Η διαχρονικότητα των πραγμάτων

       Αν θέλουμε να λέμε τα σύκα και τη σκάφη όπως πρέπει, τότε ο «εκσυγχρονισμός» που συχνά ευαγγελίζεται η κυβέρνηση, αν κι έχει τη σημασία που όλοι γνωρίζουμε, υπονοεί κάτι άλλο. Πρόκειται για την ωραιοποίηση του συγχρονισμού με τους σχεδιασμούς της νέας τάξης και τους κανόνες της, κάτι που παλαιότεροι μνημονιακοί αποκαλούσαν «μεταρρυθμίσεις». Σε κάθε περίπτωση βέβαια μιλάμε για τα καινούργια ρούχα του βασιλιά που όχι μόνο δεν συμβολίζουν την αλλαγή των προθέσεών του, αλλά στήνουν την παγίδα της αυταπάτης.

       Σε ότι αφορά την καθημερινή μας ζωή, συνήθως για λόγους σωστής κατανόησης, επικοινωνίας και συνεννόησης, ξεκινάμε με την αποκωδικοποίηση των λέξεων δίνοντας στις λέξεις κοινές για όλους σημασίες. Δεν παραβλέπουμε όμως τα σημειολογικά στοιχεία, τους περαιτέρω συνειρμούς καθώς και τα συναισθήματα που προκύπτουν, για την αποφυγή της παρανόησης ή της εξαπάτησης που πολλές φορές επιχειρείται. Σ’ αυτήν άλλωστε στοχεύει η συνεχής στερεοτυπική επανάληψη του πολιτικού λόγου. Πως αλλιώς θα γινόταν να κερδηθεί η ψήφος των ψηφοφόρων υποτελών, στην προκείμενη περίπτωση, από την  «ριζοσπαστική αριστερά».

       Τι σημαίνει όμως ριζοσπαστισμός. Πόσοι από μας αγαπάμε την αλήθεια στην ζωή μας, όταν μάλιστα βρίσκεται μπροστά μας η γαβάθα με το μέλι. Μήπως όλα όσα συμβαίνουν αποτελούν ιστορική  πρωτιά κι αυτό μας βρίσκει έκπληκτους;  Πλήθος ερωτημάτων μπορούν να προκύψουν. Πάντως κατά βάθος, συνεκτιμώντας τις παραμέτρους και τα δεδομένα, απελευθερωμένοι από τα δεσμά της μυθοπλασίας,  θα έπρεπε να υποψιαζόμαστε, από πριν κι εξαρχής, το είδος της πολιτικής που θα προέκυπτε ώστε να μην χρειαζόταν να γίνεται, εκ των υστέρων, λόγος για «κωλοτούμπες» και άλλα χαμερπή. Ας μη γελιόμαστε.  Η ανωριμότητα των υποτελών είναι δεδομένη, ιστορικά διαπιστευμένη κι επαναλαμβανόμενη πριν ακόμη κλείσουν οι πληγές από το προηγούμενο ολίσθημα.

      Με το κουδούνισμα και μόνο των ξένων τάλαρων, για να πάμε λίγο πιο πίσω, κίνησαν να φάνε τον Γέρο του Μωριά. Που η απάντησή του στο φιρμάνι υποταγής του Ιμπραήμ, ακόμα μας κάνει να ριγούμε. Ενώ ολάκερη η Πελοπόννησος  ήταν έτοιμη να προσκυνήσει βλέποντας την καταστροφή και τον αφανισμό, είπε πως , μόνο ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις ότι την γη μας θα την κάμεις δική σου, βγάλτο από το νού σου.

       Κανείς δεν θα διαφωνήσει φυσικά, ότι όπως τότε έτσι και τώρα και πολλές άλλες φορές, ο αγώνας είναι άνισος και τα εργαλεία του εχθρού πανίσχυρα. Αν πάλι νομίζετε πως η απάντηση του Γέρου είναι κάτι ξεπερασμένο κι απηρχαιωμένο, όπως νομίζουν κάποιοι «εκσυχρονιστές» που τάχουν βάλει και με την ιστορία – δεν λέω, με τους ηρωισμούς, τα στραβοπατήματα κτλ -  κάνετε πολύ καλά αν δεν θέλετε να ξεβολευτείτε. Πρέπει όμως, τουλάχιστον, να μείνει ένα αναμμένο κερί  να αχνοφέγγει στο σκοτάδι. Υπάρχει βλέπετε, το ελαφρυντικό ότι ο ιστορικός χρόνος είναι βραδυκίνητος. Αυτό ίσως δεν τόξερε ο Γέρος, ή δεν τον ένοιαζε.  Κι όταν λέμε, ο Γέρος, μην πάει αλλού ο νού σας, μιλάμε για τον Κολοκοτρώνη, που αφιέρωσε, κατά κυριολεξία, τη ζωή του στην απελευθέρωση πάτριων εδαφών.

        Ας πλέκει λοιπόν καθημερινά ο ποιητής του αποδομισμού και της ακυρολεξίας, με στοχασμό κι ωραιοπάθεια, εγκώμια για τον «εκσυγχρονισμό». Όταν οι νέοι σχεδιασμοί δεν φέρνουν τίποτα ελπιδοφόρο στις ζωές των ανθρώπων αλλά την φτώχεια, την πνευματική ένδεια και περισσότερο σκοταδισμό, αναχρονισμό τον λέμε.

       Τον άρχοντα που παραχωρεί τμήματα της επικράτειας του, που κερδήθηκαν δικαιωματικά με αίμα και θυσίες, ξεπουλάει εθνικό πλούτο, παραχωρεί σε ιδιώτες τον δημόσιο χώρο, υποβαθμίζει τις αξίες και τις ζωές των ανθρώπων, υποκαθιστώντας ή εξισώνοντας γιορτές και παραδόσεις της συλλογικής μνήμης με gay parades, black Fridays, white nights etc, για να φέρει τον «εκσυγχρονισμό» πριν το κάνει η ιστορία, πρέπει να τον κρίνουμε εμείς. Μήπως και μείνει πίσω, στις επόμενες γενιές, κάτι ανθρώπινο και εξαιρετικό που θα φέρει τη δική μας σφραγίδα.

FIDE ELECTIONS – CHANGE OF MENTALITY

Due to the upcoming elections of FIDE, we would like to add our own worries about the future of the black and white world, seeing it turning to a pessimistic gray.

For the better understanding of this situation, after a brief review, passing from a time where the struggle for dominance of the Superpowers, to “attract” as many African, Asian and other countries as possible into their camps, we would come to the collapse of the old order of the world, which coincided with the appearance of Kirsan Llyumzhinov, symbolizing the era of the “liquidation” of the ideologies. The decline of moral values and the financial crisis, as a result of frantic lending, false prosperity and squandering of huge money, on the other hand, coincided with the throwing of G. Makropoulos on the spotlight of the international chess stage.

After all this, the main feature of nowadays is the widespread crisis that touches every human aspect and activity and the chess world, alike.

Being a small part of this world, we decided to contribute to the necessary public discussions and share some of our thoughts and experience, regarding these elections, worrying for the future of chess and the dominant tendencies. Because, although the main aim is the management of a collective body, one notices the tendency of focusing on individualistic abilities, in a search for a superman-like model, as if it were a question of “a one-man show” in a place with so many sharp minds and brilliant people.

 At this point, let us say that, the opposition has to coincide with the fact that the cause of the FIDE deadlock and the issues of good management and transparency, or, better to say corruption, are products of a regime; which does not allow innovative ideas to grow beyond repetitive and well-known patterns, that enable them to preserve, by any means, their leadership, though its circle has closed. And to finally close the Campomanes cycle, as Leontxo Garcia ( EL Pais ) says, the change of mentality of the FIDE agents is very important. Having a different president in October will be good for chess if only the new team is not corrupt and if they have a professional approach on how to promote chess worldwide. He continues saying that, the new members of the Board need to understand how much can chess contribute to a better world (especially as an educational, social and therapeutic tool), if they do their work honestly and correctly.

Therefore, we can only but agree with the text of the Association of Chess Professionals (ACP) in which, concerning the forthcoming elections, they say that, “we need a new group with different visions”.

Regarding our country, we would say in short that it is a miniature of the big picture. In Greece, chess has been “a one-man show” the last forty years, along with all the local issues that followed, which can equally be observed on the global chessboard. No transparency, corruption, abuse of power.

After all, we are surprised to read about the “anti-corruption policy” and the creation of a “transparency committee” by the outgoing FIDE administration. It must be clear to those who know about G. Makropoulos’ ways of managing, what are going to be the criteria for selecting the members to serve the Transparency Committee. To approve, among others, the hundreds of thousands of dollars spent on pre-election travel expenses and development-type federal subsidies, while we sadly see the outdated practices of “approaching” African, Asian and other federations, again. Methods and tactics that impede the movement towards a new and better world.

We hope that the world chess community and the federal representatives will look back over the last thirty years of the outgoing FIDE administration and decide to turn the page, trusting their chess culture and instinct for a better future for chess.

A group of chess players

Central Greece

Wahlen der FIDE – Änderung der Einstellung

​Im Vorfeld der Wahlen des Schach-Weltverbands FIDE möchten wir angesichts der Tatsache, dass dieser sich zu einem perspektivlosen grauen Sumpf entwickelt hat, unsere Sorge um die Zukunft der »schwarzweißen Welt« zum Ausdruck bringen.

​Rückblickend auf die Wahlen der FIDE-Präsidenten und den Verlauf der jüngst vergangenen Epoche, die von ideologischen Kämpfen um die Vorherrschaft der einen oder der anderen Supermacht und deren Bemühen geprägt war, möglichst zahlreiche der afrikanischen, asiatischen und anderen Länder mit allen erdenklichen Methoden auf ihre Seite zu ziehen, erlebten wir den Niedergang der alten Weltordnung, der mit dem Auftreten von Kirsan Iljumschinow, der mit oder gegen seinen Willen die Epoche des Zerfließens der Ideologien verkörpert,zusammenfällt.

​Die Auflösung der moralischen Werte und die finanzielle Krise als Folge der unkontrollierten Aufnahme von Darlehen, des vorgespiegelten Wohlstands und der Verschwendung, gingenauch mit dem Auftreten von G. Makropoulos auf der Schachbühne zusammen. Nach alldem ist das Hauptcharakteristikum der gegenwärtigen Epoche nach dem Zusammenbruch der Ideologien die allumfassende Krise, die jeden Aspekt des menschlichen Handelns und nicht nur die Wirtschaft berührt, eine Tatsache, die auch an der Welt des Schachs nicht spurlos vorbeigeht.

​Aus diesen Gründen haben wir uns als kleiner Bestandteil dieser Welt entschlossen, unsere Erfahrungen und unsere Gedanken in den notwendigen öffentlichen Dialog einzubringen, der im Vorfeld der Wahlen geführt wird, wobei uns die Sorge um die Zukunft des Schachs und die führenden Tendenzen innerhalb des Verbandes leitet. Während in diesem Fall die Führung eines Verbandsorgans das Desiderat darstellt, sind dagegen die Tendenz zu einem Aufblähen von Fähigkeiten Einzelner und die Suche nach einem Supermann festzustellen, als ginge es um das Problem der »Herrschaft eines besten Mannes«, und das in einem Umfeld, das durch eine Vielzahl bedeutender Köpfe geprägt wird.

​An diesem Punkt ist anzumerken, dass die Opposition sich auf die Tatsache konzentrieren muss, dass die versumpfte Sackgasse, in die sich die FIDE manövriert hat, und die Probleme der redlichen Handlungsweise und Transparenz oder besser gesagt, die Korruption, sich aus dem Status quo ergeben, aus dem nichts Besseres oder Fortschrittlicheres mehrhervorgehen kann; das oberste Ziel bildet vielmehr die Erhaltung der Macht um jeden Preis, obwohl die Zeit längst abgelaufen ist. Um das Kapitel Campomanes endgültig abzuschließen, wie auch Leontxo Garcia in der El Pais schreibt, »ist eine Veränderung der Einstellung der Verantwortlichen der FIDE unabdingbar. Die Wahl eines anderen Präsidenten im Oktober käme dem Schach allerdings nur dann zugute, wenn das neue Team nicht korrupt ist und eine professionelle Einstellung mitbringt, die dem Schach weltweit eine neue Perspektive verschaffen könnte. Die neuen Mitglieder des Vorstands müssen begreifen, in wie großem Umfang das Schach zu einer besseren Welt beitragen kann (vor allem als pädagogisches, soziales und therapeutisches Hilfsmittel), wenn sie ihre Aufgaben redlich und korrekt erfüllen«. Wir können nur mit dem Text der Association of Chess Professionals ACP übereinstimmen, in dem es im Hinblick auf die bevorstehenden Wahlen heißt: »Wir benötigen eine neue Mannschaft mit anders gearteten Vorstellungen«.

​Was unser eigenes Land anbelangt, so ist in aller Kürze zu konstatieren, dass es das große Bild im Kleinen widerspiegelt, da das Schach in Griechenland ebenfalls nun bereits seit fast vierzig Jahren der »Herrschaft eines besten Mannes« mit allen Folgen unterliegt, die sich sowohl auf lokaler als auch auf weltweiter Ebene ergeben, nämlichUndurchsichtigkeit, Korruption und Willkür.

​Verblüfft lesen wir von Seiten des abtretenden Vorstands der FIDE über eine »Politik gegen die Korruption« und die Bildung einer »Kommission für die Transparenz«. Allen, die über die Politik der Verbandsführung unter G. Makropoulos Bescheid wissen, muss von vornherein klar sein, welche Kriterien die Auswahl der Mitglieder bestimmen, die dieseKommission für die Transparenz bilden sollen, um die Hunderttausende von Dollars zu rechtfertigen, die für Reisen im Zusammenhang mit dem Wahlkampf oder auch nicht und als Förderungsmittel für Einzelverbände ausgegeben werden sollen, während wir mit dem größten Bedauern feststellen müssen, dass sich die aus den vergangenen Zeiten des Kalten Krieges geläufigen Praktiken der Einflussnahme auf die afrikanischen und anderen Verbände wiederholen.

​Wie bringen somit unsere Hoffnung zum Ausdruck, dass die weltweite Schachgemeinschaft und die Vertreter der Einzelverbände sich an die vergangenen dreißig Jahre des abtretenden Vorstands der FIDE zurückerinnern und sich dazu entschließen, ein neues Kapitel aufzuschlagen, indem sie im Interesse einer besseren Zukunft für das Schach auf ihre Schachkultur und ihren Schachinstinkt vertrauen.

Verband der griechischen Schachspieler von Mittelgriechenland

Elecciones FIDE – cambio de mentalidad

De cara a las elecciones de la Federación Internacional de Ajedrez – FIDE, quisiéramos añadir nuestra preocupación por el futuro del mundo blanquinegro, viendo cómo éste mundo se ha convertido al final en un pantanal pesimista y gris.

Después de una pequeña retrospectiva histórica sobre la elección de presidentes en la FIDE y el paso por una época cercana a nosotros, en la cual dominaba una lucha ideológica y política de dominancia entre una u otra superpotencia, con la atracción de cada vez más africanos, asiáticos y demás países a sus respectivos cuarteles, de cualquier manera posible, vivimos el colapso del antiguo orden del mundo, que coincidió con la aparición de Kirsan Ilyumzhinov, quien queriendo o no, representa la época de liquidación de las ideologías.

La erosión de los valores morales y la crisis económica, como consecuencia de los préstamos frenéticos, de la prosperidad artificial y del derroche, coincidieron con el despegue de G. Makropoulos en la escena internacional del ajedrez. Después de todo esto, la característica principal de la época actual, tras el colapso y consecuente derrumbe de las ideologías, es la crisis generalizada que afecta a todos los aspectos y actividades humanas y no solo a la economía, hecho el cual no deja sin afectar al mundo ajedrecístico.

Así pues, hemos decidido, como una pequeña parte de éste mundo, cotejar las experiencias y pensamientos para el debate público necesario en este enfrentamiento electoral, preocupándonos  por el futuro del ajedrez y las principales tendencias de esta área. Si bien el objetivo, en éste caso es la gestión de un órgano colectivo, se observa una tendencia a maximizar las habilidades individuales y la búsqueda de un superhombre, al igual que el tema de la "autoridad de un solo hombre",en un espacio en el que destacan tantas mentes maravillosas.

En este punto hay que decir que el motivo de oposición debe coincidir en  el estancamiento del pantano que  se ve en la FIDE, así como las razones de buen gobierno y la transparencia, o más bien la corrupción, que resultan del régimen, que nada mejor y más innovador nos puede ofrecer en la actualidad, además de la repetición de motivos conocidos, cuyo  objetivo final es el de mantener el liderazgo de cualquier manera mientras que su  ciclo se ha cerrado. Y, para cerrar el ciclo de Campomanes definitivamente, así como escribe característicamente  Leontxo García (El País), «es necesario cambiar la mentalidad de los factores de la FIDE. El tener un presidente diferente en octubre será bueno para el ajedrez si el nuevo equipo no está dañado y si tiene un enfoque profesional sobre cómo promover el ajedrez en todo el mundo. Los nuevos miembros de la junta directiva deben entender cuánto puede el ajedrez contribuir a un mundo mejor (en particular en lo educativo, social y como herramienta terapéutica) si llevan a cabo con honestidad y correctamente su trabajo". Por lo tanto, no podemos pues, más que estar de acuerdo con el texto de la Asociación Profesional de Ajedrez (Association of Chess Proffesionals - ACP) que, en las próximas elecciones ha dicho con razón que "necesitamos un nuevo equipo con diferentes visiones."

En cuanto a nuestro país, podríamos decir, en pocas palabras, es una versión en miniatura de la gran imagen, ya que en Grecia el ajedrez es "la autoridad de un hombre" durante cerca de cuarenta años, con todo lo consiguiente que puede surgir tanto a nivel local así como en el tablero del ajedrez mundial. Opacidad, corrupción y arbitrariedad.
Nos sorprende leer acerca de la "política anticorrupción" y la creación de un "comité de transparencia" por parte de la administración saliente de la FIDE. Los que conocen la política de la administración de G. Makropoulos, entenderán de antemano cuáles son los criterios de selección de los miembros que serán invitados a engrosar el personal del comité de transparencia, para justificar los cientos de miles de dólares que se gastarán en la campaña preelectoral y no en ésta, el gasto de viajes y  donaciones para el desarrollo de distintas asociaciones, y con pesar  vemos una repetición de la obsoleta "Guerra Fría", en el enfoque práctico y de acercamiento con distintas federaciones Africanas y federaraciones de otros países.
Esperamos que la comunidad del ajedrez mundial y los representantes de las federaciones recurran a los últimos treinta años de la administración saliente de la FIDE y decidan pasar  página, confiando en su cultura de ajedrez y en su instinto ajedrecístico, por un futuro mejor en el ajedrez.

Grupo de ajedrecistas griegos

Grecia Central

Η απορρύθμιση του βιολογικού ρολογιού

Ακολουθώντας τους ρυθμούς της εκτροχιασμένης εποχής μας, με τα χαρακτηριστικά μιας οικονομίας, που έχει επικρατήσει με την κερδοσκοπία εκτός ρυθμιστικού πλαισίου και την κατάργηση της ανάπτυξης με την δημιουργία  πρωτογενούς πλεονάσματος, θα φτάσουμε στις εκφυλιστικές επιρροές της στις υποκείμενες κοινωνικές σχέσεις. Ανάμεσά τους θα συναντήσουμε και το «επίμαχο» ζήτημα που, με προπομπό τα gay parades, βλέπουμε να καταλήγει σε ψηφίσεις συμφώνων συμβίωσης και νομοσχεδίων για την αναδοχή και υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια!

            Ύστερα θα υποστούμε άσκοπα διλήμματα κι αντιπαραθέσεις μεταξύ προοδευτικότητας και συντηρητισμού,  κατηγορίες και συκοφαντήσεις περί της ανωριμότητάς μας ως κοινωνίας, για ν’ αρχίσει για τα καλά το γαϊτανάκι της διαμόρφωσης μιας ευνοϊκής κι υποταγμένης  «κοινής γνώμης» κατά τα κλασσικά πρότυπα, αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία τόσο ελεγχόμενη από την πληθώρα των συστημάτων διαχείρισης κι ελέγχου των ανθρώπων. Και καθώς η Ελληνική κυβέρνηση έχει αποκτήσει μια εξειδίκευση σε κυνήγια μαγισσών, που της έχει δώσει το προβάδισμα και το πάνω χέρι στην διαχείριση ξέφρενων καταστάσεων, έχει ήδη αρχίσει να εξαπλώνεται η ιδέα – φάντασμα περί φοβικών και ρατσιστικών αντιλήψεων της Ελληνικής κοινωνίας! Να εξαπολύονται μύδροι, κατά της υποκριτικότητας και του στρουθοκαμηλισμού μας, που κορυφώνονται συντονισμένοι με το επιχείρημα της αριστοκρατικής ελίτ, αυτό της …καταπάτησης των ανθρωπιστικών αξιών!

              Για να μην αναλωθούμε όμως και πάλι στα γνωστά ζητήματα των σύγχρονων ανθρώπινων κοινωνιών  που μαστίζονται από τους πολέμους, τους βομβαρδισμούς και την επιβολή οικονομικών κρίσεων, που καταλήγουν στην ιδιοποίηση των δημοσίων σφαιρών και πόρων και την ενσωμάτωσή τους στην λογική των αγορών, με την βίαιη επιβολή «μεταρρυθμίσεων», θα εστιάσουμε με λίγα λόγια σ’ αυτό καθ’ αυτό  το ζήτημα. Ένα ζήτημα άλλωστε που εμπίπτει στο πλέγμα των «μεταρρυθμίσεων» αυτών, γιατί άλλος λόγος ύπαρξής του δεν υπάρχει.

                Η Ελληνική κοινωνία βέβαια έχει βγάλει τα συμπεράσματά της. Η ανάδειξη λοιπόν θεμάτων ομοφυλοφιλίας σε κυρίαρχη θέση, μέσα στο περιβάλλον που έχει περιγραφεί, έχει οπωσδήποτε δημιουργήσει την υποψία ότι, οι συστημικοί  «yesmen» χρησιμοποιούν τα ομοφυλόφιλα άτομα σε επικίνδυνα παιγνίδια σκοπιμοτήτων, που δυστυχώς καμμία σχέση δεν έχουν με τον σεβασμό προς το πρόσωπό τους.  Πάντως, για την πρόβλεψη και την δημιουργία αναγκών ακόμη και ψευδαισθήσεων υπάρχουν πλέον άφθονα διαδεδομένα εργαλεία που, σε ζωντανό μάλιστα χρόνο, όπως γνωρίζουμε όλοι, ελέγχουν και κατευθύνουν  την καθημερινότητά μας. Σ’ αυτό το ίδιο περιβάλλον όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ζουν και τα άτομα αυτά και υφίστανται τις  ίδιες πιέσεις και καταναγκασμούς.

                   Αν επεκτείνουμε την αναζήτησή μας σε μεγαλύτερο χώρο και χρόνο θα ξανασυναντήσουμε, καταρχήν, παρόμοια βίαιη προσαρμογή των ανθρώπων σ’ έναν άκρως άνισο κόσμο, όπου τα οφέλη κι η ευημερία συσσωρεύονται και πάλι στα χέρια μιας παντοδύναμης ελίτ. Έχει ξανασυμβεί και συμβαίνει διαρκώς η επινόηση μιας «μηχανής κερδοφορίας» να έχει ως αρχή λειτουργίας της, την απορρύθμιση του ανθρώπινου βιολογικού ρολογιού.Αλλά ακόμη και η αποξένωση από τον αρχετυπικό του κόσμο τον έχει στιγματίσει ανεξίτηλα στο παρελθόν. Με άλλα λόγια, η οικονομική μεγέθυνση και κερδοφορία επεκτείνει κάθε τόσο τα ενδιαφέροντά της στην φύση των ανθρώπων, λεηλατώντας και καταστρέφοντας μοναδικά μοντέλα ύπαρξης, αλλά τούτη τη φορά στόχος είναι το κυρίαρχο αρχετυπικό δίπτυχο Μητέρα- Θεά, Μητέρα-Γή.

                   Στον χώρο αυτό εμπίπτει η υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, αντιβαίνοντας βάναυσα και τις πολιτικές προάσπισης των δικαιωμάτων του παιδιού, ιδιαίτερα κατά το ευαίσθητο στάδιο της βρεφονηπιακής ηλικίας, τη στιγμή μάλιστα που οι «δεδομένες» κυβερνήσεις στην διεθνή αυτή συγκυρία, δεν δίνουν δεκάρα για την παιδεία.

                      Είναι, λοιπόν, πολύ λυπηρό τα δικαιώματα του παιδιού να γίνονται κομπολόι στα χέρια πολιτικάντηδων που εξυπηρετούν τέτοιου είδους απορρυθμιστικές πολιτικές αλλά και τα ομοφυλόφιλα άτομα να καταλήγουν σ’ αυτή την τραγική κατάσταση, την οποία όμως κανείς δεν πρέπει να αντιμετωπίζει ως θεατής, γιατί κανείς από μας δεν έχει το προνόμιο να εξαιρείται από αυτούς τους σχεδιασμούς.