Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

   Η ακύρωση των διεθνών Συμφωνιών, όπου βασίζονταν το διεθνές σύστημα, στήριξε την απελευθέρωση των αγορών και την αναζωπύρωση των φιλοδοξιών για παγκόσμια κυριαρχία. Το ιστορικό της επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού, με εργαλείο την τρομοκράτηση και την επακολούθηση κάθε είδους μεταρρυθμίσεων και υφαρπαγής πλούτου, αποτελεί ένα μοτίβο που άρχισε να εφαρμόζεται πριν καλά-καλά λήξη η μεταπολεμική ισορροπία του τρόμου.

     Δεκαετίες τώρα η νεοφιλελεύθερη σκέψη επινοεί και εφαρμόζει χίλια-δυό τεχνάσματα για την κλοπή του πλούτου των λαών και το καταφέρνει άλλοτε με την χρήση της τρομοκρατίας  ή της πολεμικής μηχανής, επιβάλλοντας μάλιστα την ανάγκη «ασφάλειας» δηλαδή των, προηγμένης τεχνολογίας, μέσων  παρακολούθησης και ελέγχου των πολιτών και επιτυγχάνοντας την άνθιση της βιομηχανίας του τρόμου κι άλλες φορές  με την παραποίηση στατιστικών στοιχείων , την αιμορραγία κεφαλαίων, την πιστωτική ασφυξία, την επιβολή τεχνητών κρίσεων κτλ ασκώντας και πάλι βία, ενός άλλου είδους.

      Όλα αυτά αποτέλεσαν την κεντρική ιδέα της προεκλογικής εκστρατείας του πρωθυπουργού αλλά, όπως φαίνεται, δεν αρκεί  η γνώση ή ο τετραγωνισμός της λογικής όταν λείπει η ψυχή. Κατά συνέπεια ο κ. Τσίπρας δεν θα ήταν ο επαναστάτης του ευρωπαϊκού νότου αλλά ο μοιραίος πρωθυπουργός που, στο όνομα μιας «καθαγιασμένης» αλλά αποτυχημένης ευρωπαϊκής ιδέας ( της οικονομικής σύγκλισης και της διαμόρφωσης κοινής πολιτικής στα μεγάλα ζητήματα ) και δαιμονοποιώντας το Grexit θα υπέγραφε άλλη μία μνημονιακή συμφωνία, αφήνοντας άφωνους όσους τον ψήφισαν, συνεχίζοντας μάλιστα ακόμη να χαρακτηρίζει αριστερή την πολιτική του!

      Έτσι λοιπόν οι «δανειστές» συνεχίζουν το έργο τους και μάλιστα, ενώ οι πολίτες χάνουν το δικαίωμα πρόσβασης στα αποταμιευμένα χρήματά τους, -κόπους μιας ζωής- και οι έλληνες επιχειρηματίες την ελευθερία να κινηθούν συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, εκείνοι επιδίδονται στην ιδιοποίηση των κρατικών δομών και στην λαφυραγώγηση του πλούτου της χώρας και του δημόσιου τομέα. Στα πλαίσια της ληστρικής αυτής επιδρομής, μας προέκυψε η ανακεφαλαιοποίηση και ο έλεγχος πολύ περισσότερου του 50%  της Τράπεζας Πειραιώς από ξένα funds ή από ντόπια αρπακτικά , δεν έχει σημασία. Άλλωστε το πέπλο μυστηρίου συνεχίζει να κρύβει τα πρόσωπα των κερδοσκόπων και να καλύπτει το διεθνές σύστημα ανομίας και πρόκλησης ανισοτήτων, ενώ τα συνταγματικού τύπου ερωτηματικά, όλο και πληθαίνουν. Με άλλα λόγια, η απώλεια ελληνικής γης με την παράδοση καλλιεργήσιμης γης σε άγνωστα χέρια, η αποξένωση των αγροτών από την γη τους και η αναμενόμενη προλεταριοποίησή τους, σε συνδυασμό με όλα όσα έχουμε μέχρι τώρα χάσει,  επιβεβαιώνουν ότι βαδίζουμε συντεταγμένα με τον νεοφιλελεύθερο βηματισμό, ενώ έχουμε μία  αριστερή κυβέρνηση!

     Επειδή όμως πρόκειται για ένα άθλιο αστείο και η ελληνική ιστορία βάλλεται  χρόνια τώρα από τον συγκεκριμένο κι έναν ευρύτερο κεντροαριστερό πολιτικό χώρο, οφείλουμε να τους αντιπαραθέσουμε πώς, ακόμη κι αν διαφωνούμε ιδεολογικά,  η αριστερά ήταν πάντα μαχητική κι έβγαζε Μπελογιάννηδες αλλά και ότι οι πραγματικοί αριστεροί αρνούνταν να υπογράψουν, με κίνδυνο της ζωής τους, γιατί θεωρούσαν ατιμωτική την ρετσινιά του δηλωσία. Πως υπάρχουν αλήθειες που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση και ιστορικά συμπεράσματα που η ιστορική μας ανεπάρκεια μας εμποδίζει να προσεγγίσουμε. Συνεπώς θα ήταν σοφότερο για τον κ. πρωθυπουργό, γιατί η γλώσσα, κατά πώς λένε, δεν είναι ένα απλό αράδιασμα από λέξεις,  να εγκαταλείψει τους νεολογισμούς του, πως αποφάσισε να υπογράψει παρά να γίνει ο «ήρωας μιας βραδιάς» και παραποιώντας την σημασία των λέξεων να μας παρασύρει σε παιδαριώδεις συζητήσεις, την στιγμή που οι «δανειστές» και τα γεράκια, όχι μόνο επιδίδονται στο ληστρικό τους έργο, αλλά χρησιμοποιούν και το βήμα της Βουλής μας. Σε ότι τους αφορά άλλωστε ξέρουμε ότι,  τους αρκεί οι πολιτικοί που δεν κυβερνούν  να φαίνονται ότι κυβερνούν κι ακόμη καλύτερα να είναι «αριστεροί» που συμβάλλουν στην επικράτηση της παγκόσμιας καταναλωτικής κουλτούρας αποκομμένοι από τους αγώνες, τις παραδοσιακές αξίες  και το ιστορικό τους παρελθόν.

     Κι όλα αυτά τα περίεργα συμβαίνουν γιατί εκείνοι έχουν στο στόχαστρο το μυαλό μας, σκοπεύοντας στην αποδόμηση της νόησης και της προσωπικότητάς μας μέχρις ότου ανήμποροι και υποδουλωμένοι παραδεχτούμε πως ζούμε το τέλος της ιστορίας, που εφηύραν τα νεοσυντηρητικά σαΐνια, μετατρέποντας τα πολιτικά πράγματα σε αγορές και μάλιστα απορυθμισμένες.               

Η ΣΚΥΤΑΛΟΔΡΟΜΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

   Πριν αλλά και μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους όλοι γνωρίζαμε  ότι τα διαχειριστικά εγκλήματα εις βάρος της χώρας μας και η υπογραφή των μνημονίων αποτελούν αξιόποινες πράξεις κατά του δημοσίου συμφέροντος για τις οποίες τα «δεξιά» κόμματα ή, αν θέλετε, κόμματα με «δεξιές» πολιτικές φέρουν την ποινική ευθύνη. Όμως, πριν καλά-καλά προλάβει να στεγνώσει το πύρινο αντιμνημονιακό μελάνι, μάς προέκυψε μία κυβέρνηση, πρώτη φορά, «αριστερή» να υπογράφει άλλο ένα μνημόνιο.

   Το γεγονός βέβαια αυτής της ανατροπής  άφησε άναυδη την ελληνική κοινωνία, όπως ακριβώς άλλωστε αρμόζει σε ένα καθώς-πρέπει πειραματόζωο, για να σας υπενθυμίσω την λέξη εκείνη με την οποία χαρακτήριζε την χώρα μας ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τον προεκλογικό του αγώνα. Με λίγα λόγια, αποκτήσαμε μία «αριστερή» κυβέρνηση η οποία, μετά το ανέλπιστο ΟΧΙ του ελληνικού λαού, θα ζητούσε μία δεύτερη ευκαιρία ( κουβέντα για την απλή αναλογική ) για να αποδείξει ότι μπορεί και αυτή να ευθυγραμμιστεί με τις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές αντιλήψεις. Διότι είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης με την λήψη μέτρων ελεημοσύνης προς ένα λαό, που του έκλεψαν τα συνταξιοδοτικά του ταμεία, δεν μπορεί να αποτελεί την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε μία νεοφιλελεύθερη και μία αντι-νεοφιλελεύθερη πολιτική και μάλιστα όταν δεν έχει παραπεμφθεί κανείς στην δικαιοσύνη. Πόσω δε μάλλον όταν η φιλανθρωπία και οι δωρεές όχι μόνο δεν μας αρμόζουν αλλά και όταν οι πρακτικές αυτές αποτελούν εργαλείο για την επίτευξη άλλων στόχων, που ίσως αδυνατούμε να αντιληφθούμε. Όμως, τούτη την φορά, θα αποφάσιζε ένας βαθύτατα τραυματισμένος και παραπλανημένος λαός.

   Η νέα «αριστερή» κυβέρνηση λοιπόν, που δείχνει να έχει ξεχάσει πως η δικαιοσύνη δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί επιλεκτικά και κατά την βούληση άλλοτε ντόπιων και άλλοτε ξένων συμφερόντων, είναι πλέον φανερό ότι έχει πάρει την σκυτάλη για να συνεχίσει προγράμματα που «έτρεχαν» στον αγώνα του γενικότερου σχεδιασμού με στόχο τις περικοπές κοινωνικών δαπανών και την κατάργηση του κράτους πρόνοιας, τις ιδιωτικοποιήσεις και την κρατική απορρύθμιση, με την ανάθεση βασικών λειτουργιών του κράτους σε εξωτερικούς συνεργάτες. Με άλλα λόγια, αφού εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, ακολούθησε την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που, ανάμεσα σε πολλά άλλα, έχει ως στόχο και την μετατροπή των σχολείων σε ιδρύματα που τα διευθύνουν νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες, την εξάλειψη του δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης, την ένταξη δηλαδή της παιδείας στο γενικότερο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο, που τόσο πολέμησε κατά τον προεκλογικό αντιπολιτευτικό της αγώνα.

Χαρακτηριστικό δε παράδειγμα που τεκμηριώνει την πολιτική αυτής της κυβέρνησης αποτελούν τα έγγραφα που αποστέλλει το υπουργείο παιδείας, έρευνας και θρησκευμάτων σε όλα τα σχολεία της χώρας, προς αποδοχή δωρεών εκ μέρους διαφόρων ιδρυμάτων, επιτρέποντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ανάμειξη ιδιωτικών συμφερόντων στο δημόσιο βίο της χώρας. Κατά τον ίδιο τρόπο εξάλλου – και σε πιο προχωρημένο ίσως βαθμό - συνεχίζει το έργο της προηγούμενης «δεξιάς» κυβέρνησης  δηλαδή με την ανάθεση της διαχείρισης, σε πραγματικό χρόνο, σημαντικών οικονομικών και άλλων ευαίσθητων προσωπικών  δεδομένων του αγροτικού κόσμου, σε … ιδιωτική εταιρεία !

Όλα αυτά βέβαια απλώς μας αποκαλύπτουν τι είδους πρόσωπα βρίσκονται καμουφλαρισμένα πίσω από τα προσωπεία και μέσα στις λέξεις του λαύρου πολιτικού λόγου που κερδίζει τις καρδιές των πολιτών.

VERBRECHEN IM ORIENTEXPRESS

     Griechenland rafft sich geschlagen immer wieder auf, sei es aus der Asche und den Ruinen des Feuers und der Bedrängnis, sei es aus den Flammen des Napalms und der verbrannten Erde, welche die Großmächte, der Westen, die Rechte und die nebenstaatlichen Zentren hinterlassen.

     Wir erinnern uns an Andreas Papandreou, der bei seinem Regierungsantritt erklärte, dass er verbrannte Erde vorgefunden habe, und die Älteren erinnern sich an seinen Vater und Vorgänger im Amt Georgios, der die Gesetzesbrüche der Regierung der Rechten vertuschte, die aufgrund seiner politischen Entscheidungen am Morgen nach der langen Nacht des Bürgerkriegs im schwer verwundeten Griechenland an die Macht gekommen war, ohne dass jemals Gerechtigkeit geübt worden wäre. Die Jüngeren werden sich an das „starke Griechenland“ des Enkels Georgios Papandreou auf der Insel Kastellorizo erinnern, an Samaras und das Intermezzo mit linken Vorzeichen, und sie werden zusammen mit den Älteren feststellen, dass sich alle diese „Banden“ des Parlaments in einem gemeinsamen Versuch zusammengefunden haben, vor der Hauptverantwortung für den entscheidenden Schlag zurückzuweichen, der uns an jene unglaubliche Fassung des Verbrechens… im Orientexpress erinnert.

     Und so schleppt sich auch heute das sieche Griechenland mehr tot als lebendig dahin, umgeben von den Ruinen, welche die Memoranden und deren parlamentarische Marionetten hinterlassen, wobei die Crème de la crème der Staaten der Europäischen Union und die Mehrheit der Volksvertreter im griechischen Parlament trotz des NEIN des griechischen Volkes durch ihre Unterschriften die Verpflichtungen besiegeln! Es besteht jedoch kein Zweifel, dass sich in einer ständig steigenden Zahl von Bürgern erhebliche Zweifel an der Richtigkeit der Eingliederung Griechenlands in die Europäische Union durch Kostas Karamanlis zu regen beginnen, und dies nicht so sehr aus grundsätzlichen Erwägungen, sondern vielmehr vom Ergebnis her, denn der Beitritt war aus vorgeschobenen wirtschaftlichen und geopolitischen Gründen im Rahmen des Dogmas „Wir gehören zum Westen“ erfolgt, ohne an die Vorgeschichte der Banker und die Bibliotheken füllenden Bücher voller warnender Hinweise zu denken, die von der kaltblütigen Ausbeutung der Rohstoffe der Alten Welt, vom Kolonialismus, dem Sklavenhandel und den vom Imperialismus ausgelösten Kriegen handeln. Die konstanten Höchstleistungen der Führungsmächte, was die Anhäufung von Gewinnen aus den Schulden der Staaten und deren Unvermögen anbelangt, die Zinsen zu bedienen, da deren Höhe stets die Summe der staatlichen Einkünfte übersteigt, führen mit mathematischer Sicherheit zum Bankrott, zum Ausverkauf und zum Unglück der Völker, aber auch zum Veitstanz der lokalen Oligarchen und im Fall Griechenlands mit den für eine ungewisse Zeit andauernden „capital controls“ – also der Blockierung des Bankverkehrs – zur Heranziehung des Vermögens der Kontoinhaber für die Bedienung der Verpflichtungen der öffentlichen Hand sowie zum ausgeprägten Gefühl des vollzogenen Austritts aus der Eurozone, ohne dass man wüsste, inwieweit Bestimmungen der Gemeinschaftsübereinkunft umgangen würden.

     Ohne Zweifel erkennt das Volk, dass wir es mit einer Union zu tun haben, zu deren hartem Kern jene Staaten zählen, die, sobald die Schwierigkeiten beginnen, erfahrungsgemäß ihre schlecht verhüllte „Überlegenheit“ herauskehren, um die Führung der „untergeordneten“ Völker und die Enteignung ihrer Länder zu übernehmen. Im Europa mit seiner nahezu religiös anmutenden Fixierung auf den Liberalismus wird die Union fortfahren, öffentliche Kredite und Verschuldungen aufzuoktroyieren, da, wie bereits bemerkt worden ist, „ohne problemlos gewährte Kredite keine Blase entstehen kann“. So werden die unvernünftigen und historisch wenig bewanderten Völker zur Kommerzialisierung von allem und jedem und einem entsprechenden Konsumverhalten verleitet, um dann den wie Sirenen singenden Medien à la Reuters und Associated Press sowie den lokalen Töchtern des Bank- und Kreditsystems zum Opfer zu fallen. Dies ist das Europa der imperialistischen und auf Plünderung ausgerichteten Kriege, wobei häufig sogar eine tief empfundene Religiosität geheuchelt wurde, als sei das eigentliche Ziel die Verbreitung des Evangeliums gewesen! Wir sprechen vom Europa der hoch entwickelten Diplomatie, die unfähig, die widerstreitenden Interessen im Inneren zu kontrollieren, die Menschheit bereits zweimal in blutige Weltkriege gestürzt hat.

     Am Ende geht es um ein europäisches Gebilde, das nicht nur methodisch und geduldig vorzugehen, sondern auch würdelose Almosenempfänger und Unterwürfige zu erzeugen versteht, um zu erpressen, Panik zu verbreiten und das Gefühl der Ausweglosigkeit ins Uferlose zu steigern und so seine Pläne zu verwirklichen.

     Und allen jenen, die die Mechanismen des Bank- und Kreditsystems in „Institutionen“ umbenennen, als handele es sich um demokratisch legitimierte Einrichtungen, die jedoch angetreten sind, Europa zur Vollendung, d. h. in den Totalitarismus zu führen, hat das griechische Volk sein „NEIN“ entgegengeschleudert.

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟ ORIENT EXPRESS

 Η Ελλάδα ανασύρεται ηττημένη άλλοτε μέσα από τα αποκαΐδια και τα ερείπια της φωτιάς και των συνωστισμών κι ‘ άλλοτε πάλι μέσα από τις φλόγες των  ναπάλμ κι από την καμένη γη, που αφήνουν  πίσω τους οι Μεγάλες Δυνάμεις, η Δύση, η Δεξιά, το παρακράτος.

        Οι παλαιότεροι, θυμόμαστε τον Α. Παπανδρέου να αναλαμβάνει τα καθήκοντά του δηλώνοντας  πως παραλαμβάνει καμένη γη, ενώ οι πιο παλιοί θα θυμούνται τον Γέρο πρόγονό του να συγκαλύπτει τις   ανομίες  του κράτους της Δεξιάς  που επικράτησε ύστερα από δικές του πολιτικές επιλογές, στο χάραμα της ματωμένης μετεμφυλιακής Ελλάδας, χωρίς ποτέ η δικαιοσύνη να έχει κάνει την δουλειά της.  Οι νεώτεροι, θα θυμούνται τον ηγέτη της «ισχυρής Ελλάδας», τον απόγονο στο Καστελλόριζο, τον Σαμαρά αλλά και την  παρένθεση με αριστερό πρόσημο και μαζί με τους παλαιότερους θα εμπεδώσουν πως, όλες μαζί οι «συμμορίες» του Κοινοβουλίου έχουν συναινέσει σε μια κοινή προσπάθεια καταμερισμού και αποφυγής  της κύριας ευθύνης για το τελειωτικό χτύπημα, που μας υπενθυμίζει  εκείνη την απίστευτη εκδοχή του εγκλήματος… στο Orient Experss.

         Κατ’ αυτόν τον τρόπο λοιπόν, θα συρθεί και πάλι η νεκροζώντανη  Ελλάδα, μέσα από τα ερείπια των Μνημονίων και των κοινοβουλευτικών παιγνίων, που στις υπογραφές και τις υποχωρήσεις τους συνετέλεσε  η «αφρόκρεμα» των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και η πλειοψηφία  των αντιπροσώπων της δημοκρατίας, παρά το ΟΧΙ του ελληνικού λαού! Δεν χωρά ωστόσο καμία αμφιβολία πώς όλο και πιο πολλοί θα αρχίσουν να αμφισβητούν σοβαρότερα την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τον Κ. Καραμανλή, όχι τόσο ιδεοληπτικά όσο εκ  του αποτελέσματος,   γιατί επιλέξαμε να συνταχθούμε μαζί τους  για οικονομικούς και γεωπολιτικούς , τάχα μου, λόγους  στα πλαίσια  του δόγματος «ανήκομεν εις την Δύσιν», παραβλέποντας το ιστορικό των τραπεζιτών και υποτιμώντας αποδεικτικά στοιχεία καταχωρημένα σε τόνους βιβλίων, που περιγράφουν την στυγνή εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του παλιού κόσμου και την καταστροφή του, την αποικιοκρατία, το δουλεμπόριο και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Τις συνεχείς και άριστες επιδόσεις τους  στην συσσώρευση κέρδους από τα χρέη των κρατών και την αδυναμία αποπληρωμής των τόκων, μιας και το ύψος τους υπερβαίνει πάντα τον κύριο όγκο των κρατικών εσόδων, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια στην πτώχευση, το ξεπούλημα, την δυστυχία των λαών αλλά και στο ξέφρενο χορό των ντόπιων ολιγαρχιών και στην περίπτωσή μας , με τα αγνώστου διάρκειας «capital controls» - την φραγή στις τραπεζικές συναλλαγές - στην χρήση των χρημάτων των καταθετών για την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων του δημοσίου και στην διάχυτη αίσθηση της υλοποιημένης  εξόδου από την ευρωζώνη χωρίς ωστόσο να γνωρίζουμε κατά πόσο καταστρατηγούνται όροι της κοινής συμφωνίας.

       Αναμφίβολα λοιπόν ο λαός  συνομολογεί πως πρόκειται για μια Ένωση που τον σκληρό της πυρήνα αποτελούν οι χώρες εκείνες που ιστορικά, όταν αρχίζουν τα νταούλια, ανασύρουν την καμουφλαρισμένη τους «ανωτερότητα» για να αναλάβουν την διαχείριση των «κατώτερων» λαών και την απαλλοτρίωση των χωρών τους. Την Ευρώπη που, με θρησκευτική προσήλωση στον φιλελευθερισμό της,  θα συνεχίσει να επιβάλει δημόσιο δανεισμό και χρέη γιατί όπως έχει ειπωθεί «χωρίς ευκολία στην πίστωση δεν φτιάχνεται μια φούσκα» και για την επιτυχία της επιβάλουν την εμπορευματοποίηση των πάντων και τις καταναλωτικές συμπεριφορές στους άφρονες και ανιστόρητους λαούς, θύματα των μηντιακών σειρήνων των Reuters, Associated Press  και των κατά τόπους  θυγατρικών του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Μιλάμε για την Ευρώπη των ιμπεριαλιστικών και ληστρικών πολέμων που πολλάκις καταλήγουν σε πλιάτσικο με την επίφαση ακόμη και μιας βαθειάς  θρησκευτικότητας,  που στο παρελθόν είχαν την μορφή  αγώνων για την διάδοση του Ευαγγελίου!  Αναφερόμαστε στην Ευρώπη της υψηλής διπλωματίας που, ανίκανη να διευθετήσει τα εσωτερικά της αντικρουόμενα συμφέροντα,  οδήγησε δις την ανθρωπότητα σε παγκόσμια αιματηρή σύρραξη.

       Εν κατακλείδι, ο λόγος γίνεται γι’ αυτό το Ευρωπαϊκό μόρφωμα που ξέρει όχι μόνο να δουλεύει μεθοδικά  και  υπομονετικά αλλά και να κατασκευάζει τους ανυπόληπτους δωρολήπτες και προσκυνημένους που προαναφέραμε για να καταφέρει εκβιάζοντας, διασπείροντας τον πανικό και μεγεθύνοντας τα αδιέξοδα, να ολοκληρώνει τον σχεδιασμό του.

        Και σ’ όλους αυτούς που μετονομάζουν τους μηχανισμούς του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε θεσμούς, στην θέση των δημοκρατικών θεσμών, για να καταλήξει η Ευρώπη στην ολοκλήρωση δηλαδή στον ολοκληρωτισμό της, ο ελληνικός λαός διατράνωσε το δικό του ΟΧΙ.