Σε κάθε στάδιο της ανθρώπινης πορείας υπήρχαν διεφθαρμένες κυβερνήσεις και εγκληματίες όμως δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι, πίσω από την δυστυχία , τα εγκλήματα και την υποταγή, υπήρχαν πάντα εκατομμύρια έντιμων και αντρείων ανθρώπων που μόχθησαν για το καλό, με οποιοδήποτε κόστος. Η πορεία αυτή υπήρξε συγκρουσιακή καθώς όπως γνωρίζουμε συνοδεύτηκε από εξεγέρσεις και επαναστάσεις που , αρκετές φορές σε συνθήκες κορύφωσης , συνέβαλαν στην ανατροπή του συστήματος που παραβίαζε την ισορροπία και συντηρούσε την κατάφορη αδικία.
Για άλλη μια φορά στις μέρες μας λοιπόν , διανύουμε μια παγκόσμια οικονομική και πολιτική κρίση, με χαοτικά και αδιέξοδα χαρακτηριστικά που ταρακουνάει συθέμελα την ανθρωπότητα. Υποπτευόμαστε , ωστόσο, ότι η γνωστή οργάνωση του κόσμου δεν μπορεί να διαρκέσει άλλο, όποια μορφή και αν επινοεί. Δεν παύει βέβαια να διατηρεί ακόμη την ικανότητα να προκαλεί αλύπητα την ανθρωπότητα και να λεηλατεί ακόμη και αυτονόητα και κοινά για όλους αγαθά της Γης, διατηρώντας την παθογένεια της συσσώρευσης. Μέσα σε ένα τέτοιο νοσηρό κλίμα, για κάποιες κοινωνίες, έρχεται η ώρα της επαλήθευσης του πρώτου μαθήματος Βιολογίας στην Ιστορία, τον Ανταγωνισμό και την Επιβίωση. Σύμφωνα με τον ανελέητο αυτό νόμο της φύσης οι οργανισμοί με λιγότερες ικανότητες, πνευματική ανεπάρκεια και κακή φυσική κατάσταση υποκύπτουν στον ισχυρότερο. Ως εκ τούτου, η αδύναμη και ξεμοναχιασμένη ελληνική κοινωνία, εξαιτίας της διαφθοράς και της επερχόμενης παραλυσίας, αποτελεί σήμερα το έδεσμα που θα χορτάσει την πείνα των αρπακτικών. Είναι όμως συγχρόνως και η στιγμή που, όπως κάθε θυματοποιημένη κοινωνία, έχει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει πως, σε συνθήκες πλήρους ελευθερίας κυριαρχεί η ανισότητα- αυτό δηλαδή που κοινώς αποκαλείται νόμος της ζούγκλας- και πως μοναδική διέξοδο για την αποκατάσταση της ισορροπίας αποτελεί η μάχη για την επικράτηση κανόνων Δικαίου και την εξάπλωση της παιδείας.
Αξίζει εν τούτοις να παρατηρήσουμε πως οι πρακτικές των ασύδοτων οικονομικών κύκλων παραβιάζουν θεμελιώσεις τακτικές επικράτησης , επιλέγοντας την ολοκληρωτική λεηλασία, την διάλυση και την καταστροφή. Ο σοφός στρατηγός, όπως έχει σημειωθεί από κλασσικούς θεωρητικούς του πολέμου, πρέπει να καθορίζει πόσο θα λεηλατήσει και να γνωρίζει πως κινδυνεύει να χάσει την μάχη αν πέσει στην παγίδα της αλαζονείας. Ένας λαός που χάνει τα πάντα αποκτά αυτογνωσία, ξέρει τι πρέπει να υπερασπίσει και δεν διστάζει να ακολουθήσει απρόβλεπτα μονοπάτια.
Δεν είναι περίεργο λοιπόν που το πλήθος στις πλατείες συζητάει για την άμεση Δημοκρατία και επιβεβαιώνει πως η παρουσία του εκεί - ιδιαίτερα σε μια πλατεία που φέρει τιμητικά το όνομα του Συντάγματος - αποτελεί πράξη ακύρωσης των εκπροσώπων του. Υποθέτω βέβαια πως οι τελευταίοι, λαβαίνουν καθημερινά το μήνυμα της απαξίωσης και της περιφρόνησης από ένα λαό ενωμένο, απαλλαγμένο από πολιτικές προτιμήσεις και κομματικές ταυτότητες, αναδεικνύοντας μια νέα δυναμική. (Η διαφυγή τους μάλιστα κατά τόπους επιτυγχάνεται με ισχυρή δύναμη κρανοφόρων, ενώ τα αυγά και τα γιαούρτια πέφτουν βροχή) .
Γνωρίζουμε ότι τα πράγματα θα εξελίσσονται αναπόφευκτα προς το χειρότερο καθώς θα βλέπουν το φώς της δημοσιότητας οι συνέπειες της εγκληματικής διοίκησης ιδιαίτερα δε σε συνάρτηση με την «κακή» γειτονία. Δυτικοί παρατηρητές πάντως και οικονομικοί αναλυτές ( αδιάφορο αν διατελούν στην υπηρεσία νομισματικών ή άλλων κύκλων συμφερόντων) έχουν ήδη σχολιάσει αρνητικά την στάση της ελληνικής κυβέρνησης που δεν μπήκε στον κόπο διαπραγμάτευσης ! θέτοντας έτσι και εκείνοι, πλαγίως, θέμα προδοσίας και υποταγής άνευ όρων.
