Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Όσα παίρνει ο …. άνεμος !

Δεν υπάρχει κανένα ερώτημα πως φτάσαμε στην σημερινή επώδυνη θέση επαιτείας , με τον πρωθυπουργό να απολογείται διεθνώς ότι η χώρα μας έχει πέσει στα νύχια αρπακτικών κερδοσκόπων και να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας η επιλογή της Ε.Ε. ή του ΔΝΤ , που θα μας «διασώσει» . Ποιος πολίτης ή εκπρόσωπος της κοινωνίας δεν γνώριζε ποια θα ήταν η κατάληξη , όταν κάποιοι επί σειρά ετών λυμαίνονταν πλούτη που δεν τους ανήκαν , είχαν δημιουργήσει αφόρητο συνωστισμό ! Όλοι γνωρίζουμε τις αιτίες της αποτυχίας μας και αντιλαμβανόμαστε τις επιχειρούμενες προσπάθειες «αλληλοσυγκάλυψης», θαρρείς και φταίει κάποιος εξωγήινος.
Λένε ότι το ΔΝΤ θα μας επιβάλει την απόλυση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων - σίγουρα σε κανέναν δεν αρέσει να δέχεται εντολές και μάλιστα «έξωθεν» - αλλά και ποιος δεν αναρωτιέται για το υπεράριθμο του Δημόσιου τομέα, για θέσεις άνευ αντικειμένου , αποσπάσεις με μηδενικό νόημα κτλ. Χιλιάδες εισέρευσαν άνευ σχεδιασμού, διαθέτοντας ως μοναδικό προσόν την ψήφο τους. Πολλές φορές όχι μόνο δεν παρήγαγαν έργο αλλά υπήρξαν τροχοπέδη στην ανάπτυξη του υγιούς ιδιωτικού τομέα και κατ’ επέκταση την ανάπτυξη της χώρας. Είναι σαφές από την άλλη ότι, όποιος «βοηθήσει» την Ελλάδα ( Ε.Ε. , ΔΝΤ η όποια άλλη πηγή ) θα εφαρμόσει την αφαίμαξη , όχι μόνο γιατί είμαστε μια ανυπόληπτη αποδιοργανωμένη χώρα , αλλά μια χώρα που δεν παράγει τίποτα.
Οι Έλληνες πολίτες υφίστανται ήδη τις συνέπειες των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων, ενώ οι ένοχοι και όσοι συσσώρευσαν άνομα πλούτη παραμένουν στο απυρόβλητο , πράγμα που χαράσσεται βέβαια στην συνείδηση του Έλληνα πολίτη . Κανένα φορολογικό νομοσχέδιο δεν μπορεί να εγγυηθεί την εξομάλυνση της κατάστασης, γιατί ακόμη κι αν ως εκ θαύματος έπαυε να υπάρχει η οικονομική κρίση της χώρας μας, είναι δεδομένο ότι στα ίδια θα καταλήγαμε και πάλι , αν συνεχίζαμε να ζούμε με τον τρόπο που επιτρέψαμε να μας καθοδηγήσουν. ( Γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι ήταν τυχαίο).
Οι Έλληνες πολίτες διψούν για οργάνωση, ανασύνταξη, δικαιοσύνη, ισονομία και όραμα. Ζητούν πίσω την χαμένη περηφάνια που χαρακτηρίζει τον Ελληνικό λαό που κερδήθηκε με σκληρούς αγώνες. Δεν θέλουμε να μας εκπροσωπούν άνθρωποι που θα παραδεχότανε , πως φύσηξε ο αέρας και πήρε την σημαία….
Εντέλει, δεν είναι η υλική φτώχεια , αυτό που μας φοβίζει…