IUSTITIA OMNIBUS

Αν και είναι δραματικές οι στιγμές που ζει η ελληνική κοινωνία και ακόμη δραματικότερες οι προοπτικές της θα λέγαμε, προς στιγμή τουλάχιστον, πως υπάρχει η ευκαιρία να δοθεί τέλος σε ένα χρόνιο υπονομευτικό έργο που εξάντλησε κάθε όριο και να επιβεβαιωθεί το τέλος μια εποχής.
Για κάποιους που απορούσαν, πόσο χαμηλά μπορεί να βρίσκεται ο πάτος της αχρειότητας, έφτασε η ώρα να δουν πώς κλείνει ο κύκλος του φαντασιακού πλούτου των «παροχών». Είναι η ώρα που οι πιστωτές εμφανίζονται να ζητούν πίσω όσα «δάνεισαν». Η στιγμή που κάθε λογής τυχοδιώκτες και αμοραλιστές κερδοσκόποι βλέπουν την περιουσία τους να πολλαπλασιάζεται. Έργα ζωής, προϊόντα κόπου και ιδρώτα χιλιάδων Ελλήνων, φυσικός πλούτος, στρατηγικής σημασίας τομείς της χώρας, εθνική κυριαρχία, όλα στα χέρια των τζογαδόρων και των πολιτικάντηδων.
Δειλά-δειλά επισκέπτονται την μνήμη μας ρακένδυτες φιγούρες μιας άλλης εποχής, μέσα από τις εικόνες που κατέγραψαν Ιστορικοί και αγαπημένοι Έλληνες συγγραφείς, στιγματίζοντας τους υπαίτιους και περιγράφοντας την φτώχεια που ξεπήδησε μέσα από παρόμοιες, με τις σημερινές συνθήκες υποδούλωσης.
Οι πιστωτές μας είναι εδώ και έχουν αξιώσεις της πολυσυζητημένης συναίνεσης, κυρίως, μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων γιατί πρέπει αμφότεροι να αναγνωρίσουν το «χρέος» και να αναλάβουν την ευθύνη της αποπληρωμής του. Η τυπολατρική τήρηση του «πρωτοκόλλου» δεν αποτελεί παρά την ενδεδειγμένη διαδικασία που εξασφαλίζει την ευμάρεια των πιστωτών και των απογόνων τους γιατί περιττεύει ίσως να αναφέρουμε ότι, η αποπληρωμή του «χρέους» που δημιούργησαν πολιτικοί και παρατρεχάμενοι, χωρίς καμία ποινική ευθύνη, θα επιβαρύνει πολλές κατοπινές αθώες γενιές Ελλήνων.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος που η Κυβέρνηση ξεπουλάει την ΔΕΗ , τον ΟΣΕ κτλ και είναι μάλλον ο συνήθης, δηλαδή με τον «εξευτελισμό» τους. Κατά τον ίδιο τρόπο άλλωστε θα υλοποιήσει και το δυσάρεστο ( θα νομίζαμε) έργο, της απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων καθώς τους έχει ήδη ταπεινώσει χαρακτηρίζοντάς τους, «κοπρίτες».
Παρόλα αυτά, έχουμε στο προσκήνιο την δυσαρέσκεια αρχισυνδικαλιστάδων που αποτελούν συστατικό στοιχείο του οικοδομήματος, από την στιγμή που ως ψηφοφόροι επάνδρωσαν τον κρατικό μηχανισμό. Οι απειλές τους χωρίς αμφιβολία δημιουργούν ανατριχιαστικούς τριγμούς στα ανώτατα κομματικά και κυβερνητικά κλιμάκια και προοιωνίζονται την συντριβή τους.
Για τους υπαίτιους της τραγωδίας, γνωρίζουμε ότι ορισμένοι σκοπεύουν να «την κοπανήσουν» για τα ανώτατα οφίκια της Διεθνούς της ολιγαρχίας, κάποιοι άλλοι έχουν αποκτήσει αμύθητα πλούτη. Όμως τα ονόματά τους είναι ήδη γνωστά σε όλους και καταγεγραμμένα ενώ εκείνα που μας διαφεύγουν, θα τα «ξεβράσει» η ιστορία.
Γνωρίζουμε ότι οι απώλειες είναι μεγάλες και αναπόφευκτες αλλά πρέπει να παλέψουμε για να κρατήσουμε όσα περισσότερα μπορούμε. Όταν θα πάμε στις πλατείες για να εκδηλώσουμε την αγανάκτησή μας ( φοβερό εργαλείο το facebook- τι θα γινόμασταν χωρίς αυτό ! ), δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι χωρίς την απονομή Δικαιοσύνης δεν θα επανακάμψει η Ελληνική κοινωνία και δε θα δοθεί οριστικό τέλος στον εφιάλτη.
Η χώρα είναι λάθος να σημάνει γενική υποχώρηση. Μάχη που εγκαταλείφθηκε δεν κερδήθηκε ποτέ.

ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΑΛΛΑΓΩΝ

Πολλοί, αδιαμφισβήτητα , θα συμφωνήσουν ότι για την ταπεινωτική θέση στην οποία έχει βρεθεί η Ελλάδα δεν φταίει μόνο η αποδοχή προμηθειών , για παραγγελίες οπλικών συστημάτων , από τον «σύντροφο» Άκη. Την ενοχή του εξάλλου θα έπρεπε να την κρίνει ένας δικαστής και όχι εγώ. Για να λέμε όμως και του «στραβού το δίκιο» υφίσταται και θέμα στοχοποίησης ,όταν κάποιοι επιδιώκουν να ξεφορτωθούν ένα «καμένο χαρτί» θεωρώντας ότι θα απορροφήσει την συσσωρευμένη οργή του λαού και θα συγκαλυφθεί η αλήθεια. Οι εγκληματικές όμως ενέργειες εις βάρος της χώρας μας που επιβαρύνουν όχι μόνο τον κ. Τσοχατζόπουλο αλλά και όλους όσους έχουν κατηγορηθεί για συμμετοχή σε τερατώδη σκάνδαλα , δεν εμπίπτουν στην δικαιοδοσία της Δικαιοσύνης ,ακόμη κι όταν οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι ομολογούν εμμέσως την ενοχή τους, καλυπτόμενοι πίσω από τις οχυρώσεις της παραγραφής. Τουναντίον , βλέπουμε να σχηματίζονται , αδρά αμειβόμενες για καιρούς οικονομικής κρίσης , Εξεταστικές επιτροπές και υποεπιτροπές εκπροσώπων της Βουλής – που θυμίζουν κάτι από την Σύγκλητο της παρηκμασμένης Ρώμης. Καταλήγουμε λοιπόν στο εύλογο συμπέρασμα πως, ο παροπλισμός της Δικαιοσύνης ( ! ) αποτελεί μια μεθοδευμένη παρέκκλιση ώστε να συντελείται Έγκλημα χωρίς Τιμωρία.
Όχι αδίκως επίσης, έχει δημιουργηθεί και η αίσθηση πως ο πανεπιστημιακός και πνευματικός κόσμος της χώρας ( τελικά, υπάρχει !) άργησε να εκδηλώσει την ανησυχία του για όσα συμβαίνουν και δια στόματος Συνταγματολόγου, ο οποίος διετέλεσε διευθυντής του Νομικού γραφείου του Α. Παπανδρέου , να αναρωτηθεί πώς βρέθηκαν δημόσιοι λειτουργοί να υπογράψουν Συμβάσεις παραίτησης από την Εθνική Κυριαρχία ! Στο σημείο αυτό θα μπορούσαμε να αντιπαρατάξουμε άπειρα παραδείγματα εντιμότητας και παλικαριάς , όπως ο άξιος ηγέτης του λαού του, Τάσος Παπαδόπουλος αλλά θα σταθώ, πηγαίνοντας λίγο πιο πίσω, στην συγκινητική ιστορία του Έλληνα στρατιώτη Κωνσταντίνου Κουκκίδη ο οποίος όταν έλαβε την εντολή από Γερμανό αξιωματικό, των άρτι αφιχθέντων γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής, να υποστείλει την Ελληνική σημαία στην Ακρόπολη ( ακούστε αυτό, κύριε Πάγκαλε ) αρνήθηκε ! Η υποστολή της σημαίας έγινε από Γερμανό στρατιώτη και μη αντέχοντας την ταπείνωση, ο έλληνας στρατιώτης , τυλίχτηκε στην ελληνική σημαία και από το σημείο που βρισκόταν, έπεσε στο κενό και σκοτώθηκε.
Ορθώς πάντως υπέδειξε , ανάμεσα σε άλλα, ο εν λόγω Συνταγματολόγος , την αναγκαιότητα μιας θεσμικής Μεταπολίτευσης λόγω της υφιστάμενης οικονομικής και δομικής κρίσης της χώρας μας. Αλλά κάτι πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν και οι ίδιοι, μιας και άπτεται του αντικειμένου τους, πέρα από τις υποδείξεις και πριν αποφασίσει ο λαός να εφαρμόσει την ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος ... Σε ότι αφορά βέβαια διαπιστώσεις περί της απώλειας της Εθνικής μας Κυριαρχίας , ως συνέπεια μάλιστα της – κατ’ υπόδειξη ξένων κύκλων ενδιαφερόντων- πολιτικής, να μην ξεχνάμε ότι οι κομμουνιστές δικάζονταν, καταδικάζονταν και εκτελούνταν ως κατάσκοποι ή όργανα Ξένης Δύναμης.
Θα αναρωτιέται βέβαια κανείς, αν χρειάστηκε να περάσουν δεκαετίες για να αντιληφθούν, όσα συμβαίνουν εδώ και χρόνια, που η περιουσία του ελληνικού λαού υποθηκεύεται , αποκρατικοποιείται , εξυγιαίνεται και «αλλάζει χέρια» , από τους ίδιους πάντα φυσικά «συντρόφους» σοσιαλιστές που τώρα υποδεικνύουν την παραχώρηση του management , αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή, μετοχοποίηση ή ιδιωτικοποίηση Δημοσίων Φορέων και Αξιοποίηση της Δημόσιας περιουσίας αλλά και την Δέσμευση των καταθέσεων Ενοριών, Μοναστηριών και Εκκλησιαστικών Ιδρυμάτων ! Σύντομα θα απαιτήσουν τα ασημικά, τα χρυσαφικά και τα τιμαλφή μας …
Σε ότι αφορά την Εκκλησία, ασχέτως αν συμμερίζεται κανείς ή όχι τις μεταφυσικές της ανησυχίες, εάν αντιπαραθέταμε την εικόνα που παρουσιάζουν τα εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας μας - ιδιαίτερα μάλιστα τα Πανεπιστήμια που θα έπρεπε να αποτελούν Ναούς της Γνώσης – με τους τόπους προσευχής, κατά κοινή ομολογία, τα συμπεράσματα που θα βγάζαμε θα ήταν καταδικαστικά για τις κυβερνήσεις μας.
Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης , οι πρόωρες εκλογές , τεχνάσματα και ρητορείες δεν μπορούν άλλο να αποτελούν την «ενδιάμεση λύση».
Η διέξοδος από την κρίση , όταν καθημερινά «την πληρώνουμε» ( αθώοι και μη ) έλληνες πολίτες, δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ χωρίς την Κάθαρση και την Τιμωρία που θα επιβάλλει ο Δικαστής στους υπαίτιους της συμφοράς. Μόνο τότε θα σημάνει Αλλαγή πορείας…