Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

MADE N USA



During the campaign  for the election of the new President of the US  both candidates were dominating the Media everyday without showing that one of the two makes the difference;  the efforts made to reveal their intentions and to unfold their skills do not convince the American citizen that either of them can provide solutions. Certainly, the stage setting and rhetoric are not enough.
Mr. Romney promises that he will do anything to get the US economy started and to support those who want to produce. The collapse of the Middle Class, as he notes, is undoubtedly  the cause of unemployment plaguing the country. Nevertheless, his insistence to give the solution to the problem, as if unaware that the transfer of the production facilities in countries of the Third World was to reduce the labor cost, is at least an element of acting. For this reason, the question of the modern model of development, the globalization of the markets and the circulation of money are never the argument of those who claim an office of power, despite the hardships they have accumulated to the peoples.
The American citizens are every day encountered with the products of the new global Power that has flooded their markets. They know that the wealth of their country does not belong to them and that they get poorer every day. In short, the collapse of the national economy of their great country, which praised the private initiative and became the Promised Land and the fulfillment of the dream of every immigrant, is a fact.
After all, they cannot be unaware of the fact that the domination of China and unemployment is the result of a strategy that their politicians and their governments have served. We should also have in mind that our transatlantic friends, like the European peoples, have been “spoilt” by subsidies, unemployment benefits and stamps to buy gasoline and food etc, in order not to produce!
In other words, it is unlikely that the new president of the US will stop the imported goods at the borders or add taxes to them, as it is obvious that he cannot convince the Chinese to devalue their currency. Moreover, it would be very intriguing to hear from the new president that he will convert the wages of the American citizens to Chinese wages.
It is obvious that, at the present stage, we have come to a dead-end and it is certain that the 23 million unemployed in the US will increase, drifting poverty and the country's deficits to the peak. Then we will have an idea of the size of the crisis and remember the '30s, when the US president established the Civilian Conservation Corps to reduce the queues of the unemployed.
In the aftermath of the "terrorist" wars, the US citizens today know very well, that the war is not about their own welfare and that, whichever choice they make will prove vain, as both candidates agree on  demonstrating their military power, claiming each for himself the most inhuman and aggressive attitude.
Of course, what usually happens in the end is that we all come to a compromise accepting a succession to an office which results in minor changes of its structure, creating an illusion of change that apparently human nature does not really like. However, the disposition of the peoples to fight will again determine the size of the profit to be gained from the changes that will be imposed.

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

MADE IN USA



Στον προεκλογικό αγώνα για την ανάδειξη του νέου προέδρου των ΗΠΑ οι δύο υποψήφιοι κυριαρχούν καθημερινώς στα Media χωρίς να δείχνει ότι κάποιος από τους δύο κάνει την διαφορά. Οι προσπάθειες που καταβάλουν για να αναδείξουν τις προθέσεις τους και να ξεδιπλώσουν τις ικανότητές τους δεν πείθουν τον Αμερικανό πολίτη πως με την σκηνική παρουσία και την ρητορική  είναι δυνατόν να δοθούν λύσεις.
Μπορεί λοιπόν ο κ. Ρόμνεϊ να υπόσχεται πως θα κάνει τα πάντα για να «πάρει μπρός» η οικονομία των ΗΠΑ υποστηρίζοντας παντοιοτρόπως όσους παράγουν. Η διάλυση της Μεσαίας Τάξης, όπως παρατηρεί, δεν χωρά αμφιβολία πως αποτελεί αιτία της ανεργίας που μαστίζει την χώρα του. Η  εμμονή του όμως να αναλάβει την λύση του προβλήματος, σα να μην γνωρίζει τάχα ότι η μεταφορά των μονάδων παραγωγής στις χώρες του Τρίτου κόσμου έγινε για την μείωση του εργατικού κόστους, δεν είναι παρά στοιχείο υποκριτικής. Για τον λόγο αυτό άλλωστε η αμφισβήτηση του σύγχρονου μοντέλου ανάπτυξης, της παγκοσμιοποίησης των αγορών και της κυκλοφορίας του χρήματος δεν αποτελεί ποτέ μέρος της επιχειρηματολογίας των διεκδικητών της εξουσίας, παρόλα τα δεινά που έχουν συσσωρεύσει στους λαούς.
Οι Αμερικανοί πολίτες από την πλευρά τους βλέπουν καθημερινά την επικράτηση της νέας παγκόσμιας Δύναμης που έχει κατακλύσει τις αγορές με τα προϊόντα της. Γνωρίζουν πως ο πλούτος της χώρας τους δεν τους ανήκει και πως οι ίδιοι γίνονται όλο και πιο φτωχοί. Με λίγα λόγια, η κατάρρευση της εθνικής οικονομίας αυτής της μεγάλης και σπουδαίας χώρας, που αποθέωσε την ιδιωτική πρωτοβουλία και αποτέλεσε την Γή της Επαγγελίας και την ολοκλήρωση του ονείρου κάθε μετανάστη, είναι γεγονός. Ύστερα από όλα αυτά, δεν μπορεί να μην γνωρίζουν πως η επικράτηση της Κίνας και η ανεργία είναι απόρροια μιας στρατηγικής που οι πολιτικοί και  οι κυβερνήσεις της χώρας τους υπηρέτησαν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε μάλιστα πως οι υπερατλαντικοί μας φίλοι, όπως και οι ευρωπαϊκοί λαοί, περάσαμε από την αλλοτρίωση των επιδοτήσεων, της κάρτας ανεργίας και των κουπονιών για την αγορά βενζίνης και τροφίμων κτλ, προκειμένου να  μην παράγουμε.
Με άλλα λόγια, είναι απίθανο ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ να κλείσει τα σύνορα στα εισαγόμενα προϊόντα ή να τα φορολογήσει όσο είναι ολοφάνερο ότι δεν θα πείσει τους Κινέζους να υποτιμήσουν το νόμισμά τους, άλλο τόσο δε μας ιντριγκάρει η ιδέα να ακούσουμε από τα χείλη του πως θα μετατρέψει τους μισθούς των Αμερικανών πολιτών σε μισθούς Κίνας.
Στα πλαίσια αυτού του φαύλου κύκλου είναι βέβαιο ότι τα 23 εκατομμύρια ανέργων στις ΗΠΑ θα αυξηθούν συμπαρασύροντας την φτώχια και τα ελλείμματα της χώρας στα ύψη. Τότε θα συλλάβουμε το μέγεθος της κρίσης για να θυμηθούμε εκείνη των  ’30, τότε που ο πρόεδρος των ΗΠΑ δημιούργησε Civilian Conservation Corps για να μειωθούν οι ουρές των ανέργων.
Οι πολίτες των ΗΠΑ σήμερα γνωρίζουν καλά, ύστερα από τόσους «τρομοκρατικούς» πολέμους, πως ο πόλεμος δεν αφορά την δική τους ευημερία και πως όποια εκ των δύο επιλογών και αν κάνουν οδηγεί σε αδιέξοδο, καθώς αμφότεροι οι υποψήφιοι ομοφωνούν στην επίδειξη δύναμης, διεκδικώντας ο καθένας για τον εαυτό του την πιο απάνθρωπη φιλοπόλεμη στάση.
Βέβαια, αυτό που συνήθως συμβαίνει στο τέλος είναι να συμβιβάζονται όλοι με την εναλλαγή στην εξουσία που, αν και ελάχιστες αλλαγές επιφέρει στις δομές της, δημιουργεί την ψευδαίσθηση της αλλαγής που όπως φαίνεται δεν πολυαγαπάει η ανθρώπινη φύση. Η αισιοδοξία όμως και οι αγώνες των λαών θα καθορίσουν και πάλι το μέγεθος του κέρδους που θα αποκομίσουμε από τις αλλαγές που θα επιβληθούν.