ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

Έχει πλέον καθιερωθεί ο ερχομός της νέας χρονιάς να κινητοποιεί την διαδικασία της μνήμης για την ανάκληση των γεγονότων που διαδραματίστηκαν τον χρόνο που φεύγει. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που η απόπειρα αυτή μας παρασύρει σε θολά τοπία, συγκεχυμένες εικόνες και ιδιαίτερης βαρύτητας ή έντασης γεγονότα του μακρινού παρελθόντος.

Ομιχλώδη τοπία και σκοτεινές εποχές, όπου όλα τα συμβάντα περιβάλλονται από ένα πέπλο μυστηρίου και φωτεινές ανάπαυλες συνθέτουν την εικόνα της ανθρωπότητας που συνεχίζει την μεγάλη πορεία διασχίζοντας τον χρόνο. Μια πορεία που κατά καιρούς, ενώ προχωρά προς τα μπρός, παρεκτρέπεται και πισωγυρίζει ή αλλαξοδρομεί για να επανέλθει έχοντας διαγράψει πολλούς κύκλους.

Ανάκατες εικόνες εναλλάσσονται με ταχύτητα και το άπλετο φώς διαδέχεται το σκοτάδι. Λάφυρα, σκλάβοι και αιματηροί θρησκευτικοί πόλεμοι. Πόλεις που κάποτε άνθιζαν βουλιάζουν στην παρακμή υποκύπτοντας στην νομοτέλεια της φθοράς. Η περιήγηση στο παρελθόν μας μεταφέρει από το μέτρον άριστον στην Pax Romana αλλά και σε βασιλικές αυλές όπου γεννήθηκαν και θέριεψαν αχόρταγες επιθυμίες που χάραξαν με σύνορα την γη χωρίζοντας τους λαούς και λήστεψαν τον πλούτο των εθνών. Οι ορδές των βαρβάρων εναλλάσσονται με σιδερόφραχτους που σκορπίζουν την οργή του θεού στα πεδία της μάχης.

Το ταξίδι αυτό στον χρόνο μας μεταφέρει από την μακρινή ουράνια αυτοκρατορία, όπου ο σοφός τιμονιέρης διδάσκει τον άνθρωπο να αντιμετωπίζει το καλό με το καλό και το κακό με την δικαιοσύνη, στην κακοτράχαλη Αττική γη, όπου ο Νόμος και ο Λόγος τίθενται στο κέντρο της πόλης και στο άπλετο φώς του Διαφωτισμού.

Διάσπαρτες εικόνες ευδαιμονίας και δυστυχίας απλώνονται μπροστά στα έκπληκτα μάτια που αναζητούν το παρελθόν και βλέπουν τις μουσικές πανδαισίες να μετατρέπονται σε βροντές κανονιών, τα λιβάδια σε χαρακώματα και τα γέλια σε λυγμούς.

Είναι μακρύς ο δρόμος από το σημείο εκείνο της αφρικανικής ηπείρου που ξεκίνησε η πορεία, ενώ χρειάστηκαν δισεκατομμύρια χρόνια για να μετεξελιχθεί ο άνθρωπος μέχρι να ορθοποδήσει. Χωμένος στο βάθος της σκοτεινής σπηλιάς, για να γλυτώσει από τα άγρια ζώα, αποτολμούσε να ξεμυτίσει με το που χάραζε ο ήλιος για να βρει τροφή. Κατάφερε βέβαια να επιβιώσει χάρη στην προσαρμοστικότητά του, εντούτοις, μόλις οι νόμοι πάψουν  την θέση τους δεν αργούν να πάρουν πάλι εκείνα τα ισχυρά ζωώδη ένστικτα που κάποτε τον σφυρηλάτησαν. Η πορεία τότε οπισθοδρομεί και μας μεταφέρει σε στάδια που είχαμε την ψευδαίσθηση πως ο άνθρωπος είχε προ πολλού ξεπεράσει.

Άραγε ήταν οι μεγάλες μορφές που άλλαζαν κάθε τόσο τον κόσμο ή οι νόμοι της οικονομίας ; Όπως και να έχει, στην μακραίωνη αυτή πορεία οι σκλάβοι έχουν πολλές φορές σπάσει τα δεσμά τους και τα απολυταρχικά πολιτεύματα, όσο ισχυρά και εκτεταμένα και αν ήταν, δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από την μοίρα τους και αυτός είναι ένας από τους λόγους που μας κάνει να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες.

Παγιδευμένοι στην «λογική» τους

Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πλούσιους φυσικούς πόρους και κατέχει μια τέτοια στρατηγική θέση που θα μπορούσε να της εξασφαλίσει σημαντικό ρόλο στην χάραξη της παγκόσμιας πολιτικής. Εντούτοις, εκατομμύρια Ελλήνων πολιτών αναγκάζονται, με την παραβίαση της λογικής, την τρομοκρατία και τον εκβιασμό, να αποπληρώσουν αυτοί τα χρέη που άφησαν οι κυβερνήσεις και οι συνεργοί τους. Μέσα στην δίνη των δανείων και των χρεών, η ιδιαιτερότητα της Ελληνικής πραγματικότητας χάθηκε για άλλη μια φορά γιατί η χώρα κατέληξε πάλι στην επιβολή εκχώρησης του δικαιώματος διακανονισμού των χρεών σε κυβερνήσεις δουλικά διακείμενες στους πιστωτές.

Απαραίτητοι συνοδοιπόροι στην υλοποίηση των σχεδιασμών αυτών είναι οι υπέρμαχοι του πλουραλισμού των Media. Αρκεί να ανακαλέσουμε από την μνήμη μας το τελεσίγραφο των Νατοϊκών εκπροσώπων προς την Σερβική ραδιοτηλεόραση, πως πρέπει να διαθέσει ένα σεβαστό καθημερινό τηλεοπτικό χρόνο στα Δυτικά Μέσα, με προφανή σκοπό τον προσεταιρισμό της Κοινής Γνώμης. Για όσους μάλιστα δεν θυμούνται ακολούθησε η άρνηση, ο βομβαρδισμός του κτιρίου και η δολοφονία αρκετών δημοσιογράφων.

Ως εκ τούτου, μπορούν ανεμπόδιστα πλέον όλοι οι Βαλκανικοί λαοί να βυθίζονται καθημερινά στην αποχαύνωση τηλεοπτικών υποπροϊόντων της «πεφωτισμένης» Δύσης, της Οθωμανικής και Νέο-οθωμανικής «μεγαλοπρέπειας» και της παραβίασης της συλλογικής τους μνήμης. Επιλεκτικά θα αντιπαραθέσω, μάλλον με επιείκεια, στην αντίληψη ορισμένων «διανοουμένων» που υποστηρίζουν πως συγκεκριμένα ιστορικά πρόσωπα δεν αποτελούν ηρωικές μορφές, ότι η ιστορία αναγνωρίζει εκατομμύρια γνωστών και άγνωστων, ηρωικών μορφών και απλών καθημερινών ανθρώπων που αγωνίστηκαν για το καλό με κάθε κόστος. Το να σχολιάζει λοιπόν κανείς τον «κακό» χαρακτήρα του Διάκου ή του Κολοκοτρώνη, πίνοντας τον καφέ του και χωρίς να κινδυνεύει από εχθρικό βόλι, εκτός του ότι παρουσιάζει εξαιρετικό βαθμό ευκολίας, αποτελεί ανεντιμότητα αλλά κυρίως υποκρύπτει αρκετό δόλο. Άλλωστε, ακόμη κι αν οι ήρωες μας μοιάζουν ως προς τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τα λάθη μας, η μεγάλη μας διαφορά από αυτούς είναι η αυτοθυσία, που τους κάνει να ξεχωρίζουν.

Πέραν όμως όλων αυτών των παραπλανητικών «κατασκευασμάτων» που θα συνεχίσουν να προβάλλονται, ο ορθολογιστικός τρόπος σκέψης βομβαρδίζεται καθημερινά με μια συλλογιστική όπου θριαμβεύουν οι αριθμοί, τα χρηματικά και οικονομικά μεγέθη που, αποτελώντας ακατανόητες συνθέσεις γραμματικών συμβόλων, στραγγαλίζουν τον ανθρώπινο νου θαρρείς και δεν φτιάχτηκαν για να τον υπηρετήσουν.

Εξαιρετικό ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει το γεγονός πως και οι Έλληνες ανησυχούσαν για την ίδρυση της Νομισματοκοπίας. Πως ακόμη μεγαλύτερη αναταραχή προκάλεσε η επινόηση του χάρτινου χρήματος και η υιοθέτηση των κανόνων που το διέπουν. Πως έχει παραχθεί ασύλληπτο διανοητικό έργο από γίγαντες της σκέψης, βασισμένο στο ζήτημα της αλήθειας των πραγμάτων  και της ανατροπής της λογικής που προκαλεί η αναντιστοιχία ανάμεσα στα πράγματα και τα σύμβολα, χρησιμοποιώντας μάλιστα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, την μετατροπή ενός χαρτιού σε χρυσάφι. Πως σπουδαίοι ποιητές χαρακτήρισαν το χάρτινο χρήμα ως «σκιά χωρίς ουσία» και το θεώρησαν παράλογο που ένα στείρο πράγμα μπορεί να πολλαπλασιάζεται.(Και να σκεφτεί κανείς πως δεν γνώριζαν το ηλεκτρονικό )!

Η διατάραξη αυτή της ανθρώπινης λογικής – χωρίς να έχουμε το δικαίωμα αποστασιοποίησης από τα λάθη ή απενοχοποίησης  ( παραγραφής ) των εγκλημάτων – γίνεται αντιληπτή και σήμερα βιώνοντας την αντιστοίχιση του χρέους με την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, της προσωπικής μας ελευθερίας και όσων συνεπάγονται. Με ψεύτικες ελπίδες και υποσχέσεις, έχουν χαθεί πολύτιμα χρόνια προσκόλλησης σε ιδεοληψίες περί της ευρωπαϊκής προοπτικής και του ευρώ. Δεν λάβαμε καθόλου υπ’ όψη μας την εκδοχή πως οι τεχνητές συμβάσεις τροποποιούνται αλλά και ανατρέπονται, παρά χρειάστηκε ο υποβιβασμός της χώρας σε επαρχία, η φτώχεια, τα συσσίτια, η ανεργία ίσως και η εμφάνιση κάποιων αποσχιστικών τάσεων της Αγγλίας  ή και άλλων ευρωπαϊκών χωρών για να προβληματιστούμε.

Το βόλεμα και η επιβολή του παραλογισμού των Μέσων Μαζικής Διαχείρισης,  που περιγράφει το σκοτάδι έξω από τα τείχη, μας έκαναν να ζούμε τρέμοντας ακόμη και από μία «σκιά» . Παγιδευμένοι στην «λογική» τους αδυνατούμε να συλλάβουμε το νόημα των λέξεων που μας μεταφέρουν την εικόνα κάποιων ανθρώπων (με ελαττώματα και αυτοί) στα ξερονήσια γιατί δεν… συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις.

Είναι ξεκάθαρο ότι το άμεσο μέλλον προμηνύει την απώλεια ακόμη μεγαλύτερου μέρους της εναπομείνασας ελευθερίας μας, όμως η παραπληροφόρηση και ο ενδοτισμός μάς αποτρέπουν από την δυναμική αντιπαράθεση, που μπορεί να σπρώξει προς τα μπρός την ιστορία για την διαμόρφωση νέων συνθηκών και νέων τεχνητών συμβάσεων. Η διανοητική μας σύγχυση εμποδίζει την λογική καταχώριση δεδομένων και την εξαγωγή συμπερασμάτων.

Δεν χωρά αμφιβολία  βέβαια πως  ο Κολοκοτρώνης θα πικραινότανε με την ανημποριά μας και πως όσα κι αν επινοήσουν ακόμη, η θέση μας στην Ιστορία δεν θα είναι μαζί του.

MADE N USA

During the campaign  for the election of the new President of the US  both candidates were dominating the Media everyday without showing that one of the two makes the difference;  the efforts made to reveal their intentions and to unfold their skills do not convince the American citizen that either of them can provide solutions. Certainly, the stage setting and rhetoric are not enough.
Mr. Romney promises that he will do anything to get the US economy started and to support those who want to produce. The collapse of the Middle Class, as he notes, is undoubtedly  the cause of unemployment plaguing the country. Nevertheless, his insistence to give the solution to the problem, as if unaware that the transfer of the production facilities in countries of the Third World was to reduce the labor cost, is at least an element of acting. For this reason, the question of the modern model of development, the globalization of the markets and the circulation of money are never the argument of those who claim an office of power, despite the hardships they have accumulated to the peoples.
The American citizens are every day encountered with the products of the new global Power that has flooded their markets. They know that the wealth of their country does not belong to them and that they get poorer every day. In short, the collapse of the national economy of their great country, which praised the private initiative and became the Promised Land and the fulfillment of the dream of every immigrant, is a fact.
After all, they cannot be unaware of the fact that the domination of China and unemployment is the result of a strategy that their politicians and their governments have served. We should also have in mind that our transatlantic friends, like the European peoples, have been “spoilt” by subsidies, unemployment benefits and stamps to buy gasoline and food etc, in order not to produce!
In other words, it is unlikely that the new president of the US will stop the imported goods at the borders or add taxes to them, as it is obvious that he cannot convince the Chinese to devalue their currency. Moreover, it would be very intriguing to hear from the new president that he will convert the wages of the American citizens to Chinese wages.
It is obvious that, at the present stage, we have come to a dead-end and it is certain that the 23 million unemployed in the US will increase, drifting poverty and the country's deficits to the peak. Then we will have an idea of the size of the crisis and remember the '30s, when the US president established the Civilian Conservation Corps to reduce the queues of the unemployed.
In the aftermath of the "terrorist" wars, the US citizens today know very well, that the war is not about their own welfare and that, whichever choice they make will prove vain, as both candidates agree on  demonstrating their military power, claiming each for himself the most inhuman and aggressive attitude.
Of course, what usually happens in the end is that we all come to a compromise accepting a succession to an office which results in minor changes of its structure, creating an illusion of change that apparently human nature does not really like. However, the disposition of the peoples to fight will again determine the size of the profit to be gained from the changes that will be imposed.