ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ…ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ

Χιλιάδες Έλληνες εγκατέλειψαν τις εστίες τους , μη αντέχοντας τις πιέσεις και τα χαράτσια των Οθωμανών και μετοίκησαν στις πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης , την Ρωσία και τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, την Αίγυπτο και αλλού. Όπου εγκαταστάθηκαν , κουβάλησαν με περηφάνια την καταγωγή τους , εργάστηκαν , διακρίθηκαν και πρόκοψαν, προκαλώντας τον θαυμασμό όλων μέχρι σήμερα. Είναι γνωστό πως ξόδεψαν πολλά χρήματα για να ιδρύσουν σχολεία στις νέες τους κοινότητες αλλά δεν αρκέστηκαν σ’ αυτό. Διέθεσαν , με γενναιοδωρία , μεγάλα χρηματικά ποσά για την ίδρυση σχολείων και διαφόρων ευαγών ιδρυμάτων στις γενέτειρές τους αλλά και σε άλλες Ελληνικές πόλεις, που ακόμη τις κοσμούν.
Πρωταρχικός τους στόχος ήταν η καταπολέμηση της αμορφωσιάς. Να μάθουν τα παιδιά την μητρική τους γλώσσα. Να μάθουν γράμματα και να γίνουν άνθρωποι , κατά το πρόσταγμα του Κοσμά του Αιτωλού. Έδωσαν απλόχερα υποτροφίες , σε παιδιά , κάλυψαν έξοδα και αμοιβές δασκάλων, πλήρωσαν για την συντήρηση σχολείων και συνέβαλαν στην έκδοση αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, λεξικών , σχολικών βιβλίων κτλ. Το έργο τους υπήρξε μεγαλειώδες και συνετέλεσαν στην διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας, την κατάκτηση της γνώσης και την διάδοση των εθνικοαπελευθερωτικών ιδεών , αφήνοντας πίσω τους, με το προσωπικό τους παράδειγμα, την ιδέα της προσφοράς.
Ομολογουμένως , οι πλούσιοι έλληνες της Διασποράς υπήρξαν συνεχιστές της μακραίωνης παράδοσης, που ξεκίνησε με την ίδρυση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και βασιζόταν στην χριστιανική αρχή της αγάπης για τον άνθρωπο, αλλά και στην ελληνική παράδοση που είχε στο κέντρο τον άνθρωπο. Η περίθαλψη ορφανών , γερόντων και αδυνάτων υπήρξε συστατικό στοιχείο της Βυζαντινής κοινωνίας και συνεχίστηκε ακόμη και όταν χάθηκε η κρατική της οντότητα. Αντιθέτως , στην Δύση μέχρι τον 18ο περίπου αιώνα τα νοσοκομεία και τα ορφανοτροφεία ήταν περισσότερο ιδρύματα εγκατάλειψης ! Μια απλή ανάγνωση του «Όλιβερ Τουϊστ» μας μεταφέρει στο κλίμα της εποχής στην Αγγλία.
Συγκινητικά υπήρξαν τα παραδείγματα Ελλήνων που δεν έκαναν οικογένεια , γιατί πίστευαν ότι έτσι θα μπορούσαν να αφήσουν την περιουσία τους στην υπηρεσία της Ελλάδας !Εξίσου συγκινητικά ήσαν τα παραδείγματα φτωχών που έδωσαν τα τελευταία λιγοστά λεφτά τους το ρολόι τους , ή το μοναδικό τους απόκτημα για να αγοράσουν το εισιτήριο και να ταξιδέψουν στην Ελλάδα όπου και άφησαν την τελευταία τους πνοή πολεμώντας για την λεφτεριά της ! Αναρίθμητες πράξεις μεγαλείου στις σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας , ανθρώπων που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Ανάμεσά τους ωστόσο , υπήρξαν και εκείνοι που καταχρηστικά , όχι μόνο τους έχει αποδοθεί ο τίτλος του Εθνικού Ευεργέτη, αλλά και η τιμή να αποκαλούνται Έλληνες. Πολιτικάντηδες, καιροσκόποι, αδίστακτοι εκμεταλλευτές περιστάσεων ριγμένοι στον αγώνα προς ίδιον πλουτισμό ! Άνθρωποι που ανενδοίαστα πλούτισαν εις βάρος του συνόλου. Τότε… και τώρα, ντόπιοι και ξένοι πιστωτές ομολογούν την ενοχή τους, κερδοσκοπώντας εις βάρος των Ελλήνων στο σκοτάδι της αδιαφάνειας και της συνωμοσίας. Ανάμεσά τους και κάποιοι από αυτούς που ζητούν την ψήφο μας, «σεβαστοί» μας εκπρόσωποι διαμεσολαβητές της πραγματοποίησης των στόχων της διεθνούς κεφαλαιοκρατίας που έχουν φροντίσει , με τον εξευτελισμό της παιδείας να επαναφέρουν την αμορφωσιά…

ΟΤΑΝ ΟΙ ΙΣΧΥΡΟΙ ΕΧΑΣΑΝ ΚΑΘΕ ΑΙΣΘΗΜΑ ΑΙΔΟΥΣ …

Ο προσανατολισμός των Ελλήνων στο εξωτερικό προς αναζήτηση τροφής και μετάλλων και η εξεύρεση νέων πηγών εφοδιασμού , κατά τον 8ο και 7ο πΧ αιώνα, συνέτεινε στην αύξηση της ποσότητας χρυσού και αργύρου που τέθηκαν σε κυκλοφορία στον Ελληνικό κόσμο , υπό μορφή κοσμημάτων, συσσωρευμένου ιδιωτικού πλούτου ή αποθησαυρισμένου σε ναούς. Γοητευμένη από τη πολυτέλεια και την αφθονία η ελληνική αριστοκρατία ρίχτηκε στο θαλάσσιο εμπόριο για να εξασφαλίσει πλούτη , γόητρο και κυριαρχία. Την ίδια εμπορική ανάπτυξη είχαν γνωρίσει και οι Φοινικικές πόλεις , κατά τον 9ο πΧ αιώνα , με την διαφορά όμως πως στην Ελλάδα η ανθρώπινη κοινωνία κατήγγειλε το νέο καθεστώς ανομίας, όταν οι ισχυροί έχασαν κάθε αίσθημα αιδούς ! Ως αποτέλεσμα της ανανεωτικής προσπάθειας των Ελλήνων , που εκδηλώθηκε σε θρησκευτικό , πολιτικό, νομικό και οικονομικό επίπεδο, προέκυψε η θέσμιση της πόλης , ως έλλογου κοινωνικού βίου. Συνέταξα, είπε ο Σόλων , νόμους για τον κακό και για τον αγαθό , καθορίζοντας για τον καθένα μια δικαιοσύνη ορθή. Ως εκ τούτου , επέβαλε τον Νόμο στο κέντρο της πόλης. Κανόνας της νέας εποχής ήταν το «μηδέν αγαν» , το «μέτρον άριστον» και η αρετή , που είναι καρπός μακράς και επίπονης άσκησης. Η συμμετοχή πάντων στα κοινά και η δημοσιοποίηση ( κοινώς διαφάνεια ) δημιούργησαν κανόνες ισορροπίας και μετριοπάθειας που αντικατοπτρίζεται στο «γνώθι σαυτόν». Ο θεσμός δε του χρήματος αποτέλεσε αναπόσπαστο μέρος της συνολικής επιχείρησης των νομοθετών, ώστε να πάψει να αποτελεί σύστημα κυριαρχίας και υποταγής.
Η συνέχεια και η ενότητα του αρχαίου κόσμου διαταράχτηκε κατά την εποχή των Γερμανικών εισβολών στην Ευρώπη και της εξάπλωσης του Ισλάμ στην Μεσόγειο. Τα όρια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που άλλοτε συνέπιπταν με τα όρια της χριστιανοσύνης, περιορίστηκαν στην Ανατολή. Η οικουμένη «πέθανε» όταν διαχωρίστηκε σε Ανατολή και Δύση και στο προσκήνιο της Ιστορίας εμφανίστηκε η Φεουδαρχία , ο γνωστός Μεσαίωνας. Κατά συνέπεια λοιπόν , το 800 μΧ , ο Καρλομάγνος ( ο πρώτος εκπρόσωπος μιας ενωμένης Δυτικής Ευρώπης μετά την εγκατάσταση των Γερμανών ) αναγκάστηκε να καταργήσει το χρυσό νόμισμα και να το αντικαταστήσει με αργυρό. Το χρήμα και το κέρδος δεν έπαιζε πλέον κανένα ρόλο και η νομισματοκοπεία, που επινοήθηκε τον 7ο πΧ αιώνα από τους Λυδούς βασιλιάδες, ανατέθηκε στην Εκκλησία ! Ο κλήρος και οι ευγενείς αποτελούσαν την κορυφή της πυραμίδας, ενώ γύρω από τα κάστρα και τα τείχη του Μεσαίωνα θα σχηματιζόταν σιγά σιγά οι πόλεις.
Η θέσμιση της πόλης, για δεύτερη φορά στην Ιστορία , γύρω στο 1000 μΧ που με την κατάλυσή της προέκυψε το κράτος, παρεμφερής με εκείνη της αρχαίας Αθήνας, που όταν ανέτειλε το άστρο του Αλέξανδρου θα την αντικαθιστούσε το έθνος, υπήρξε το λίκνο της αστικής τάξης, δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για την διεξαγωγή του εμπορίου, όταν το φεουδαρχικό σύστημα είχε εξαντλήσει όλες του τις δυνατότητες. Πολυπληθείς εβραϊκοί πληθυσμού συγκεντρώνονταν στις πόλεις ασχολούμενοι με το εμπόριο, καθώς η τοκογλυφία απαγορευόταν αυστηρά από την Εκκλησία !! ( αλήθεια ποια είναι η άποψη της Εκκλησίας επί του θέματος σήμερα; ) με σκοπό την επιβολή της χριστιανικής ηθικής. Το ίδιο αυστηρά εξάλλου απαγόρευε την τοκογλυφία και ο Μουσουλμανισμός. Σταδιακά, οι ευγενείς θα προσέφευγαν στους εμπόρους για δανεισμό και θα τους προσκαλούσαν στα συμβούλιά τους, μια συνήθεια που έμελλε αργότερα να νομιμοποιηθεί. Οι εμπορικοί όμιλοι , στην νέα πόλη του 11ου μΧ αιώνα θα αναλάμβαναν τον σχεδιασμό της και θα ήταν οι κοινοτικοί της άρχοντες ! Μεταξύ άλλων, θα σχηματιζόταν νέα νομοθεσία για ζητήματα εμπορικού δικαίου ενώ νομιμοποιήθηκε η τοκογλυφία και η φεουδαρχική γη μετατράπηκε σε ελεύθερη ιδιοκτησία και θα μπορούσε να αποτελέσει εγγύηση για δανεισμό κεφαλαίων.
Ιδιαίτερη άνθιση του εμπορίου παρατηρήθηκε στις Φλαμανδικές πόλεις και τις Ιταλικές πόλεις του Βορρά, ιδιαίτερα δε στην Βενετία που δραστηριοποιήθηκε στο θαλάσσιο εμπόριο. Το πάθος του κέρδους εκδηλώθηκε για άλλη μια φορά ακατανίκητο, χωρίς θρησκευτικά όρια, για να καταλήξει στην ωμή βία επί των πιστών του Μωάμεθ , που κυριαρχούσαν στην Μεσόγειο, αλλά και επί των ανταγωνιστριών πόλεων , με σκοπό την κυριαρχία στις αγορές των μπαχαρικών και των υφασμάτων της Ανατολής. Μετά την ήττα των Βυζαντινών στο Ματζικέρτ, έγινε αντιληπτό πως η Βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν έτοιμη να πέσει στα χέρια των Τούρκων ή ακόμη και των Σλάβων. Το Βυζάντιο βέβαια όπως γνωρίζουμε , δεν «πέθανε» το 1453 αλλά το 1204 με την άλωση από τους Σταυροφόρους, όταν τα φεουδαρχικά αυτά κατάλοιπα ξεχύθηκαν στην Ανατολή. Ο Σταυρός και το σπαθί αποτέλεσαν τον νέο μοχλό οικονομικής εξάπλωσης και μια νέα ζωή, πιο τρυφηλή από εκείνη της αρχαιότητας θα άρχιζε. Η εμφάνιση των τραπεζών ήταν μια καινοτομία που καλύτερα από κάθε ιστορικό αντικαθρεφτίζει ο Σαίξπηρ στον «Έμπορο της Βενετίας». Γνωστά έμειναν μάλιστα στην ιστορία τα θαλασσινά δάνεια που προοριζόταν για τον εξοπλισμό των πλοίων. Στην αρχή αρκετοί ήταν οι επίδοξοι τραπεζίτες που καταδικάστηκαν σε θάνατο για εγκλήματα που διέπραξαν, καθώς αποδείχτηκε πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτή στην συνείδηση του ανθρώπου η νέα ηθική , το δόγμα «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» και το καπιταλιστικό πνεύμα. Από την αρχή του 13ου μΧ αιώνα οι Ιταλοί τραπεζίτες επέκτειναν τις επιχειρήσεις τους βορείως των Άλπεων. Η «πρόοδος» ήταν γρήγορη , γιατί ανέπτυξαν την τεχνική των μεθόδων τους και σύντομα θα συμμετείχαν στην πολιτική. Αντιθέτως, χώρες όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, οι περίφημοι Κονκισταντόρες που κατέστρεψαν τους πολιτισμούς της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής και εξόντωσαν χιλιάδες Ινδιάνους για τα πολύτιμα μέταλλα που έκρυβε η γη τους , «έμειναν πίσω» γιατί δεν ανέπτυξαν το τραπεζικό σύστημα.
Στην εποχή του εικονικού χρήματος τα στελέχη των χρηματιστικών οίκων ανταγωνίζονται συγκρίνοντας τα ποσά ανταμοιβής τους στην κλίμακα των εκατομμυρίων δολαρίων, λόγω υψηλού ρίσκου λένε, την στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη παλεύουν να επιβιώσουν με $1 την μέρα !!Γνωρίζοντας την υψηλή τέχνη του χρήματος παράγουν χρήμα εκ του μη όντως ενώ οι αναταραχές , οι πόλεμοι, οι επιδρομές των σύγχρονων σιδερόφρακτων, οι πτωχεύσεις κρατών, οι ανατροπές νόμιμων κυβερνήσεων, οι νέου τύπου( πραγματικά μας εντυπωσιάζει η ευρηματικότητά τους) τρομοκρατικές ενέργειες, οι χολιγουντιανού τύπου λόγοι των πολιτικών, που τα ρυθμίζουν όλα πίσω από κλειστές πόρτες ή κάτω από το τραπέζι και η εξύμνηση της «Ανάπτυξης» σε έναν πλανήτη που δεν αντέχει άλλο, δεν είναι παρά το λάδι στα γρανάζια του μηχανισμού τους.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, την «πατρίδα» όπως πολύ χαριτωμένα λέει , χωρίς να καταφέρνει να μας πείσει ο Πρωθυπουργός, τον τόπο που γέννησε την πόλη και τον ορθολογισμό και με επιτεύγματα που ακόμη απασχολούν και εντυπωσιάζουν την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα και διανόηση, χρειάστηκε μια «Σοσιαλιστική Αλλαγή» και ένας «χαρισματικός» ηγέτης για να φτάσει στην σημερινή εξαθλίωση.
Η ιστορία δεν έχει παρά να κλείσει τον κύκλο της άλλη μια φορά και να καταγράψει…

Η αποδόμηση ενός μύθου

Τον 7ος μ.χ. αιώνα , μια κορυφαίας σημασίας ιστορική περίοδο για την ανθρωπότητα, ,η Βυζαντινή ανατολή δέχεται εισβολές από αραβικούς λαούς. Η ανάπτυξη του Ισλάμ είναι κεραυνοβόλος και έχει πρώτο στόχο να καταπιεί την Περσική και στην συνέχεια την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, πράγμα που θα το καταφέρει και σε μεγάλο βαθμό θα το οφείλει στον προσηλυτισμό των «Τούρκων» στην νέα θρησκεία.( Δεν ξεχνάμε βέβαια πως ο Μουσουλμανισμός είναι αραβικής προέλευσης και πως διαφέρει από το Ισλάμ στο ότι είναι ο τρόπος κοινωνικής και πολιτικής ζωής, που στηρίζεται αυστηρά στο Κοράνιο). Εκτεθειμένοι οι αιρετικοί πληθυσμοί της Βυζαντινής ανατολής στις επιδρομές των εισβολέων και αβοήθητοι από τη Βυζαντινή εξουσία , συχνά τους υποδέχονται ως λυτρωτές , μια και ομολογουμένως δεν ήταν ιδιαίτερα συνδεδεμένοι με τον επίσημο Χριστιανισμό. Η άρνηση αποδοχής εννοιών όπως της Αγίας Τριάδας και της Θεανθρώπινης φύσης του Χριστού, ήταν ο κύριος λόγος ύπαρξης κάθε φύσης αιρέσεων ( Αρειανοί , Νεστοριανοί, Παυλικιανοί, …) στο λίκνο του Χριστιανισμού, την Μικρά Ασία , που εύκολα θα αποδεχότανε μια απλουστευμένη θρησκεία , όπως ο Μουσουλμανισμός. Ο αυτοκράτορας Κων/νος Ε΄ μάλιστα μετακίνησε μεγάλους πληθυσμούς ρέμπελων αιρετικών της Μικράς Ασίας στην περιοχή της Φιλιππούπολης στη Βουλγαρία.
Οι Σελτζούκοι Τούρκοι, κάποιο από τα εκατοντάδες νομαδικά Τουρανικά φύλα της στέπας της κεντρικής Ασίας, που μετακινούνται αδιάκοπα και εγκαταστάθηκε στην Περσία, είναι οι πρώτοι που προσηλυτίστηκαν. Χάρη στο Ισλάμ μάλιστα – και όχι στον Μουσουλμανισμό- στη συνέχεια «συνέτριψαν» την Περσία με σκοπό να αναλάβουν τα ηνία του Μουσουλμανικού κόσμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ισλαμισμός λειτουργεί ασχέτως «εθνολογικών» γνωρισμάτων και δεν αρνείται σε κανέναν τα κρατικά αξιώματα, αρκεί βέβαια να έχει προσχωρήσει στον Μουσουλμανισμό. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι «Τούρκοι», στην μακραίωνη ιστορία τους, αγκάλιασαν όλες τις μεγάλες θρησκείες και στηρίχτηκαν σε μη «Τουρκικούς» πληθυσμούς, απείρως πιο πολυάριθμους από τους ίδιους. Για τον λόγο αυτό, ιστορικά η λέξη «Τούρκος» δεν έχει εθνική και θρησκευτική σημασία. Οι Σελτζούκοι Τούρκοι εισέβαλαν στην Μικρά Ασία τον 11ο αιώνα και το πρώτο μεγάλο κύμα προσηλυτισμού παρατηρείται τον 13ο και 14ο αιώνα στην Ανατολία, με αποτέλεσμα η Χριστιανική παρουσία να περιορίζεται πλέον στην Ιωνία, την Καππαδοκία και την περιοχή της Τραπεζούντας.( Το δεύτερο μεγάλο κύμα προσηλυτισμού παρατηρήθηκε στα Βαλκάνια , κατά τους πρώτους αιώνες της Οθωμανικής κυριαρχίας. Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η αίρεση του Βογομιλισμού που πρωτοεμφανίστηκε στη Βουλγαρία ! και εξαπλώθηκε σε όλη την Βαλκανική , κατέστησε αυτή τη φορά εύκολο τον ομαδικό εξισλαμισμό) . Οι ντόπιοι πληθυσμοί, που παρέμειναν στην ύπαιθρο της Ανατολής όπου και εγκαταστάθηκαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι, αναμείχθηκαν μαζί τους και «εκτουρκίσθηκαν», δίνοντας στους «Τούρκους» νέα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά. Αντιθέτως οι πολυπληθείς πόλεις και τα αστικά κέντρα δεν επηρεάστηκαν από την παρουσία τους και έτσι μεγάλοι πληθυσμοί διατήρησαν την ταυτότητά τους. Όταν στο προσκήνιο της ιστορίας εμφανίστηκαν οι ορδές των Μογγόλων του Τσένγγις Χάν, οι Σελτζουκίδες εξαφανίστηκαν δια παντός. Στην Μικρά Ασία απέμεινε μόνο ένα ολιγάριθμο πριγκιπάτο της οικογένειας του Οσμάν, (χωρίς να είναι ξεκάθαρη η καταγωγή τους), που σχημάτισαν ένα μικρό μπεηλίκη τον 13ο αιώνα. Οι Βυζαντινοί τους ονόμασαν Οθωμανούς Τούρκους, για να τους ξεχωρίσουν από τους Σελτζούκους Τούρκους. Ήταν αυτοί που είχαν την ευφυή ιδέα να σχηματίσουν το Νέο Στρατιωτικό Σώμα ( το Γενί Τσερί ) ώστε να αποκτήσουν ένα μεγάλο στράτευμα επαγγελματιών στρατιωτών.( έχει σημασία να γνωρίζουμε ότι, κατόπιν συμφωνίας με το Βυζάντιο πέρασαν οι Οθωμανοί στην Βαλκανική για να παρεμποδίσουν τις επεκτατικές ενέργειες των Σέρβων).
Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα πρώτα 170 χρόνια Οθωμανικής Κυριαρχίας , από τους 50 μεγάλους Βεζύρηδες μόνο οι 5 ήταν «Τούρκοι». Οι υπόλοιποι ήταν Αλβανοί , Νοτιοσλάβοι, Έλληνες και λοιποί προερχόμενοι από αιχμαλωσία , προσηλυτισμό ή παιδομάζωμα. Κατά την διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τα παιδιά που είχαν αποσπαστεί βίαια από την οικογένειά τους στην Βαλκανική, για να συμβάλλουν, κατά την γνώμη των Οθωμανών , στην ανανέωση του ανθρώπινου δυναμικού , ήταν εκατοντάδες χιλιάδες ! …Δεν μπορούμε επίσης να παραβλέψουμε πως η Οθωμανική εξουσία έκανε μαζικές μετακινήσεις υπόδουλων χριστιανικών πληθυσμών ( και όχι μόνο )από την Σερβία και την Βουλγαρία εγκαθιστώντας τους σε εγκαταλειμμένα χωριά. Ο Chr. Gandev , για παράδειγμα , κατόπιν μελέτης φορολογικών βιβλίων της εποχής σημειώνει πως οι Οθωμανοί μετακίνησαν βίαια στην Μικρά Ασία 68.000 οικογένειες , δηλαδή 360.000 άτομα, αφού πρώτα κατέστρεψαν 1300 χωριά και αστικούς οικισμούς.
Μπορεί λοιπόν οι στατιστικές κατά τον 18ο αιώνα να καταγράφουν μια τεράστια πλειοψηφία Μουσουλμάνων , αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρόκειται για συμπαγείς μάζες χιλιάδων «Τούρκων» νομάδων που ξεχύθηκαν στην Μικρά Ασία και τα Βαλκάνια.Στην πραγματικότητα ενώ ο αριθμός των Τουρανών εισβολέων ήταν πολύ μικρός ο ρόλος του Ισλάμ υπήρξε καταλυτικός. Μάλιστα το παράδοξο που συμβαίνει , ιδιαίτερα σε εμάς τους Βαλκάνιους, είναι ότι πολύ συχνά συγχέουμε τις έννοιες, «Τούρκοι» - «Μουσουλμάνοι» και κατ’ αναλογία «Έλληνες» - «Χριστιανοί» . Άλλωστε η λέξη «Τουρκία» , δεν είχε χρησιμοποιηθεί στα Οθωμανικά κείμενα μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν εκείνος που επέβαλε , δια νόμου, την κοινή ονομασία Τούρκοι , σε όλους τους κατοίκους της Μικράς Ασίας, (μέχρι τότε όλοι ήταν Οθωμανοί υπήκοοι ), επιχειρώντας να ιδρύσει ένα εθνικό Τουρκικό κράτος. Ήταν μάλιστα αναγκαστική η απαγόρευση χρήσης οικογενειακών ονομάτων που υποδήλωναν ξένη εθνικότητα ( 1934 ) ενώ ακολούθησε και εκστρατεία εναντίον όλων όσων δεν μιλούσαν την Τουρκική γλώσσα. Ως εκ τούτου , ανάμεσα σε αυτούς που αποδόθηκε η ονομασία «Τούρκοι» ήταν : Ζεϊμπέκηδες της Σμύρνης, που ήταν μεν μουσουλμάνοι αλλά θεωρούσαν εαυτούς απογόνους των αρχαίων Θρακών. (Είναι γνωστό πως οι Θράκες ήταν το πλέον πολυπληθές φύλο μετά τους Ινδούς , κατά τον Ηρόδοτο ). Η βορειοδυτική Μικρά Ασία ήταν γεμάτη Θράκες ! Γιουρούκοι , που ισχυριζότανε πως είναι απόγονοι των αρχαίων Φρυγών , ενώ κατά άλλους πρόκειται για Τσιγγάνους που εγκαταστάθηκαν μόνιμα ( αρκετοί μάλιστα από αυτούς, με τις μετακινήσεις πληθυσμών, εγκαταστάθηκαν στην Θράκη ! ) Οφλήδες, που ζούσαν στην Τραπεζούντα και ήταν μουσουλμάνοι, ενώ μιλούσαν μια ιδιόμορφη Ελληνοτουρκική γλώσσα και μάλλον πρόκειται για απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Τάταροι, απόγονοι του Ταμερλάνου , Τσερκέζοι , που μετανάστευσαν τον 18ο αιώνα. Οι απόγονοι 350.000 ανταλλαγέντων μουσουλμάνων , μεταξύ των οποίων και οι περίφημοι Τουρκοκρητικοί. Ο μακρύς φυλετικός κατάλογος συμπεριλαμβάνει Εβραίους , Αρμένιους , Άραβες, Έλληνες, Καππαδόκες, Γαλάτες και λοιπούς. Για το τέλος αφήνω τους πολυπληθείς Κούρδους, που ενώ είναι απόγονοι των αρχαίων Μήδων , οι Τούρκοι εθνικιστές υποστηρίζουν πως πρόκειται για Τουρανικό φύλο που έφτασε στην Ανατολία πριν από 5.000 χρόνια !
Κατά την γνώμη γνωστών Τούρκων εθνικιστών, υπάρχουν πράγματι πολλοί πολίτες που οι παππούδες τους είχαν έρθει από την Αλβανία , τις Αραβικές χώρες και αλλού, οι οποίοι φυλετικά δεν είναι Τούρκοι αλλά είναι Τούρκοι στην θρησκεία , τη καλλιέργεια και το πνεύμα. Αντιφάσκοντας όμως, προσπαθούν να συνδέσουν το παρελθόν του Τουρκικού έθνους με κάποιους από τους μεγαλύτερους αρχαίους πολιτισμούς των Σουμέριων και των Χετταίων, υποστηρίζοντας πως τάχα πρόκειται για πρώιμες τουρανικές επισκέψεις στην Μικρά Ασία ! Έδωσαν ιδιαίτερη έμφαση σε αρχαιολογικές ανασκαφές , επιχειρώντας επιστημονική τεκμηρίωση για την τουρκική καταγωγή των πολιτισμών της Ανατολίας, ενώ τα αρχαιολογικά ευρήματα υποτίθεται ότι αποδεικνύουν την θέση πως νομαδικά Τουρανικά φύλα δημιούργησαν τον Αιγαιακό πολιτισμό, την Τροία, τον Μινωικό πολιτισμό, ακόμη και το ελληνικό θαύμα της Ιωνίας ! .. ενώ γνωρίζουμε ότι η Μικρά Ασία είναι ένα εκπληκτικό χωνευτήρι λαών και πολιτισμών και ότι την κατοίκησαν Λύκιοι, Μοισοί, Λυδοί, Κιμμέριοι, Φρύγες, Χετταίοι, Έλληνες και λοιποί.

Είναι προφανές , ύστερα από όλα αυτά, πως οι σημερινοί Τούρκοι είναι ένα εθνολογικό μίγμα και πως ελάχιστοι είναι οι γνήσιοι Τούρκοι, απόγονοι μακρινών προγόνων της στέπας. Το ίδιο ισχύει αναλογικά και για τους μουσουλμάνους της Θράκης, σχετικά με την τουρκικότητα της καταγωγής τους.( Ελάχιστοι είναι άλλωστε οι λαοί που χαρακτηρίζονται από φυλετική καθαρότητα).
Πολλές πτυχές της Ιστορίας σίγουρα μας είναι άγνωστες , είναι όμως απόλυτα σαφές ότι ο εθνικισμός διαπνέεται από την εμμονή για την πατρώα γη, την αναζήτηση μιας αληθινής ή φανταστικής εστίας, την εδαφική φαντασίωση και τον διακαή πόθο για παραπέρα επέκταση που, αν μη τι άλλο , φωτογραφίζει τον «νεοοθωμανισμό».

HANNIBAL ANTE PORTAS

Ο Πρωθυπουργός της χώρας μας, που μοιάζει να μη νοιάζεται τόσο για την δημοτικότητά του όσο για το μεταρρυθμιστικό έργο που θα αφήσει πίσω του, δείχνει αποφασισμένος να τα καταφέρει , με κάθε κόστος , φέροντας επάξια το όνομα και την οικογενειακή του παράδοση ,καθώς « Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους…» Το πλούσιο μεταρρυθμιστικό έργο που του έχει ανατεθεί , εκτός των δεινών που θα επιφέρει , είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα κατανόησης του αξιώματος πως οι πολιτικοί είναι διεκπεραιωτές της εξουσίας της πλουτοκρατίας, «Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά δια τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των…» , εν προκειμένω δε του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ώστε να αποκτήσει πολιτική δύναμη και κυριαρχία στους θεσμούς. Περιέγραψε λοιπόν , ο σοσιαλιστής Πρωθυπουργός , την κακή οικονομική διαχείριση, που οδήγησε την χώρα μας στη δημοσιονομική κρίση, ενώ διετέλεσε ο ίδιος ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος επί μακρά σειρά ετών και έφτασε στο συμπέρασμα πως , τώρα είναι η ώρα να αναζητήσουμε τον «Τέταρτο Δρόμο» που θα καταλήξει στην Διεθνή Διακυβέρνηση. Θα αναδειχτούν , είπε , διεθνείς οργανισμοί όπως ο ΟΗΕ και το G2O,ενώ απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά στην Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ. Δεν παρέλειψε όμως να προσθέσει πως , όλα θα γίνουν στο όνομα της Δημοκρατίας.. «Τότε δια της βίας , τώρα δια του δόλου… και δια της βίας.» ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ . Στόχος του είναι, είπε στη συνέχεια, η καταπολέμηση της διαφθοράς ( τη στιγμή που όλοι οι οικονομικοί εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι ), καθώς επίσης να κάνει αλλαγές και στον τομέα της εκπαίδευσης προωθώντας μεταρρυθμίσεις.
Καταλαβαίνουμε βέβαια την ανάδειξη της παιδείας σε κορυφαίο μέλημα, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τον «Τέταρτο Δρόμο» προς το νέο Imperium. Ένας άνθρωπος με παιδεία, πνευματική καλλιέργεια και αρχές δεν θα αποδεχτεί ποτέ την «Διεθνή Διακυβέρνηση» ως ισοδύναμο της Δημοκρατίας, γιατί η λέξη από μόνη της υποδηλώνει την εξουσία του λαού ενώ αντιλαμβάνεται την «Διεθνή Διακυβέρνηση» ως ένα εκτεταμένο απολυταρχικό μόρφωμα. Πως θα αποδεχτεί ο νοήμων άνθρωπος την νομιμοποίηση της μετατροπής της χώρας του σε Επαρχία και τον εαυτό του ως κομμάτι μιας ακατέργαστης , εξαθλιωμένης μάζας, όταν το μέγεθος του Ηράκλειτου τον εξύψωσε στα ουράνια λέγοντας πως η δυνατότητα προσέγγισης της αλήθειας ανήκει σε όλους τους ανθρώπους ? Τα καταχθόνια σχέδιά των μαύρων χαλκέων είναι καταδικασμένα να αποτύχουν όταν η παιδεία θεμελιώνεται πάνω στις βάσεις του αιέν αριστεύειν , της εξέγερσης του Σπάρτακου , των Θερμοπυλών, της μαρτυρικής θυσίας του Αθανάσιου Διάκου , του «ΟΧΙ» , ακόμη κι αν γνωρίζουμε πως πάντα θα υπάρχουν Εφιάλτες που για τριάντα αργύρια θα ανοίξουν την κερκόπορτα, όταν ο «Εχθρός» είναι προ των Πυλών…

ΠΕΡΙ ...ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΚΗΛΙΔΩΝ !

Ενώ η ΒΡ συνεχίζει αδιάκοπα τις εργασίες για να σταματήσει την διαρροή πετρελαίου στη Θάλασσα του κόλπου του Μεξικού , μια νέα πετρελαιοκηλίδα , ύστερα από έκρηξη που σημειώθηκε σε πετρελαιαγωγό στην Νοτιοανατολική Κίνα και με έκταση μεγαλύτερη των 430 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ερημώνει τις παραλίες κατά μήκος της Κίτρινης θάλασσας. Οι ακτές του Νταλιάν που κάποτε ήταν ο καλύτερος τόπος διαμονής στην Κίνα έχουν καταστραφεί. Οι επιστήμονες μιλούν για σοβαρή απειλή στα θαλάσσια οικοσυστήματα και την ποιότητα του νερού.
Εντούτοις ο πρωθυπουργός της χώρας μας , αν και λάτρης της θάλασσας και φίλος της οικολογίας, έσπευσε να συναντήσει τον Βούλγαρο ομόλογό του , στα πλαίσια της αναθέρμανσης του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς Αλεξανδρούπολης . Ο κος Μπορίσοφ , ως γνωστόν, είχε δηλώσει , αμέσως μετά την εκλογή του, ότι αρνείται να φιλοξενήσει στη χώρα του τον εν λόγω αγωγό , ανατρέποντας κάθε προηγούμενη επίσημη συμφωνία ! Είχε δε επικαλεστεί όχι μόνο οικονομικούς λόγους αλλά και λόγους περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Συμμερίζεται είπε , τις ανησυχίες των κατοίκων του Μπουργκάς αλλά και το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος, που είχε διενεργηθεί στην περιοχή και ήταν ΚΑΤΑ του πετρελαιαγωγού. Δεν παρέλειψε μάλιστα να αναφερθεί στις αρνητικές επιπτώσεις που θα είχε στον ανερχόμενο τοπικό τουρισμό καθώς και στις προστατευόμενες, από Συμβάσεις NATURA κτλ, γειτονικές περιοχές.
Η αλήθεια είναι πως στις σελίδες της πετρελαϊκής ιστορίας συμπεριλαμβάνεται πλήθος σκοτεινών υποθέσεων διαπλοκής, ενώ οι διαφανείς διαδικασίες δεν αποτελούν μέρος των διαβουλεύσεων μεταξύ των εμπλεκομένων- και μη- μελών. Συνεπώς είναι φυσιολογικό να είμαστε καχύποπτοι και να αναρωτιόμαστε εάν και υπό την επιρροή ποιών ανταγωνιστικών συμφερόντων διάκειται ο κος Μπορίσοφ. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως μια , μικρή έστω μερίδα σκεπτικιστών στη χώρα μας, που δεν θέλω να αδικήσω χωρίς να την αναφέρω , δεν πίστεψε, ούτε στιγμή, στην πραγματοποίηση αυτού του έργου. Κατά την γνώμη τους, ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, είναι απλά το διαπραγματευτικό μέρος μιας άλλης επιχείρησης.
Στη χώρα μας πάντως, το αίτημα της τοπικής κοινωνίας της Αλεξ/πολης, για διενέργεια Δημοψηφίσματος καταπνίγηκε από τις Τοπικές Αρχές , πράγμα που δείχνει την ποιότητα της Δημοκρατίας μας, καθώς κάποιοι «επένδυσαν» πολύ στον αγωγό προσμετρώντας μόνο προσωπικά οφέλη και κέρδη και παραβλέποντας κάθε παράμετρο που ορθώς-κατά τα άλλα-αναφέρει ο κος Μπορίσοφ.
Δεν θα σταθώ στα επιχειρήματά τους, γιατί υποβαθμίζουν την νοημοσύνη του Ελληνικού λαού και αποτελούν άλλη μια απόδειξη ότι έχει χαθεί κάθε μέτρο σ’ αυτή την χώρα. Για του λόγου το αληθές , θα σταθώ στα σχόλια ενός ατυχούς αρθρογράφου, ο οποίος παραπονιόταν ότι η Θράκη κινδυνεύει να ερημώσει γιατί πιστεύει ότι δεν θα την προτιμήσουν Ρώσοι τουρίστες για διακοπές αν δεν εγκατασταθεί ο πετρελαιαγωγός ! !
Μήπως θα έπρεπε να ρωτήσουμε την γνώμη των κατοίκων της Ν. Ορλεάνης και της παραλιακής Νοτιοανατολικής Κίνας ;

Η υπερεξουσία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου

Ανατρέχοντας στη σύγχρονη ιστορία , συναντούμε τους Έλληνες , να πολεμούν κατά του Ναζισμού , προβάλλοντας ηρωική αντίσταση στα κατακτητικά σχέδια ( επέκταση του «ζωτικού χώρου») των Γερμανών και να υπερασπίζονται την Εθνική τους κυριαρχία. Να εναντιώνονται ακόμη και στα κατακτητικά σχέδια των «συμμάχων τους» , για να υποστούν τις συνέπειες της επιβολής ενός αιματηρού εμφυλίου από την Αγγλία. Γνωστό είναι άλλωστε , πως το Σίτυ ασκούσε ισχυρή οικονομική επιρροή στην Ελλάδα, από τα χρόνια που αγωνιζόμασταν για την απελευθέρωσή μας από την Οθωμανικό ζυγό. Έπρεπε λοιπόν να επιβεβαιωθεί, με το πέρας του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, ότι η χώρα μας ανήκει στους πιστωτές της.
Σε αντίθεση με όλα αυτά , παρατηρούμε σήμερα εντυπωσιασμένοι την αναίμακτη απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, ενώ οι «σύμμαχοι» , που κάποτε πολέμησαν τον Ολοκληρωτισμό , επιδίδονται οι ίδιοι στην άσκηση ελέγχου της Παγκόσμιας κυριαρχίας ( αυτή ήταν η επιδίωξή τους και προ του πολέμου), ιδρύοντας σκαιούς οργανισμούς όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κ.α.
Επειδή βέβαια η εννοιολογική διασάφηση του ορισμού , Παγκόσμια Κυριαρχία, παραπέμπει στον Ολοκληρωτισμό , ουδείς την επικαλείται. Έτσι λοιπόν οι σύγχρονοι διεκδικητές της, όπως γνωρίζουμε μιλούν για την Παγκοσμιοποίηση και αρκετές φορές κάνουν λόγο για το όραμά της καθολικοποίησης των αξιών της Δημοκρατίας ! Μερικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και «εργαλεία» της εξάπλωσης και αποδοχής της εν λόγω Κυριαρχίας ,είναι η κουλτούρα των ΜΜΕ, ο καταναλωτισμός, τα δάνεια , η διαφθορά και η αποδόμηση της Δικαιοσύνης και της Παιδείας. Τελικός στόχος, η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, η λύση του κοινωνικού συμβολαίου και η ανάδειξη της υπερεξουσίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Σχετικά λοιπόν , με τις δηλώσεις των ντόπιων τοποτηρητών του εν λόγω σχεδιασμού , πως τάχα τα πράγματα «θα στρώσουν» το 2011, ή το πολύ σε 2-3 χρόνια, η αλήθεια είναι πως , τίποτα δεν θάναι πια το ίδιο. Ζούμε σε μια φάση ιστορικών μετασχηματισμών και καλούμαστε να είμαστε όλοι παρόντες. Να δείξουμε τις αντιστάσεις μας και ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες να υπερασπιστούμε την βαριά κληρονομιά μας.

H ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

Το μοντέλο του μαζικού και παραγωγικού εργάτη, που άλλοτε κίνησε τις μηχανές της βιομηχανίας, είναι μακρινό παρελθόν. Τα επαναστατικά κινήματα και οι κοινωνικοπολιτικοί αγώνες είχαν ως αποτέλεσμα την παραχώρηση παροχών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τα οποία, εκτός από την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, συνετέλεσαν και στην καλλιέργεια της «απειθαρχίας» του προς την αστική δημοκρατία, που χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι η μαζική παραγωγή και κατανάλωση.
Ο Νεοφιλελευθερισμός γεννήθηκε, ύστερα από όλα αυτά, αφού συσσωρεύτηκαν τεράστια κεφάλαια σε μορφή χρήματος και την θέση της παραδοσιακής παραγωγής θα έπαιρναν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Ο ερχομός του δε, συνοδεύτηκε από την αποδόμηση των νόμων που κατοχύρωναν την εργασία, συντρίβοντας όλες τις προϋπάρχουσες «συμφωνίες» (deals) μεταξύ των εργαζομένων και του κεφαλαίου.
Η Νεοφιλελεύθερη στρατηγική υιοθετήθηκε από τις κυβερνήσεις των κρατών, που σαν αναπόσπαστο τμήμα του οικονομικού συστήματος - ιδιαίτερα για τον νομοθετικό και κατασταλτικό τους ρόλο - θα καλούνταν να διευθετήσουν, για άλλη μια φορά, τις απαραίτητες ρυθμίσεις αναπροσαρμογής στα νέα δεδομένα.
Στη νέα αυτή εποχή, οι στερημένοι παροχών εργαζόμενοι, λόγω μείωσης συντάξεων, μισθών, επιδομάτων, άρσης προστασίας της ανεργίας κτλ, μπορούν να μην χάσουν την καταναλωτική τους ικανότητα παίρνοντας δάνεια. Ακριβέστερα όμως μπορούμε μάλλον να μιλάμε για εξαθλίωση των μαζών καθώς οι τράπεζες , κατά κάποιον τρόπο, αντικαθιστούν το κράτος παρέχοντας δάνεια στην θέση των ανταποδοτικών οφελών. Με το ξέσπασμα μάλιστα της οικονομικής κρίσης είδαμε ότι τα κράτη έσπευσαν για τη διάσωση των τραπεζών. Κατ’ αυτόν λοιπόν τον τρόπο, το χρήμα θα συνεχίσει να γεννά χρήμα, μέσα από το δανεισμό και όχι από τις επενδύσεις, ενώ οι τράπεζες έχουν αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κυκλοφορία του χρήματος.
Η ανάδειξη του σύγχρονου, Νεοφιλελεύθερου κράτους, στη θέση του κράτους πρόνοιας, είναι πια γεγονός, ενώ δεν διαφαίνονται λύσεις που θα βγάλουν τον καπιταλισμό από το τέλμα και θα κινητοποιήσουν πάλι την καπιταλιστική μηχανή. Η επίθεση στους εργαζόμενους είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Τα μέτρα , εξάλλου, που επιβάλλει το ΔΝΤ δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις του κεφαλαίου.
Τα κόμματα που μας κυβέρνησαν από το 1981, εκτοξεύοντας στα ύψη το δημόσιο έλλειμμα και χρέος, καταστώντας τη χώρα μας «αναξιόπιστη» ,ήταν οι εκτελεστές του σχεδίου λεηλάτησης της Ελλάδας, οι εκτελεστές των εντολών της διεθνούς κεφαλαιοκρατίας. ( Με το αζημίωτο βέβαια σε ότι αφορά την δική τους τσέπη και την απονομή δικαιοσύνης!)
Μπορεί η παρούσα οικονομική κρίση να είναι όντως , καθώς λένε, από τις μεγαλύτερες που γνώρισε ο καπιταλιστικός κόσμος , όπως εκείνη του 1929. Αυτό σύντομα θα το διαπιστώσουμε και μόνοι μας.
Πρέπει όμως να γνωρίζουμε πως κανένα κοινωνικό σύστημα δεν είναι αιώνιο. Μπορούμε βάζοντας ο καθένας τις δικές του δυνάμεις, να συντελέσουμε στη συντόμευση του τέλους, κατανοώντας την λειτουργία του συστήματος και μη επιτρέποντας , σε κείνους που επιβουλεύονται την ελευθερία και την δύναμή μας , να κατευθύνουν τις ζωές μας ! Η ιστορία μας διδάσκει πως δια της ανυπακοής και της εξέγερσης υπάρχει πρόοδος.

Ο λαός οφείλει να μάχεται για τον Νόμο, όπως μάχεται για τα τείχη της πόλης του.

Είναι γνωστό ότι, ενώ στην Αρχαία Αθήνα οι πολίτες έθεταν τους Νόμους και έλεγαν «ο νόμος είμαστε εμείς, η πόλη είμαστε εμείς», στη Δεσποτική Ανατολή ο Μέγας Ηγεμόνας αποφάσιζε χωρίς να συμβουλεύεται κανένα και λογοδοτούσε μόνο στο θεό.
Μολονότι η αρχαιότητα δεν μπορεί να επαναληφθεί, δεν παύει ποτέ να είναι επίκαιρη και να διδάσκει όπως συνέβη , όταν η Μεσαιωνική Ευρώπη γνώρισε την Αρχαία Ελλάδα και προέκυψε η Αναγέννηση. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως είμαστε υποχρεωμένοι να οραματιζόμαστε μια «Δημοκρατία» σύμφωνα με τις παρούσες συνθήκες , όμως , βασική και απαραίτητη προϋπόθεση , στη συλλογική μορφή ζωής και ιδιαίτερα στον χώρο επιρροής του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού , παραμένει η εγκαθίδρυση και τήρηση θεσμών, που διασφαλίζουν τους πολίτες από τις ανισότητες της φύσης.
Ως ελάχιστο δείγμα «δημοκρατίας», οι σύγχρονοι πολίτες θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στους θεσμούς και τους νόμους του κράτους, στις βάσεις νομικών δεδομένων και να υπάρχει διαφάνεια σε όλες τις διαδικασίες στα κέντρα αποφάσεων. Η δικαιοσύνη να λειτουργεί αδιάκοπα, απρόσκοπτα και αποτελεσματικά , οι δε ένοχοι να τιμωρούνται , όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, καθώς όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με τα ίδια δικαιώματα.
Είναι λοιπόν προκλητικό, να υπολειτουργεί η Βουλή των Ελλήνων και τα Δικαστήρια την καλοκαιρινή περίοδο ! κι ενώ η χώρα καταρρέει ηθικά και οικονομικά και την στιγμή που ο Έλληνας πολίτης καλείται να εργαστεί σκληρά αποτελεσματικά και φθηνά, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να χάσει την δουλειά του , να βάλει λουκέτο στην επιχείρησή του, να στερηθεί τα ανταποδοτικά οφέλη που δικαιωματικά του ανήκουν και να ζήσει σε μια χώρα χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, καλούνται ( από τα κεντρικά συνδικαλιστικά όργανα ) και απεργούν όλοι οι δικηγόροι της χώρας ενώ η Ελλάδα βουλιάζει στο βούρκο της ανομίας Οι σκανδαλώδεις υποθέσεις ( σε βαθμό κακουργήματος ! ) απαιτούν ξεκαθάρισμα για να αποδοθεί Δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν επιτέλους οι ένοχοι. Περιμένουμε τον Νόμο, την Δικαιοσύνη και τους εκπροσώπους της, να αναλάβουν τις ευθύνες τους, βάζοντας τέλος στις νοοτροπίες του φαύλου κύκλου του παρελθόντος.
Ο τόπος μας χρειάζεται ισονομία, οικονομική ανάπτυξη, αναβάθμιση της παιδείας, ηθικούς κανόνες, εθελοντισμό και προσφορά υπηρεσίας. Είναι επιτακτική ανάγκη η δραστηριοποίηση των πολιτών γιατί η χώρα ανήκει στους πολίτες και κατά τον Ηράκλειτο, ο λαός οφείλει να μάχεται για τον Νόμο, όπως μάχεται για τα τείχη της πόλης του.

Δεν είναι Τούρκοι όλοι οι Μουσουλμάνοι

Στα μέσα του 19ου αιώνα η ευρύτερη Θράκη ήταν μέρος της Ευρωπαϊκής κτήσης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και υπήρχαν τρείς κύριοι αντίπαλοι που θα αγωνίζονταν σκληρά για να διεκδικήσουν τα εδάφη της και να οικειοποιηθούν την ιστορία της. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία , το μεσαιωνικό Βουλγαρικό κράτος και η Οθωμανική αυτοκρατορία. Μία αυτοκρατορία περιθωριοποιημένη μέσα στο πλαίσια του ιδιότυπου φεουδαρχισμού της και μειονεκτική απέναντι σε μια πολλά υποσχόμενη κεφαλαιοκρατική Δύση. Η διαφθορά της Διοίκησης , η παρεμβατικότητα των Μεγάλων Δυνάμεων και τα εθνικιστικά κινήματα των χριστιανών υπηκόων της, απειλούσαν να την καταλύσουν. Έτσι προέκυψε εν ολίγοις , το «Ανατολικό ζήτημα» με τους Ρώσους από την μια να επιδιώκουν έξοδο στο Αιγαίο , έλεγχο των Στενών και την κατάληψη της Κων/πολης και από την άλλη η Αγγλία να πασχίζει να διατηρήσει την ακεραιότητα της Αυτοκρατορίας , απωθώντας τους Ρώσους.
Τα εθνικά κινήματα του 19ου αιώνα καθόρισαν τις εξελίξεις στα Βαλκάνια , την κατάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και την δημιουργία νέων εθνικών κρατών, μέσα σ’ ένα μισαλλόδοξο ιδεολογικό περιβάλλον που τελικώς θα απέκλειε την ορθολογική ανάπτυξή τους. Είναι χαρακτηριστικό πως τα νέα Βαλκανικά κράτη υπέστησαν έντονες παρεμβάσεις από τις Μεγάλες Δυνάμεις και συγκροτήθηκαν κατόπιν Συνθηκών μετά από αιματηρούς πολέμους.
Αναπόφευκτα , μέσα στη δίνη των εθνικιστικών συγκρούσεων βρέθηκαν οι Πομάκοι της οροσειράς της Ροδόπης. Ένας σλαβόφωνος , μουσουλμανικός πληθυσμός , χωρίς εθνοτικές ιδεοληψίες και εξαπλωμένος σε μια ευρύτερη περιοχή , από τα ανατολικά σύνορα της Αλβανίας μέχρι τον Έβρο.
Ο Θρησκευτικός τους προσανατολισμός η γενικότερη υστέρηση καθώς και το γεγονός πως ζούσαν διασκορπισμένοι και απομονωμένοι θα εκμηδένιζε κάθε προοπτική για διαμόρφωση εθνικής συνείδησης και κινητοποίησης σε εθνοτική βάση. Ως εκ τούτου , κάποιοι αυτοπροσδιορίζονται «Θράκες» ή «απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου», αλλοι «Έλληνες Πομάκοι», επιδιώκοντας μια ισότιμη ένταξη στην Ελληνική κοινωνία και άλλοι αυτοπροσδιορίζονται «Τούρκοι» επιθυμώντας να επιλύσουν κάποια προβλήματά τους.
Κατά γενικό κανόνα δεν αυτοπροσδιορίζονται «Βούλγαροι» αν και η γλώσσα τους είναι ένα ιδίωμα της κοινής Βουλγαρικής γλώσσας.
Η εμπλοκή των Ρώσων στα Βαλκάνια και το κίνημα του πανσλαβισμού επέφεραν πολλά δεινά στους μουσουλμάνους της Ροδόπης, καθώς οι Βούλγαροι εθνικιστές τους προσέγγισαν με σκοπό να τους εκχριστιανίσουν στα πλαίσια της οικοδόμησης του Βουλγαρικού κράτους και της εξάπλωσης της εξαρχικής εκκλησίας, γιατί ως γνωστόν, η έκταση της εκκλησίας θα καθόριζε τα όρια του κράτους.
Η στρατηγική σημασία της Ροδόπης , ως κομβικό σημείο ελέγχου ολόκληρης της Θρακικής πεδιάδας αλλά και της αρτηρίας που συνέδεε μεγάλα αστικά κέντρα , είναι οι προφανείς λόγοι που μετέτρεψαν την περιοχή σε πεδίο βίαιων μαχών. Δεν μας εντυπωσιάζει λοιπόν το γεγονός ότι οι Πομάκοι αρχηγοί συντάχθηκαν με το Οθωμανικό στρατό στις συγκρούσεις του Ρωσοτουρκικού πολέμου. Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, αυτό θα ήταν η απάντηση στις βίαιες απόπειρες εκβουλγαρισμού τους από τις εθνικιστικές βουλγαρικές συμμορίες. Αξίζει να αναφερθεί πως οι Πομάκοι δεν προέβησαν σε ανθελληνικές ενέργειες κατά του πληθυσμού της Ροδόπης.
Όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία αναγνώρισε επίσημα τις ηγεμονίες της Βουλγαρίας και της Ανατολικής Ρωμυλίας που προέκυψαν από το Συνέδριο του Βερολίνου , οι ανυπότακτες περιοχές των ανεξάρτητων ορεσίβιων της Ροδόπης εκχωρήθηκαν ανταποδοτικά στην Οθωμανική αυτοκρατορία ( προς μεγάλη δυσανασχέτηση των Ρώσων ). Αντιθέτως, πολλοί ντόπιοι αρχηγοί , ανάμεσά τους και οι Πομάκοι , θεώρησαν την ένταξή τους στην Οθωμανική αυτοκρατορία ως άμεση προστασία από την εκδικητικότητα των Βουλγάρων.
Αξίζει να σταθούμε στις καταγραφές της εθνογραφικής εποπτείας του πληθυσμού της Οθωμανικής αυτοκρατορίας από τις Μεγάλες Δυνάμεις , όπου εκτός των Τούρκων μουσουλμάνων στην Νότια Βαλκανική , καταγράφηκαν ως μουσουλμάνοι και Τάταροι, Πομάκοι, Τσερκέζοι, Αλβανοί , Τσιγγάνοι και λοιποί. Ανάλογα με τα κατά καιρούς συμφέροντα των Δυτικοευρωπαίων , οι Πομάκοι θα χαρακτηρίζονταν άλλοτε ως «Τούρκοι μουσουλμάνοι» , άλλοτε ως «Μωαμεθανοί Βούλγαροι» και άλλοτε «αυτόχθονες προσήλυτοι». Επίσημες αναφορές εξάλλου συνηγορούν στον εξισλαμισμό των Πομάκων, επί μητροπολίτου Φιλιππούπολης Γαβριήλ, στις αρχές του 17ου αιώνα. Αξιόλογο στοιχείο για την εξαγωγή συμπερασμάτων αποτελεί το γεγονός πως οι Πομάκοι διατηρούν τα έθιμα, τις τελετές και τις προκαταλήψεις των χριστιανών και επικαλούνται τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Νικόλαο μέχρι σήμερα. Κάθε χρόνο για παράδειγμα στην γιορτή του προφήτη Ηλία - που αντικατέστησε την γιορτή προς τιμή του Απόλλωνα θεού του Ήλιου - γίνονται θυσίες και παλαιστικοί αγώνες, έθιμο που ανάγεται στην αρχαϊκή εποχή και θυμίζει τις αρχές τωνΟλυμπιακώναγώνων. Κάποιοι Δυτικοί περιηγητές ανά την Βαλκανική , αναφέρουν την εκδοχή ότι οι Πομάκοι προσηλυτίστηκαν για να αποφύγουν τις πιέσεις του ορθόδοξου κλήρου. Αξίζει όμως επιπροσθέτως να αναφερθεί πως οι Πομάκοι ήταν απόγονοι πληθυσμών που ανήκαν στην αίρεση του βογομιλισμού οι οποίοι, όπως και οι Βόσνιοι , μετά την διείσδυση των Οθωμανών στα Βαλκάνια, ασπάστηκαν το Ισλάμ, μετά από ένα μεγάλο διάστημα βίαιων θρησκευτικών συγκρούσεων.
Όταν καταχωρήθηκε η Δυτική Θράκη στη Βουλγαρία, το 1913 , οι Τούρκοι αξιωματούχοι της Κων/πολης έστελναν υπομνήματα στις Μεγάλες Δυνάμεις, ζητώντας επίμονα την αυτονομία της Θράκης ! και αναλογική εκπροσώπηση στα Θρακικά εδάφη ! Ο πρόεδρος μάλιστα της Τούρκικης Γερουσίας και ιδρυτικό μέλος του Νεοτουρκικού κόμματος Ahmet Riza Bey, θα υποστήριζε δημόσια στη Σόφια, πως η Βουλγαρία και η Τουρκία είχαν κοινό συμφέρον, να εκδιώξουν τους Έλληνες από τη Θράκη ! Αλλά και σύμφωνα με τα λόγια του Κεμάλ Ατατούρκ από τον όρκο του, το 1920, « … Σκοπός μας είναι , η Δυτική Θράκη να παραμείνει σε Τουρκικά χέρια…. και σε κατάλληλο χρόνο να ενωθεί με την Μητέρα Πατρίδα… Οι αδελφοί μας της Δυτικής Θράκης πρέπει σε πρώτο βήμα να αγωνιστούν για να κερδίσουν την ανεξαρτησία και την αυτονομία της…»
Η συνθήκη της Λωζάνης αποδέχτηκε την ύπαρξη μειονοτικών πληθυσμών με θρησκευτικό και μόνο προσδιορισμό. Είναι πασιφανές όμως πως οι Νεότουρκοι δουλεύουν ακατάπαυστα προς την κατεύθυνση εκτουρκισμού των Πομάκων και λοιπών μουσουλμάνων της Θράκης, καθώς και των Κούρδων της Τουρκίας, στα πλαίσια της αδιαλλαξίας του Τουρανισμού και της «φαντασιακής» αναβίωσης ενός Τουρκομανικού κράτους από την Κίνα μέχρι τα Βαλκάνια. Αυτά δεν συμβιβάζονται με την επιθυμία ενός «σύγχρονου» κράτους να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( πράγμα που ούτως ή άλλως είναι ατόπημα ) γιατί στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε να μην ονομάζεται πλέον Ευρωπαϊκή.
Ας μη ξεχνούν οι Πομάκοι της Θράκης πως, ως πρόσφυγες , των Βαλκανικών πολέμων, στην Τουρκία δεν αναγνωρίστηκαν ως Τούρκοι, όχι μόνο από τους ντόπιους αλλά και από τους Τούρκους πρόσφυγες, που προέρχονταν από τα ίδια Πομάκικα χωριά της Ροδόπης ! Όσο για την σημερινή κυβέρνηση, μάλλον θα είναι ο σκηνοθέτης της τελευταίας πράξης του δράματος , που με το «εθνικό» εργαλείο Καλλικράτης, θα παραδώσει τους Πομάκους στα χέρια των Τούρκων.
Προς τους κυρίους δε της αντίπερα όχθης, απλά θα πω, πως δεν είναι Τούρκοι όλοι οι Μουσουλμάνοι της γής !

Η «Δημοκρατία» της μάζας

Σύμφωνα με τις ιδέες της κλασικής δημοκρατικής αντίληψης, ο λαός λογίζεται σαν έδρα κάθε νόμιμης εξουσίας και στο όνομα του γίνονται όλες οι διακηρύξεις. Αξίζει δε να αναφέρουμε, πως οι δημοκρατικοί θεσμοί εδραιώνουν την εφαρμογή της επικρατούσας κοινής γνώμης που προέρχεται από δημόσια συζήτηση. Κάθε άτομο εκθέτει τους στοχασμούς του για ένα συγκεκριμένο ζήτημα, χωρίς καμία ομάδα να μονοπωλεί τη συζήτηση και να καθορίζει την επικρατέστερη γνώμη.
Η αλάθευτη φωνή της λογικής της κοινής γνώμης αμφισβητήθηκε κατά την πορεία, από την «ανάγκη» να συζητούνται τα λεπτά και πολύπλοκα θέματα μόνο από τους ειδικούς και από εκείνους που άρχισαν να παίρνουν αποφάσεις στο όνομα του λαού...Όπως αντιλαμβανόμαστε , ο λαός δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως λαός της κοινής γνώμης όταν όλα τα ζητήματα , ακόμη κι εκείνα που καθορίζουν την ζωή του, δεν προβάλλονται και δεν αποφασίζονται από τον ίδιο . Όταν για τους Έλληνες πολίτες ακόμη κι η απλή πρακτική του δημοψηφίσματος είναι κάτι άγνωστο.
Ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει την εξωτερική πολιτική, τα οικονομικά θέματα, τα τοπικά προβλήματα κ.α. για τα οποία παίρνει αποφάσεις η εξουσία με τρομακτικές συνέπειες για τους πολίτες. Αναμφίβολα η ελίτ της εξουσίας κρατά στα χέρια της τους κυριότερους οργανισμούς της κοινωνίας, διευθύνει τον κρατικό μηχανισμό , τις εταιρίες κτλ και διεκδικεί όλα τα προνόμια. Άλλωστε, η συνολική εικόνα της οικοδομήματος είναι προσιτή μόνο στην κορυφή της ιεραρχίας, η οποία αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη εξουσία , συντονισμό και αυταρχικότητα.
Τα άτομα , από την άλλη πλευρά , έχουν αρχίσει να μην εμπιστεύονται τον εαυτό τους, δεν μπορούν να διαμορφώσουν γνώμη, αποφεύγουν την ανάμιξη στις δημόσιες υποθέσεις και εξισώνονται προς τα κάτω. Ο λαός με λίγα λόγια, έχει μετατραπεί σε μια άμορφη μάζα και κυρίαρχη γνώμη είναι αυτή των τηλεοπτικών προγραμμάτων ! Δεν απορούμε πλέον , που τα υποταγμένα, χωρίς ατομική συνείδηση άτομα χειραγωγούνται και χάνουν την επαφή με παραδοσιακές αξίες και αρχές. Είναι έτοιμα δηλαδή για κάθε ανήθικη δοσοληψία, καθώς η ανηθικότητα καταντά θεσμός. Δεν νοείται επιτυχία που να μην είναι οικονομική ενώ είναι καταφανές πως κυρίαρχη λογική είναι η αξία του χρήματος. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν , γιατί οι πολιτικοί ασχολούνται με ανέντιμες συναλλαγές και εκδουλεύσεις κάθε είδους και γιατί κυριαρχεί η πελατειακή πολιτική.
Ύστερα απ’ όλα αυτά , δεν μας εκπλήσσει η απουσία παιδείας, ιδιαίτερα δε της ανθρωπιστικής, που προσανατολίζει προς το ηθικά ανώτερο , διαμορφώνει ηθική συνείδηση και ορθά κριτήρια για να διακρίνουμε το δίκαιο από το άδικο. Θα λέγαμε, αντιθέτως, ότι είναι μεθοδευμένη…
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κοινωνία της μάζας δεν παράγει ευσυνείδητους πολίτες αλλά ελλιπείς προσωπικότητες, υποκριτές, αγύρτες και καπάτσους κερδοσκόπους …

Ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

Υπάρχει η πρότερη καταγεγραμμένη εμπειρία της επιβολής « Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου» , όταν η Ελλάδα είχε πάλι , όπως τώρα , εμπλακεί στον ίδιο φαύλο κύκλο των δανείων και της διαφθοράς. Εκτός τούτου, μια σειρά χωρών στις μέρες μας υφίστανται την εποπτεία του ΔΝΤ με όλα τα συνεπακόλουθα. Όταν λοιπόν μια χώρα βρίσκεται κάτω από οικονομικό έλεγχο αυτό σημαίνει ότι, όλες ανεξαιρέτως οι πηγές εσόδων μπορεί να ανήκουν στους δανειστές της, εκ του οποίου και η επικείμενη κρατικοποίηση της ΔΕΗ, των Ελληνικών πετρελαίων , του ΟΠΑΠ και όποιου άλλου οργανισμού θεωρηθεί αναγκαίο.
Όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό τη εποπτεία της ΔΟΕ , οι επίδοξοι δανειστές μας δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τους Οθωμανούς , ώστε η ηττημένη και ταπεινωμένη Ελλάδα να ζητά δάνεια , για την αποπληρωμή πολεμικών αποζημιώσεων. Ντόπιοι και ξένοι κερδοσκόποι τότε ζητούσαν να μετατραπεί η χώρα σε προτεκτοράτο . Υπογράφαμε για δάνεια λόγου χάριν, των 100 δις και παίρναμε τα μισά γιατί ήμασταν σε αδιέξοδο, όπως σήμερα.
Τα αθέμιτα μέσα δεν έχουν πάψει να χρησιμοποιούνται . Όλοι βλέπουμε με υποψία τους «κουκουλοφόρους» , τους νεαρούς με τους σιδερολοστούς και τους παρακρατικούς να ρημάζουν το κέντρο της Αθήνας με αθώα θύματα.
Δεν λείπουν φυσικά και οι νέο-οθωμανοί Τούρκοι, που όπου νάναι έρχονται. Μήπως κατέχουν και αυτοί ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου !!
Πώς θα διαπραγματευτούμε όμως μαζί τους όταν σύμφωνα με διεθνείς εμπειρογνώμονες:
- Η χρεοκοπία και η αποχώρηση από το ευρώ είναι μάλλον αναπόφευκτες
- Οι πολιτικοί έχουν υποθηκεύσει την εθνική μας κυριαρχία .
Σε άλλη περίπτωση θα λέγαμε πως ευτυχώς , έχουν έγκαιρα φροντίσει να «θωρακίσουν» την χώρα με «υπερσύγχρονα» Γερμανικά υποβρύχια !
Ύστερα απ’ όλα αυτά , η τοποθέτηση τέως πρωθυπουργού στις πρόσφατες εξελίξεις είναι το λιγότερο εξοργιστικές καθώς ανάμεσα στα άλλα λέει πως, έφταιξαν οι πολίτες , γιατί ζητούσαν πολλές παροχές και ιδιαίτερες σχέσεις με την εξουσία και η πελατειακή πολιτική .
Κατά την θητεία του όμως , « άνθιζαν» οι αριθμοί και το χρηματιστήριο ( ποιος ξεχνά το ομώνυμο σκάνδαλο ; ) η ασύδοτη κατασπατάληση κρατικών και κοινοτικών πόρων, η πολιτική της μίζας και η ταπείνωση στα Ίμια. Για όλα αυτά έφταιξαν οι Έλληνες πολίτες ;
Οι επισκέπτες ελεγκτές πάντως στα υπουργεία μας, που θα επανέλθουν για έλεγχο, διαπίστωσαν την ύπαρξη ενός σκανδαλώδους κράτους. Βέβαια η καταπάτηση των δημοκρατικών θεσμών, η ανυπαρξία Δικαίου και η κατάλυση της δημοκρατίας, τους αφορά μόνο στο μέτρο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Για τους πιστωτές μας τους κερδοσκόπους, τους κατόχους Ελληνικών ομολόγων , ξένους και Έλληνες η Δημοκρατία , η αγάπη γι’ αυτόν τον τόπο και η φιλοπατρία είναι λέξεις με χρηστική μόνο σημασία.
Καλούμαστε λοιπόν εμείς οι Έλληνες πολίτες να φορτωθούμε την χρεωκοπία με περικοπές μισθών και συντάξεων και προοπτικές περαιτέρω μείωσης της αγοραστικής μας δύναμης ( αύξηση άμεσων φόρων ) , με αύξηση της ανεργίας και την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας, χωρίς σχέδιο ανάκαμψης .
Αν όχι τώρα, πότε θα απαιτήσουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας της διαφάνειας και δικαιοσύνης για να τιμωρηθούν οι ένοχοι βαρύτατων εγκλημάτων εις βάρος των πολιτών και της πατρίδας τους ;

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ

Δεν είναι μυστικό πως οι πολιτικοί είναι διεκπεραιωτές της εξουσίας που εκπορεύεται από τους υπεράνω αυτών στην ιεραρχία , πλουτοκρατικούς κύκλους, που δεν οφείλουν την «ανώτερη» θέση που καταλαμβάνουν στην αρετή τους.
Κατά τον Μπαλζάκ μάλιστα , πίσω από κάθε μεγάλη περιουσία, βρίσκεται κάποιο έγκλημα και για να πω το ίδιο πράγμα πιο απλά , κανείς δεν έγινε πάμπλουτος , βάζοντας στην άκρη ένα μέρος από τον μισθό ή το πενιχρό του μεροκάματο. Υποθέτω πως ο λόγος πρέπει να δοθεί στους μελετητές της ψυχολογίας, για να μας εξηγήσουν το βίτσιο των πάμπλουτων να προκαλούν αυτάρεσκα , λέγοντας όπως ο Γκόλντμαν ( της Goldman & Sachs ) , πως ξεκίνησε την καριέρα του σαν γυρολόγος …. ( Ίσως αν έλεγε για την συνέχεια της πορείας του, βγάζαμε κι εμείς κάποιο συμπέρασμα).
Ο μεγάλος πλούτος , οι εταιρίες, είναι επίσης γνωστό ότι επιστρατεύουν πολιτικά πρόσωπα, εκτός του ότι τα κατασκευάζουν ( για νάχουν το κεφάλι τους ήσυχο ) στα «εκκολαπτήρια» του Harvard και των άλλων συναφών ιδρυμάτων τους.
Εκεί δημιουργούνται οι καριέρες των πολιτικών και των στελεχών που κατευθύνουν τις επιχειρήσεις και το μέλλον του πλανήτη. Εκεί πλάθεται η ελίτ της εξουσίας , που ένας και μοναδικός της στόχος είναι , το ΧΡΗΜΑ και που για την αύξηση του κέρδους εκπαιδεύονται να κινούν ακόμη και απάνθρωπες διαδικασίες όπως πολέμους , πραξικοπήματα , τρομοκρατία, πτωχεύσεις κρατών κτλ, κτλ.
Η κυριαρχία του πλούτου πάνω στα καταναλωτικά αγαθά, ωχριά μπροστά στην εξουσία του πάνω στους θεσμούς , όταν μετατρέπεται σε πολιτική δύναμη . Οι πολιτικοί , ως διαχειριστές της εξουσίας του πλούτου, παίρνουν αποφάσεις που αφορούν την δραστηριότητα των εταιριών στη χώρα τους.
Ο λόγος τώρα, που δεν μπορεί να εκλεγεί βουλευτής ο κάθε κυρ- Παντελής ( που είναι «καθαρός» και πανέξυπνος) είναι πως δεν έχει πρόσβαση στον μηχανισμό διαφήμισης για να μάθουν όλοι ποιος είναι. Ο μηχανισμός φήμης χρειάζεται πολύ χρήμα για να κινηθεί , που μόνο οι πλουτοκρατικοί κύκλοι διαθέτουν , με αποτέλεσμα να εκλέγεται βουλευτής και να αναρριχάται στην εξουσία , ο έχων το «χρίσμα» ( εδώ βρίσκουμε άλλο ένα μεγάλο ατόπημα ή μάλλον τρικ της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας ). Ας επιστρέψουμε όμως στον κόσμο των εταιριών και ας πάρουμε για παράδειγμα , την Siemens. Τα δώρα ( οικοσκευές, laptopς κτλ ) προς πολιτικά πρόσωπα και υψηλόβαθμα στελέχη καθώς και η ύπαρξη ανοιχτών ! λογαριασμών εξόδων, αποδεικνύουν την εφαρμογή της πάγιας πρακτικής τους.
Κάθε έννοια , δημοκρατίας, σοσιαλισμού, ισονομίας, λαϊκής κυριαρχίας ! είναι απλά για λαϊκή κατανάλωση. Κατ’ επέκταση καταλαβαίνουμε πως η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία δεν είναι παρά ένα τέλεια διαρθρωμένο δίκτυο της Αγοράς. Υποπτευόμαστε βέβαια όλοι ότι η επίκληση της «Δημοκρατίας» από τις ΗΠΑ , κατά τις βομβαρδιστικές επιθέσεις εναντίον του Ιράκ και της Σερβίας , τις απειλές κατά του Ιράν και αλλού , δεν είναι παρά το χτίσιμο ενός άλλοθι , όπως ακριβώς ήταν οι περίφημες «παράπλευρες απώλειες» ( που έσπευσαν να δηλώσουν οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ στα ΜΜΕ, αμέσως μετά τον βομβαρδισμό των αμάχων Σέρβων , παραβιάζοντας το Δίκαιο του Πολέμου.
Η αποδόμηση της Ελλάδας δεν είναι πια προειδοποίηση μα γεγονός. Οι Ισλανδοί πολίτες τολμούν και απαιτούν να αποδοθούν ευθύνες σε αξιωματούχους μα και στον πρωθυπουργό της χώρας τους, για «πλημμελή εποπτεία» των οικονομικών θεμάτων. Οι Έλληνες πολίτες παρακολουθούν σκυφτοί και βουβοί το δράμα που εκτυλίσσεται, που είναι δείγμα αποδοχής της συνενοχής, γιατί η διαφθορά προχώρησε πολύ. Έτοιμοι λοιπόν για την νέα Οδύσσεια με τους ίδιους πολιτικούς στην οθόνη της TV να παίζουν τον ρόλο τους σαν να μην τρέχει τίποτα…

Ο Αυτοσκοπός του χρήματος

Πολλά έχουν δημοσιευθεί σχετικά με την σημερινή κατάσταση της χώρας μας , μα και πολλών άλλων , όμως ο Διεθνής Τύπος , πάντα στο πλευρό της Δύσης, προτιμά την σιγή για την ουσία των σύγχρονων προβλημάτων της ανθρωπότητας και την καθοδήγηση στην ομαλή και καθολική χειραγώγησή της για την διαμόρφωση της «παγκόσμιας κοινότητας». Η Δύση αναμφίβολα μπορεί να καυχάται για το βιοτικό της επίπεδο, τα επιτεύγματα και την οικονομική της «ευημερία» κι αν θέλετε για πολλά άλλα. Φέρει όμως την μεγάλη ευθύνη για την σημερινή αδιέξοδη κατάσταση, έχοντας εδραιώσει το χρήμα στο επίκεντρο του ανθρώπινου ενδιαφέροντος και επιθέτοντας βαριές αλυσίδες.
Έχουν αποτυπωθεί στο μυαλό μου τα λόγια ενός σοφού αρχηγού μιας Ινδιάνικης φυλής – εκτεθειμένα σε κάποιο μουσείο των ΗΠΑ – που καθώς έβλεπε να έρχονται τα «χλωμά πρόσωπα» , διέβλεπε το κακό που τα συνοδεύει και έλεγε για τις συμφορές που θα έφερναν… Η σαρωτική δύναμη μιας φιλόδοξης και σκληρής κάστας της Δύσης, ασκώντας μια χαρακτηριστικά αφομοιωτική επίδραση, είχε ήδη δημιουργήσει τον σύγχρονο «ευτελή» άνθρωπο και την νέα ιδεολογία, με επίκεντρο τον αυτοσκοπό του χρήματος και την ανάδειξη της οικονομίας. «Ηπιότεροι» πολιτισμοί , ανθρωποκεντρικές και παραδοσιακές κοινωνίες, που ζούσαν σε αρμονία με την φύση, εξουδετερώθηκαν και συνεχίζουν να απειλούνται όσες απέμειναν και δεν διακατέχονται από την ιδεοληψία της ακατάπαυστης συσσώρευσης πλούτου ή που απλά – μα δικαιωματικά- αγωνίζονται για να διατηρήσουν την διαφορετικότητά της καθημερινότητάς τους. Η αλαζονική αυτή Δύση σπεύδει να επιβάλει δια της βίας την «Δημοκρατία» και «θεσμούς» , έξω από τα ήθη και τα έθιμα των λαών για να «ολοκληρώσει» το έργο της. Ο έλεγχος της θέσης και του χώρου που καταλαμβάνουν οι λαοί και οι κοινωνίες των ανθρώπων, των πλουτοπαραγωγικών πηγών αλλά και των ίδιων των ανθρώπων , είναι κάποιοι από τους λόγους της ολοκληρωτικής επιβολής αυτής της Δύσης. Μέσα στο νοσηρό αυτό κλίμα υποθάλπεται η εγκληματικότητα , ο ναρκισσισμός , η πνευματική ένδεια , το δουλεμπόριο, κλπ.
Ας μην ξεχνάμε όμως , ότι υπήρξαν εποχές που ακόμη και σε πλούσιες και πολιτισμένες κοινωνίες της Δύσης και της Ανατολής, ο αυτοσκοπός του χρήματος και οι τράπεζες , ήταν κάτι άγνωστο μα και κατάπτυστο ! … Η φιλαργυρία , έλλειψη αυτοσεβασμού !
Η ιστορία δεν έχει τελειώσει . Μπορεί οι εξελικτικές διαδικασίες να είναι πολύ αργές όμως οφείλουμε να ψάξουμε και να βρούμε τον δρόμο, που έχασε ο άνθρωπος κατά την πορεία του και λοξοδρόμησε τόσο επικίνδυνα. Να κρατήσουμε αναμμένο έστω ένα κερί για να φωτίσει τις γενιές που μέλλονται για νάρθουν, για ένα νέο και διαφορετικό κόσμο.

Όσα παίρνει ο …. άνεμος !

Δεν υπάρχει κανένα ερώτημα πως φτάσαμε στην σημερινή επώδυνη θέση επαιτείας , με τον πρωθυπουργό να απολογείται διεθνώς ότι η χώρα μας έχει πέσει στα νύχια αρπακτικών κερδοσκόπων και να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας η επιλογή της Ε.Ε. ή του ΔΝΤ , που θα μας «διασώσει» . Ποιος πολίτης ή εκπρόσωπος της κοινωνίας δεν γνώριζε ποια θα ήταν η κατάληξη , όταν κάποιοι επί σειρά ετών λυμαίνονταν πλούτη που δεν τους ανήκαν , είχαν δημιουργήσει αφόρητο συνωστισμό ! Όλοι γνωρίζουμε τις αιτίες της αποτυχίας μας και αντιλαμβανόμαστε τις επιχειρούμενες προσπάθειες «αλληλοσυγκάλυψης», θαρρείς και φταίει κάποιος εξωγήινος.
Λένε ότι το ΔΝΤ θα μας επιβάλει την απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων - σίγουρα σε κανέναν δεν αρέσει να δέχεται εντολές και μάλιστα «έξωθεν» - αλλά και ποιος δεν αναρωτιέται για το υπεράριθμο του Δημόσιου τομέα, για θέσεις άνευ αντικειμένου , αποσπάσεις με μηδενικό νόημα κτλ. Χιλιάδες εισέρευσαν άνευ σχεδιασμού, διαθέτοντας ως μοναδικό προσόν την ψήφο τους. Πολλές φορές όχι μόνο δεν παρήγαγαν έργο αλλά υπήρξαν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του υγιούς ιδιωτικού τομέα και κατ’ επέκταση την ανάπτυξη της χώρας. Είναι σαφές από την άλλη ότι, όποιος «βοηθήσει» την Ελλάδα ( Ε.Ε. , ΔΝΤ η όποια άλλη πηγή ) θα εφαρμόσει την αφαίμαξη , όχι μόνο γιατί είμαστε μια ανυπόληπτη αποδιοργανωμένη χώρα , αλλά μια χώρα που δεν παράγει τίποτα.
Οι Έλληνες πολίτες υφίστανται ήδη τις συνέπειες των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων, ενώ οι ένοχοι και όσοι συσσώρευσαν άνομα πλούτη παραμένουν στο απυρόβλητο , πράγμα που χαράσσεται βέβαια στην συνείδηση του Έλληνα πολίτη . Κανένα φορολογικό νομοσχέδιο δεν μπορεί να εγγυηθεί την εξομάλυνση της κατάστασης, γιατί ακόμη κι αν ως εκ θαύματος έπαυε να υπάρχει η οικονομική κρίση της χώρας μας, είναι δεδομένο ότι στα ίδια θα καταλήγαμε και πάλι , αν συνεχίζαμε να ζούμε με τον τρόπο που επιτρέψαμε να μας καθοδηγήσουν. ( Γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι ήταν τυχαίο).
Οι Έλληνες πολίτες διψούν για οργάνωση, ανασύνταξη, δικαιοσύνη, ισονομία και όραμα. Ζητούν πίσω την χαμένη περηφάνια που χαρακτηρίζει τον Ελληνικό λαό που κερδήθηκε με σκληρούς αγώνες. Δεν θέλουμε να μας εκπροσωπούν άνθρωποι που θα παραδεχότανε , πως φύσηξε ο αέρας και πήρε την σημαία….
Εντέλει, δεν είναι η υλική φτώχεια , αυτό που μας φοβίζει…

Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

Χρόνια παρακολουθούμε την χώρα , να παραμένει «στον γύψο», σιδηροδέσμια καθεστωτικών αντιλήψεων. Γνωρίσαμε τον ξεπεσμό μιας νεόπλουτης , νεοελληνικής κάστας να προδίδει αξίες, αγώνες και ιδανικά, παρακαταθήκες των προγόνων μας. Εκπρόσωποι κάθε απόχρωσης ( σοσιαλίζοντες, εκσυγχρονιστές αριστεροί, νεοφιλελεύθεροι ) συμμετείχαν θάλεγε κανείς σε ένα Διαγωνισμό εκτέλεσης της θεαματικότερης κομπίνας. Κάποιοι ευρηματικοί νεωτεριστές επιδόθηκαν στο «κυνήγι μαγισσών» και την παραχάραξη της ιστορίας μας. Λέξεις όπως πατρίδα , σημαία, Έπος του ’40,κτλ ήταν το κακό που έπρεπε να ξορκιστεί, γιατί διέβλεπαν…. Εθνικιστικό κίνδυνο, ενώ τα τρωκτικά ( ντόπια και διεθνή )ροκάνιζαν ασταμάτητα τον εθνικό πλούτο .
Οι έντιμοι Έλληνες πολίτες από την άλλη , τυπικοί στις οικονομικές τους υποχρεώσεις όλα αυτά τα χρόνια, αγωνίζονταν να πολεμήσουν τα κακώς κείμενα του «Σοβιετικού τύπου» κράτους μας, αποκομίζοντας, επιεικώς, τον τίτλο του φαιδρού. Αυτό που έβρισκαν πάντα μπροστά τους ήταν η απουσία των θεσμών της Πολιτείας και πρώτα απ’ όλα της Δικαιοσύνης , πράγμα που ήταν διεθνώς γνωστό , συνεπώς και στους τυχοδιωκτικούς και κερδοσκοπικούς κύκλους κάθε είδους.
Οι αιρετοί εκπρόσωποι του Ελληνικού Κοινοβουλίου , επί αλλεπάλληλες τετραετίες χρήστες των εδράνων και ιδιαίτερων απολαβών, γνώριζαν τι συνέβαινε ( εξάλλου κάποιοι εξ’ αυτών ήταν πρωταγωνιστές της διαφθοράς). Είναι λυπηρό ότι ακόμη και σήμερα , συνεχίζει να τους χαρακτηρίζει η αναλγησία και η έλλειψη ευθυκρισίας και ευθιξίας. Κάποιοι συνάδελφοί τους στην Άπω Ανατολή θα είχαν κάνει χαρακίρι . Αρνούνται την απόδοση ευθυνών σαν να πρόκειται για λάθος χειρισμούς της ατομικής τους επιχείρησης . Θεωρούν ότι πρέπει να συνεχίσουν να μην διώκονται νομικά για ότι κι αν κάνουν, γιατί έτσι… αποφάσισαν !
Οι Έλληνες πολίτες «βγαίνουν» ταπεινωμένοι από αυτήν την μακροχρόνια περιπέτεια , χωρίς ακόμη να γνωρίζουν το μέγεθος της ήττας….. ( Μήπως έχουν εκχωρήσει οι αιρετοί μας εκπρόσωποι ,κομμάτια της Ελληνικής επικράτειας, όπως «Γκρίζα» νησιά και Θράκη, τον ορυκτό πλούτο, την γεωστρατηγική μας θέση;)
Το σίγουρο είναι ότι η Δικαιοσύνη πρέπει εσπευσμένα να δραστηριοποιηθεί για να τιμωρήσει αμείλικτα τους υπαίτιους των εγκλημάτων, καθώς Η Ελλάδα ,σύμφωνα με επίσημες πρωθυπουργικές δηλώσεις , βρίσκεται σε οικονομικό πόλεμο. Συνεπώς όχι μόνο δεν υπάρχουν περιθώρια ατιμωρησίας και υπεκφυγών, αλλά οι φταίχτες πρέπει να τιμωρηθούν σκληρά. Μόνο η Δικαιοσύνη έχει τη δύναμη να φωτίσει το επερχόμενο βαθύ σκότος δίνοντας ελπίδα για την αναγέννηση.

Ο αποπροσανατολισμός της δυναμικής των πολιτών

Όταν οι συνέπειες κάποιων επενδύσεων είναι καταστροφικές και μας απειλούν , είναι καθήκον αλλά και δικαίωμα των τοπικών αρχών και της τοπικής κοινωνίας, να διαφυλάξουμε τον τόπο μας. Τα χρυσωρυχεία και ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς – Αλεξ/πολης υπάγονται σε αυτή την κατηγορία επενδύσεων, που δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για την Θράκη και το Αιγαίο. Είναι λογικό να ανησυχεί και να αγωνιά ο Νομάρχης Έβρου , κος Ζαμπουνίδης, έστω και ως προς τα χρυσωρυχεία μόνο. Καλεί λοιπόν , την τοπική κοινωνία να συμμετέχει δυναμικά για να αποτρέψει την προσπάθεια που γίνεται από την εταιρεία χρυσού ( κουβέντα για τον αγωγό ).

Οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν όσα διαδραματίζονται στη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία και ως εκ τούτου , καμία χώρα που παρέχει δίοδο σε πετρελαιαγωγούς δεν ευημερεί καθώς:

-Ο αγωγός εύκολα «στοχοποιείται» και συχνά γίνεται θύμα δολιοφθοράς. Πριν λίγες μέρες στη Νιγηρία , η μεγαλύτερη ένοπλη οργάνωση της χώρας ανακοίνωσε ότι δεν είναι άμεσα υπεύθυνη για την δολιοφθορά σε αγωγό πετρελαίου.

-Η υψηλού κόστους και ρίσκου επένδυση , της μεταφοράς πετρελαίου με αγωγούς έχει αξιώσεις παρεμβατικότητας στα εσωτερικά μιάς χώρας ακόμη και ένοπλης.

-Η ύπαρξη εθνικοθρησκευτικών ιδιαιτεροτήτων ( όξυνση , επινόηση αυτών κτλ) γίνονται αντικείμενο μελέτης και αξιολόγησης για την εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που παρέχουν.

-Σύνηθες φαινόμενο είναι η δημιουργία τοπικών ελίτ

-Σοβαρό ζήτημα της ακαταλληλότητας της Θράκης και πιο συγκεκριμμένα , της επιλογής της κατάληξης του αγωγού στην Αλεξ/πολη είναι ότι, προσβάλει την Σύμβαση Ramsar , που προστατεύει το Δέλτα του Έβρου.

Οι πολίτες της Θράκης , ως γνωστόν , κάνουν αγώνες εδώ και χρόνια για να αποτρέψουν την εγκατάσταση των χρυσορυχείων , του πετρελαιαγωγού, των διϋλιστηρίων και λοιπών εγκαταστάσεων που σχεδιάζουν ενδιαφερόμενες εταιρείες. Η προτροπή λοιπόν του κύριου Νομάρχη, για δυναμική κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας ,δεν είναι παρά ένα λεκτικό παιχνίδι εντυπώσεων και αποπροσανατολισμού.

Στην ουσία , αν και αδιανόητο, οι Τοπικές Αρχές γυρίζουν την πλάτη στους δημοκρατικούς θεσμούς και τους πολίτες της Θράκης που ζητούν την διενέργεια Δημοψηφίσματος.

Θεωρούν τους εαυτούς τους σοφούς ή τους πολίτες της Θράκης ανώριμους;

Το Δημοψήφισμα είναι βασική προϋπόθεση της αποτελεσματικής και ασφαλούς λειτουργίας της Λαϊκής Κυριαρχίας και εφαρμόζεται κατ’ επανάληψη σε προηγμένες Ευρωπαϊκές Δημοκρατίες.

Καλό είναι να συντάσσονται οι Τοπικές Αρχές με το γράμμα του Νόμου, γιατί από κεί πηγάζει η δυναμικότητα των πολιτών ( είναι και το θεμιτό ) καθώς και η αποσαφήνιση του ρόλου των Τοπικών Αρχών , που σαφώς δεν είναι η άσκηση κατοχής στην περιφέρεια δικαιοδοσίας του.

Der Weg, der am Haus von Eminé vorbeiführt, das Feld von Samel kreuzt und die Weiden der Schäfer durchschneidet…

Die bewaffneten Auseinandersetzungen um die Kontrolle der Erdöl- und Erdgaslager und der Pipelines, also der heutige Krieg um die Energiequellen ist es, der den Nationalismus und den Fundamentalismus schürt und den Terrorismus begünstigt.
Den Bewohnern der Länder, die das Unglück haben, zu den umkämpften Zonen zu gehören, bleibt nichts anderes übrig, als sich eine neue Heimat zu suchen. Zahlreiche von ihnen büßen allerdings auf dem Weg ins »Land der Verheißung« ihr Leben ein. Sie werden in Lastwagen, kleinen Schiffen und Booten zusammengepfercht, nachdem die modernen Sklavenhändler ihnen ihren letzten Cent aus der Tasche gezogen haben. Griechenland, das in unmittelbarer Nachbarschaft der lichterloh brennenden Gebiete liegt, ist aufgefordert, den hohen Preis für die Aufnahme dieser »Energieflüchtlinge« zu zahlen, während die übrigen Länder der EU oder Russland, die USA und alle anderen direkt involvierten Mächte in eine andere Richtung blicken.
Häufig ist in diesem Zusammenhang von Schachfiguren die Rede, die auf dem internationalen Schachbrett hin und her geschoben würden, als handele es sich um leblose Objekte. In Wirklichkeit verlaufen die Horizontalen, die Vertikalen und die Diagonalen des Spielfelds am Haus von Eminé vorbei, führen über das Feld von Samel und kreuzen die Weideplätze der Nomaden. Die Unverschämtheit derjenigen, die sich schiebend und zerrend über den Besitz und die Alltäglichkeit dieser Menschen hinwegsetzen und ihr Recht auf Leben blutig mit Füßen treten, bietet ein Bild der Barbarei, das für die Zukunft nichts Gutes hoffen lässt.
Der Niedergang und die Verelendung der Massen wird von der Geschichte zu den Folgen der Auflösung der Gesellschaftssysteme des Sozialismus und Kapitalismus gerechnet werden, deren erstes Ziel der Gewinn und nicht der Mensch ist.

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ

Οι συνέπειες της πολιτικής των κυβερνήσεων των τελευταίων τριάντα ετών και οι επιπτώσεις στη χώρα ήταν, κατά γενική ομολογία, καταστροφικές. Θα μπορούσαμε, με λίγη φαντασία ,να τις παρομοιάσουμε με τις συνέπειες των ληστρικών επιδρομών των σιδερόφρακτων ιπποτών της Δύσης.
Για να ξετυλίξουμε το νήμα, μπορούμε να ξεκινήσουμε την παράλληλη εξιστόρηση, από την ύπαρξη ενός καλά οργανωμένου σχεδίου , κατασκευασμένο από ισχυρούς οικονομικούς κύκλους και για την πραγματοποίησή του θα ενεργοποιούσε τους «αιρετούς» εκπροσώπους μας στην Βουλή των Ελλήνων. Άλλοτε έφερνε την σφραγίδα της μεσαιωνικής Παπικής εξουσίας και υποκινούσε τους φεουδάρχες της Δύσης. Με την υλοποίηση του σχεδίου, μεγάλα κομμάτια γης , σημαντικά λιμάνια ή νησιά, τίτλοι, οφίκια και παλάτια, χρυσάφι, τιμαλφή, χρήματα και άϋλοι τίτλοι, θα έπεφταν στα χέρια τους.
Για την απαραίτητη μαζική συμμετοχή , ο Πάπας επινόησε ως κίνητρο, την άφεση αμαρτιών με την συμμετοχή στον ιερό πόλεμο κατά των απίστων και σχισματικών. Η υλική ανταμοιβή δεν ήταν άλλη από το δικαίωμα στη λεηλασία. Στην σύγχρονη εποχή η ιδεολογία θα υποκαθιστούσε την θρησκεία ως ξεπερασμένη. Μια κοσμοθεωρία που κατά το επικρατέστερο καταλήγει σε « -ισμός » και κανείς δεν έχει βέβαια αντίρρηση να την προσεγγίσει θεωρητικά. ( Απλά στην πράξη διαπιστώνουμε ότι ο άνθρωπος συνεχίζει να μη κατέχει την πρωταρχικής σημασίας θέση που αρμόζει ). Μια θέση στο δημόσιο και λίγη λούφα ήταν ικανοποιητικό κίνητρο για να εξαγοραστούν οι μάζες και να διαμορφώσουν τον κυβερνητικό στρατό που θα τα σάρωνε όλα στο πέρασμά του.
Οι επίδοξοι πλιατσικολόγοι επιβιβάζονταν στα πλοία, με τα λάβαρα υψωμένα να κυματίζουν και το σημείο του Σταυρού στα στήθη τους. Οι πλαστικές σημαίες ανεμίζουν στις γεμάτες πλήθη σύγχρονες πλατείες. Οι ιερείς έψελναν γνωστούς ύμνους με την συνοδεία σαλπίγγων και τυμπανοκρουσιών. Η ατμόσφαιρα έπρεπε να δονείται από τις εκκωφαντικές ιαχές , τα προστάγματα, τα συνθήματα, τις κραυγές και τους διθυράμβους, ενώ τα Carmina Burana κάνουν τις ψυχές να ριγούν.
Ερχόμενοι στη Κων/πολη , φτάνοντας στον σκοπό τους την Άλωση της εξουσίας , όλοι καταλαμβάνονταν από αμόκ για να επιδοθούν σε λεηλασίες και να αποκτήσουν το «μερίδιο που τους ανήκε» .
Θα επακολουθούσε ένα τεράστιο πλιάτσικο και θα χυνόταν πολύ μελάνι γι αυτό στην Ιστορία. Οι στρατιώτες του Χριστού , της Αλλαγής, οι επόμενοι συνεχιστές του πλιατσικολογήματος , απέκτησαν αμύθητα πλούτη.
Πολλά νησιά του Αιγαίου έγιναν υποτελή της Βενετίας και της Γένοβας. Δεν γνωρίζω τι θα συμβεί στη συνέχεια μ’ αυτά τα νησιά και το Αιγαίο. Το πρόβλημα συνεχίζει να υπάρχει …. Στην άλλη μεριά του Αιγαίου βρίσκονται οι νεοοθωμανοί , που καραδοκούν , να μετακινηθούν όλο και πιο δυτικά, όπως οι νομάδες πρόγονοί τους.
Κάπου εδώ τελειώνει η αναδρομή μας, αλλά για να μπορούμε να πούμε ότι η τριαντάχρονη λαίλαπα ήταν ένα κακό όνειρο, πρέπει να ξυπνήσουμε.
Οι καταχραστές και σαλτιμπάγκοι πρέπει να τιμωρηθούν.
Πρέπει να καταργηθεί, λόγω ανωριμότητας, η ασυλία των βουλευτών και η παραγραφή των αδικημάτων. Πρέπει να προωθηθεί η επίσπευση των δικαστικών διαδικασιών χωρίς αναβολές. Οι Έλληνες απαιτούν Δικαιοσύνη και δεν είναι διατεθειμένοι να δοθούν άλλα συγχωροχάρτια.
Η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων είναι η μόνη ελπίδα για την Ελλάδα.

Ο Καλός , ο Κακός και το πετρέλαιο

Τα συλλαλητήρια και οι διαδηλώσεις στο Ιράν είναι μια επαναλαμβανόμενη πρακτική που σηματοδοτεί την «αλλαγή» εξουσίας, αφού ο χώρος του Περσικού κόλπου μετατράπηκε σε πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ Αγγλίας και Ρωσίας. Από τις αρχές του 19ου αιώνα οι δύο δυνάμεις επεδίωκαν να εγκατασταθούν στο Ιράν , εμποδίζοντας κάθε Γερμανική πρόσβαση . Όταν δε οι μυστικές διαβουλεύσεις για τον διαμελισμό της «λείας» δεν τελεσφόρησαν, ξέσπασε ο Α’ παγκόσμιος Πόλεμος.
Μετά το τέλος του πολέμου αυτού κι ενώ συνεχιζόταν η Αγγλική και Ρωσική επεμβατικότητα , ο Σάχης της Περσίας επέλεξε να αναθέσει την διαχείριση των πετρελαίων , για λογαριασμό της χώρας του, σε Γερμανούς τεχνικούς με αποτέλεσμα να προκύψει ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος , γιατί οι σύμμαχοι δεν θα επέτρεπαν , να πέσουν τα Ιρανικά πετρέλαια στην Χιτλερική Γερμανία.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι συνασπισμένοι νικητές Στάλιν- Τσώρτσιλ -Ρούσβελτ επέλεξαν την Τεχεράνη, για την Συνδιάσκεψη κορυφής ώστε να αυτοπροσδιοριστούν επίσημα προστάτες του Ιράν και όχι μόνο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 1947 οι Άγγλοι παραχώρησαν την θέση τους στις ΗΠΑ και έκτοτε αυτή που θα αναλάμβανε να κινεί τα νήματα και να διαμορφώνει καταστάσεις θα ήταν η CIA. Αρκετό αρχειακό υλικό έχει βγει στο φως της δημοσιότητας, ώστε να αντιλαμβανόμαστε την ροή της Ιστορίας χωρίς να κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε ως συνωμοσιολόγοι. Σάχης της Περσίας λοιπόν είναι ο Ριζά Παχλαβί Β’ ενώ ο Χομεϊνί καιροφυλακτεί, ο οποίος μετά από τις καθιερωμένες διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας του Σάχη , επιβάλλει την παρουσία του και την θεοκρατική δικτατορία.
Θα μεσολαβήσει ο Ιρακινοϊρανικός πόλεμος, στον οποίο σύρθηκε ο Σαντάμ Χουσεϊν , αφήνοντας πίσω του αθώα θύματα και συντρίμμια και στις δύο χώρες με τα εθνικοποιημένα πετρέλαια ενώ οι ΗΠΑ εφοδιάζουν με πολεμικό εξοπλισμό και τους δύο αντιμαχόμενους ! σε αυτόν τον καλοστημένο πόλεμο αλληλοεξόντωσης.
Σε δεύτερο χρόνο οι ΗΠΑ θα αρχίσουν να κατηγορούν το Ιράν , ότι σκοπεύει να κατασκευάσει όπλα μαζικής καταστροφής υπονομεύοντας την παγκόσμια ειρήνη ! Η ίδια κατηγορία είχε αποδοθεί πρωτύτερα , ως γνωστό, στο Ιράκ, πράγμα που ποτέ δεν επιβεβαίωσαν οι ελεγκτές του Ο.Η.Ε. με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να πληρώσουν την εντιμότητα με την ίδια τους την ζωή
( πάντα υπάρχουν οι αφανείς ήρωες ).
Ορθά κοφτά, οι Η.Π.Α. απαγορεύουν στο Ιράν να κάνει διαχείριση του «Εθνικού» του πλούτου κλείνοντας συμφωνίες αμοιβαίου ενδιαφέροντος και ασκούν πιέσεις απειλώντας και τις χώρες που επιδιώκουν συνεργασία με το Ιράν , ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή , η νατοϊκή μηχανή στρατοπεδεύει εκεί δίπλα στο γειτονικό Αφγανιστάν, εδραιώνοντας με τον τρόπο αυτό την θέση των ΗΠΑ στη καρδιά της Κεντρικής Ασίας, συντηρώντας τον πόλεμο.
Ο διεθνής τύπος σιγοντάρει υποτελώς όλα όσα συμβαίνουν , διασκορπίζοντας ψευδείς και παραπλανητικές πληροφορίες, για να σταθώ στην ποταπότερη εξ αυτών , περί χωρών – συμπεριλαμβανομένου του Ιράν - «του άξονος του κακού» , για την χειραγώγηση και τον εγκλωβισμό της διεθνούς κοινής γνώμης. Άραγε γνωρίζουν ότι η δοξασία περί του Καλού και του Κακού γεννήθηκε σε αυτή την χώρα πριν την υιοθετήσουν ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός ; ( ο κακός Θεός Αριμάν βγαίνει μέσα από τον καλό Θεό Άχουρα Μάζδα ).
Οι σημερινές διαδηλώσεις στο Ιράν , για άλλη μια φορά επιβεβαιώνουν την πρόθεση της Δύσης να επέμβει «ρίχνοντας» την νόμιμη Ιρανική κυβέρνηση, συνεπώς το Ιρανικό καθεστώς , έχει κάθε λόγο να απορρίπτει κάθε αίτημα για περισσότερη ελευθερία, έχοντας ως πρόφαση τις ΗΠΑ. Δυστυχώς θύματα αυτής της πολιτικής για άλλη μια φορά είναι οι πολίτες του Ιράν.
Μια χώρα που διαθέτει το 10% των παγκοσμίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων και προφανώς δε σκοπεύει να τα χαρίσει κανενός. Η εφαρμοσμένη πρακτική των ΗΠΑ στο γειτονικό Ιράκ, όπου ασκούν Κατοχή για να λεηλατούν την μοναδική πηγή πλούτου της χώρας, δίνει τη δύναμη στην Ιρανική κυβέρνηση να κρατάει γερά την θέση της.
Για φανταστείτε την αντίδραση της Δύσης, σε αμυντική θέση και ενώπιον συλλαλητηρίων που στοχεύουν στην ανατροπή του καθεστώτος της.Οι αυτοκρατορίες, νομοτελειακά , καταρρέουν από το ίδιο τους το βάρος και το τέλος όσο και να παραταθεί, είναι αναπόφευκτο.