόχος είναι η κλοπή του δημόσιου πλούτου και ο ευτελισμός των πολιτών. Το οπλοστάσιό τους άλλωστε, εκτός των άλλων, διαθέτει κάθε εκφοβιστική μέθοδο και εργαλείο εξαπάτησης που θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Εν προκειμένω δε, οι κουκουλοφόροι και οι «παλληκαράδες» που χτυπούν τους ανυπεράσπιστους πολίτες και ρημάζουν τον τόπο, δεν είναι παρά οι άσσοι στο μανίκι τους. Αυτοί που μιλούν για Ανάπτυξη αδιαφορώντας για τον άνθρωπο δεν διστάζουν να διαστρεβλώνουν τις αλήθειες επιτρέποντας την επικράτηση του σκοταδισμού και της τυφλής βίας.

     Με άλλα λόγια, αυτοί που υποστηρίζουν τον εξτρεμισμό των άκρων, χωρίς να αγωνίζονται για την επαναφορά της τάξης και της αρμονίας, που προϋποθέτει την παραδειγματική τιμωρία και την δήμευση των περιουσιών των ενόχων ( όχι κατ’ υπόδειξη ) για το οικονομικό και ηθικό χάλι της χώρας μας, δεν είναι παρά προβοκάτορες και τσαρλατάνοι.

     Τραγική βέβαια κατάληξη του παραληρηματικού παραλογισμού τους  είναι η άποψη πως ο πολίτης εξαντλεί τα δημοκρατικά του καθήκοντα μια φορά στα τέσσερα χρόνια ! ερχόμενοι σε κατά μέτωπο αντιπαράθεση με τους πατέρες της Δημοκρατίας που υποστήριζαν πως, απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξή της αποτελεί ο συνεχής έλεγχος…

     Τελικά, όταν το ρόπαλο και το μαχαίρι αναδεικνύονται σε μοναδικά εργαλεία επιβολής τους, τότε με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε πως δεν είμαστε σοφότεροι από τους πρωτόγονους προγόνους μας και πρέπει να αγωνιστούμε για ένα πολιτισμό που θα επαναφέρει το μέτρο και θα δώσει τέλος στο εκφυλισμένο Δυτικό μοντέλο.

Οι περιπλοκές του Εθνικισμού σε συνθήκες έντασης και μεταβατικότητας

     Οι  ισχυρισμοί  πως  η  Τουρκία  αποτελεί  χώρα-πρότυπο  για  τον  μουσουλμανικό  κόσμο,  γιατί  επιβεβαιώνει  πως  το  Ισλάμ  μπορεί  να  συνυπάρξει  αρμονικά  με  τη  δημοκρατία  , αρχίζουν  να  ξεφτίζουν . Την  ίδια  διαδικασία  φθοράς  υφίσταται  και ο  ισχυρός  άντρας  που  προξενούσε  τον  θαυμασμό  , για  την  ανέλιξή  του  στους  κύκλους  της  παγκόσμιας  ηγετικής  ελίτ  , καθώς  το  είδωλό του παραμορφώνεται στα ταραγμένα νερά από το ξέσπασμα μιας «αθώας» περιβαλλοντικής αντιπαράθεσης.

  Χρειάστηκε ελάχιστος χρόνος για να αποδειχθεί, άλλη μια φορά, η ευκολία με την οποία ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς της η υπερεξουσία. Ο αρνητικός αντίκτυπος στα διεθνή μέσα ενημέρωσης δεν άργησε να θέσει υπό αμφισβήτηση τον θαυμασμό που φρόντιζαν μέχρι χθες να περιβάλλει τον κ. Έρντογαν και το θαύμα της σύγχρονης Τουρκίας, ενώ οι εικόνες από τους δρόμους και τις πλατείες των τουρκικών πόλεων μας θύμισαν τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα στο Μαγρέμπ. Την δολοφονία του Καντάφι από μισθοφόρους που η Δύση αποκαλούσε αντικαθεστωτικούς και την άδοξη κατάληξη των ηγετών, των εκατέρωθεν της Λιβύης χωρών που κατατροπώθηκαν με παρόμοιο τρόπο, πιθανόν, τη συναινέσει του Τούρκου ηγέτη. Τις προσαγωγές ατόμων για διασπορά μηνυμάτων στο Τwitter αλλά και τα παράπονα των διαδηλωτών για την διακοπή στην χρήση του Internet και τον περιορισμό πρόσβασης στα δίκτυα.

     Δεν χωρά αμφιβολία πως ο κ. Έρντογαν  γνωρίζει πως βρίσκεται «παγιδευμένος»  στην ίδια γωνία, αναγκασμένος να δίνει εξηγήσεις και να υποστηρίζει, πανομοιοτύπως με τους προαναφερθέντες ηγέτες, την ύπαρξη ξένων κέντρων εξουσίας που καθοδηγούν την δυσαρέσκεια του λαού, ενισχύοντας τις υποψίες περί συνομωσίας. Δεν δίστασε μάλιστα, καθώς οι διαμαρτυρίες των διαδηλωτών κλιμακώνονταν, να τους αποκαλέσει πλιατσικολόγους, τρομοκράτες, βάνδαλους και πράκτορες ξένων δυνάμεων.

     Αξίζει πάντως να παρατηρήσουμε πως όλα αυτά διαδραματίζονται την στιγμή που η γειτονική μας χώρα επιχειρεί έρευνες για υδρογονάνθρακες, διεκδικεί μέρος της ΑΟΖ άλλων χωρών και επιδιώκει να εξασφαλίσει την δίοδο και την μεταφορά τους, ασκώντας την νεοοθωμανικής αντίληψης διπλωματία, μεσούσης της Συριακής αιματοχυσίας και, κυρίως, ενώ συναντά δυσκολίες η επαναπροσέγγισή της με το Ισραήλ. Είναι προφανές ότι η αλαζονική στάση του κ. Έρντογαν στην Μέση Ανατολή και η φιλοδοξία της Τουρκίας να παίξει κυρίαρχο ρόλο σε ένα χώρο όπου εγκαταστάθηκε το Ισραήλ ( 1948 ) για να τον αναλάβει, δεν είναι εύκολη υπόθεση.

     Πέρα   απ’ όλα  αυτά  πάντως  , δεν  πρέπει  να  ξεχνάμε  πως , όλα  όσα  διαδραματίζονται  στο  χώρο  αυτό  και  στις  χώρες  που  τον  συναποτελούν  , υπακούουν  στις  αρχές  λειτουργίας  των  συγκοινωνούντων  δοχείων .Συνεπώς  δεν  μπορούμε  να  παραβλέπουμε  την  άνοδο  της  Χ.Α  στη  χώρα  μας  που  στηλιτεύει  αδιάκοπα  το  παράνομο  κράτος  των  σιωνιστών  ούτε  και  τη  σπουδή  της  κυβέρνησης  να  ποινικοποιήσει  τη  μη  αναγνώριση  του  ολοκαυτώματος ( ! ) ως  μη  έχοντες  τι  άλλο  να  κάνουμε, και  να  θεωρούμε  πως  όλα  αυτά  είναι  τυχαία  γεγονότα. Εξάλλου,  ο  ρατσισμός  στη  χώρα  μας  άρχισε να  καλλιεργείται  εντέχνως  τα  τελευταία  χρόνια  από  τα  μέσα  ενημέρωσης  για  να  αναδειχθεί  σε  κυρίαρχο  στοιχείο   μιας  νέας  εικονικής  πραγματικότητας  ,όπως  εκείνη  της   ισχυρής  Ελλάδας. Στην  πραγματικότητα, αν  και  οι  Έλληνες  υπήρξαν  εξαρχής  τα  τραγικά  θύματα  της  μεταναστευτικής  βίας  (δολοφονίες  για 100  ευρώ) και  κλήθηκαν  από τα  μέσα  ενημέρωσης να  αποδεχτούν  τον  ρόλο  του  ρατσιστή  , δεν  λειτούργησαν  ρατσιστικά  ακόμη  κι  αν  η  ψήφος  τους  οδηγήθηκε  μεθοδευμένα  (λόγω  κρίσης, διαφθοράς και  Μνημονίων)  στον  γνωστό  χώρο.

Είναι  βέβαια  σαφές  ότι  ο  εθνικισμός  αποτελεί  σημαντικό  εργαλείο  στα  χέρια  της  εξουσίας  για  τη  χειραγώγηση  των  μαζών, γιατί  φημίζεται  για  τις  άκρως  εύφλεκτες  ιδιότητες  του . Άλλωστε  η  πεποίθηση  πως   « ο  εθνικισμός  ανήκει  στο  παρελθόν » τείνει  να  απαξιωθεί   ή  να  αποδειχθεί  προϊόν  αυταπάτης της θεωρίας  περί   γραμμικής  προόδου . Ακόμη  κι  εκείνοι  δε  που  θεωρούν  πως  ο  εθνικισμός  είναι  λιγότερο  επικίνδυνος  από  ότι  στις  αρχές  του  εικοστού  αιώνα, δεν  παύουν  να  πιστεύουν  πως  αποτελεί  εξαιρετικό  παράγοντα  περιπλοκής  καθώς «συνδέεται  με  τα  συμφέροντα  της  πολιτικής  και  της  οικονομικής  εξουσίας  και  ευνοείται  από  τις  ιστορικές  συγκυρίες  εποχών  έντασης   και  μεταβατικότητας» !

Με  λίγα  λόγια , η  ιδεολογία  του  εθνικισμού  έχει  επανειλημμένα  τεθεί  στην  υπηρεσία  του  κράτους  και  των  αντιδραστικών  δυνάμεων  και  συνέβαλε  στην  άνοδο  του  φασισμού  και  την  επιβολή  σκληρών  μέτρων , την  καταστολή   προοδευτικών  κινημάτων, σε  επεκτατικούς  και  αποικιακούς  πόλεμους  και ,ομολογουμένως,   υπέθαλψε  και  νομιμοποίησε  στυγνά  εγκλήματα  κατά  της  ανθρωπότητας  όπως  διωγμούς και γενοκτονίες εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών ομάδων όπως των  Αρμενίων, των  Ποντίων, των  Εβραίων, των  Τσιγγάνων, των Σέρβων, κομμουνιστών, έγχρωμων, κληρικών, διανοουμένων  και  πολλών.. πολλών  άλλων  ανθρώπων  , που  σε  τελική  ανάλυση, ο  ανθρώπινος  νους  δεν  χρειάζεται  να  κατατάξει  , βάσει  της  εθνικής τους  ταυτότητας.