Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Ο Καλός , ο Κακός και το πετρέλαιο

Τα συλλαλητήρια και οι διαδηλώσεις στο Ιράν είναι μια επαναλαμβανόμενη πρακτική που σηματοδοτεί την «αλλαγή» εξουσίας, αφού ο χώρος του Περσικού κόλπου μετατράπηκε σε πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ Αγγλίας και Ρωσίας. Από τις αρχές του 19ου αιώνα οι δύο δυνάμεις επεδίωκαν να εγκατασταθούν στο Ιράν , εμποδίζοντας κάθε Γερμανική πρόσβαση . Όταν δε οι μυστικές διαβουλεύσεις για τον διαμελισμό της «λείας» δεν τελεσφόρησαν, ξέσπασε ο Α’ παγκόσμιος Πόλεμος.
Μετά το τέλος του πολέμου αυτού κι ενώ συνεχιζόταν η Αγγλική και Ρωσική επεμβατικότητα , ο Σάχης της Περσίας επέλεξε να αναθέσει την διαχείριση των πετρελαίων , για λογαριασμό της χώρας του, σε Γερμανούς τεχνικούς με αποτέλεσμα να προκύψει ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος , γιατί οι σύμμαχοι δεν θα επέτρεπαν , να πέσουν τα Ιρανικά πετρέλαια στην Χιτλερική Γερμανία.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι συνασπισμένοι νικητές Στάλιν- Τσώρτσιλ -Ρούσβελτ επέλεξαν την Τεχεράνη, για την Συνδιάσκεψη κορυφής ώστε να αυτοπροσδιοριστούν επίσημα προστάτες του Ιράν και όχι μόνο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 1947 οι Άγγλοι παραχώρησαν την θέση τους στις ΗΠΑ και έκτοτε αυτή που θα αναλάμβανε να κινεί τα νήματα και να διαμορφώνει καταστάσεις θα ήταν η CIA. Αρκετό αρχειακό υλικό έχει βγει στο φως της δημοσιότητας, ώστε να αντιλαμβανόμαστε την ροή της Ιστορίας χωρίς να κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε ως συνωμοσιολόγοι. Σάχης της Περσίας λοιπόν είναι ο Ριζά Παχλαβί Β’ ενώ ο Χομεϊνί καιροφυλακτεί, ο οποίος μετά από τις καθιερωμένες διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας του Σάχη , επιβάλλει την παρουσία του και την θεοκρατική δικτατορία.
Θα μεσολαβήσει ο Ιρακινοϊρανικός πόλεμος, στον οποίο σύρθηκε ο Σαντάμ Χουσεϊν , αφήνοντας πίσω του αθώα θύματα και συντρίμμια και στις δύο χώρες με τα εθνικοποιημένα πετρέλαια ενώ οι ΗΠΑ εφοδιάζουν με πολεμικό εξοπλισμό και τους δύο αντιμαχόμενους ! σε αυτόν τον καλοστημένο πόλεμο αλληλοεξόντωσης.
Σε δεύτερο χρόνο οι ΗΠΑ θα αρχίσουν να κατηγορούν το Ιράν , ότι σκοπεύει να κατασκευάσει όπλα μαζικής καταστροφής υπονομεύοντας την παγκόσμια ειρήνη ! Η ίδια κατηγορία είχε αποδοθεί πρωτύτερα , ως γνωστό, στο Ιράκ, πράγμα που ποτέ δεν επιβεβαίωσαν οι ελεγκτές του Ο.Η.Ε. με αποτέλεσμα κάποιοι από αυτούς να πληρώσουν την εντιμότητα με την ίδια τους την ζωή
( πάντα υπάρχουν οι αφανείς ήρωες ).
Ορθά κοφτά, οι Η.Π.Α. απαγορεύουν στο Ιράν να κάνει διαχείριση του «Εθνικού» του πλούτου κλείνοντας συμφωνίες αμοιβαίου ενδιαφέροντος και ασκούν πιέσεις απειλώντας και τις χώρες που επιδιώκουν συνεργασία με το Ιράν , ενώ την ίδια ακριβώς στιγμή , η νατοϊκή μηχανή στρατοπεδεύει εκεί δίπλα στο γειτονικό Αφγανιστάν, εδραιώνοντας με τον τρόπο αυτό την θέση των ΗΠΑ στη καρδιά της Κεντρικής Ασίας, συντηρώντας τον πόλεμο.
Ο διεθνής τύπος σιγοντάρει υποτελώς όλα όσα συμβαίνουν , διασκορπίζοντας ψευδείς και παραπλανητικές πληροφορίες, για να σταθώ στην ποταπότερη εξ αυτών , περί χωρών – συμπεριλαμβανομένου του Ιράν - «του άξονος του κακού» , για την χειραγώγηση και τον εγκλωβισμό της διεθνούς κοινής γνώμης. Άραγε γνωρίζουν ότι η δοξασία περί του Καλού και του Κακού γεννήθηκε σε αυτή την χώρα πριν την υιοθετήσουν ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός ; ( ο κακός Θεός Αριμάν βγαίνει μέσα από τον καλό Θεό Άχουρα Μάζδα ).
Οι σημερινές διαδηλώσεις στο Ιράν , για άλλη μια φορά επιβεβαιώνουν την πρόθεση της Δύσης να επέμβει «ρίχνοντας» την νόμιμη Ιρανική κυβέρνηση, συνεπώς το Ιρανικό καθεστώς , έχει κάθε λόγο να απορρίπτει κάθε αίτημα για περισσότερη ελευθερία, έχοντας ως πρόφαση τις ΗΠΑ. Δυστυχώς θύματα αυτής της πολιτικής για άλλη μια φορά είναι οι πολίτες του Ιράν.
Μια χώρα που διαθέτει το 10% των παγκοσμίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων και προφανώς δε σκοπεύει να τα χαρίσει κανενός. Η εφαρμοσμένη πρακτική των ΗΠΑ στο γειτονικό Ιράκ, όπου ασκούν Κατοχή για να λεηλατούν την μοναδική πηγή πλούτου της χώρας, δίνει τη δύναμη στην Ιρανική κυβέρνηση να κρατάει γερά την θέση της.
Για φανταστείτε την αντίδραση της Δύσης, σε αμυντική θέση και ενώπιον συλλαλητηρίων που στοχεύουν στην ανατροπή του καθεστώτος της.Οι αυτοκρατορίες, νομοτελειακά , καταρρέουν από το ίδιο τους το βάρος και το τέλος όσο και να παραταθεί, είναι αναπόφευκτο.